صدای هیچ درختی به پایتخت نرسید اما به خدا رسید !

هـراز نـو: جنگل های مازندران در آتش بی فکری گردشگران، قاچاقچیان چوب و بی تدبیری مسئولان می سوزد و صدای هیچ درختی به پایتخت نمی رسد.

جنگل های مازندران هوای روز درختکاری در سر داشتند که ناگهان آتش بر جانشان افتاد. آتش شعله به شعله گسترده شد اما همچنان خبری از تدبیر مسئولان نیست.

ای کاش هرگز روزی با عنوان درختکاری وجود نداشت. کاش هرگز شاهد روزی نبودیم که مسئولان کت و شلوار پوش، نهالی در دست گرفته در بیابان خشک و بی آب، درخت امید و بقا می کارند. یک سالی می گذرد و نهال جوان به کمال خود نمی رسد زیرا نهال بی پناه، نه آبی به ریشه خود دیده و  نه باغبانی شاخ هایش را هرس کرده. رفته رفته شاخه های نهال ناکام از تنفس می ایستد.

خوش بحال نهال های روز درختکاری، حداقل وضع آن ها از درختان چندین ساله جنگل بهتر است. جنگلی که قلب تنفسی کشور است و بادی در غبغب مسئولان عالی رتبه محیط زیست ؛ اما افسوس که در واقعیت هر روز به بهانه های مختلف زخمی و زخمی تر می شود.

یک روز حرص و طمع تبر به دستان مجاز و غیر مجاز و روزی آتش جهالت قاچاقچیان چوب و گردشگران تیشه بر ریشه این میراث گرانبهای شمال کشور می زنند.

چند روزی است که اخبار آتش سوزی جنگل نور را ازطریق رسانه ملی، استانی و صفحه های مجازی پیگیری می کردیم تا اینکه دیروز عزم خود را جزم کردیم تا از نزدیک شاهد نامهربانی های هم نوعان خود با نعمت های الهی باشیم. شعله های برافروخته آتش قلب و جان جنگل نور را نابود می کند اما مسئولان امر در فاصله چند کیلومتری نظاره گر این بلای خانمان سوز هستند. هرچند تعداد اندکی از داوطلبان و بالگرد بدون سوخت برای خاموش کردن آتش اعزام شدند اما همچنان پس از یک هفته ذوزنقه آتش بزرگ و بزرگتر می شد تا اینکه خدای بزرگ با بارش رحمت الهی به داد جنگل های سینه سوخته نور رسید.

اگر صدای هیچ درختی به پایتخت نرسید اما خدا صدای درختان را شنید.

فـائـزه سلیـمی ، هـراز نـو