گلشیفته فراهانی؛ از صعود تا سقوط

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی جام نیوز؛ هر چه از پناه بردن گلشیفته فراهانی به دامان غرب زمان بیشتری می گذرد، ابعاد تازه تری از خودباختگی و فرو ریختن ارزش های انسانی در وی به نمایش گذارده می شود.
گلشیفته فراهانی فرزند بهزاد فراهانی از بازیگران سرشناس ایرانی در سال 1362 در تهران متولد شد، او که در سال 1376 و آستانه 14 سالگی با فیلم “درخت گلابی” ساخته داریوش مهرجویی وارد دنیای بازیگری شد، آخرین بار در فیلم “درباره الی” ساخته “اصغر فرهادی” در ایران مقابل دوربین رفت.

“زمانه”، “بوتیک”، “اشک سرما”، “به نام پدر”، از دیگر فیلم های اوست، وی در داخل با بازی در فیلم “میم مثل مادر” به اوج رسید و خود را به عنوان یک ستاره مطرح کرد اما آن نقش ها کجا و بازی در فیلم های دست چندمی غربی مانند “خورشت آلو با مرغ” کجا!؟
در سال 2008 با بازی در فیلم “مجموعه دروغ ها” ساخته ریدلی اسکات، با بازی در مقابل “لئوناردو دی کاپریو” نخستین حضور خود را در فیلمی هالیوودی تجربه کرد.

با کشف حجاب تازه در اول کار هنجار شکنی هایش بود، کسی انتظار نداشت حالا که به آئین سرزمین و مردمان پاک آن پشت کرده، درباره آن عقده گشائی کند و طی مصاحبه ای با مجله مدهای نیمه پورنوی فرانسوی «ووگ» که عکس با کت و شلوار وی نیز در آن چاپ شد، اظهار کند: من از حجاب متنفرم!.

کاری نمی شد کرد، سقوط آغاز شده بود اما معلوم نبود انتهایش کجاست، او که با کشف حجاب و بازی در فیلمی هالیوودی جنجال فراوانی به راه انداخته بود، حالا تصمیم داشت در فیلم فرانسوی “خورشت آلو با مرغ” به کارگردانی مرجان ساتراپی بازی کند. همان کارگردان ایرانی الاصل که فیلم ضد ایرانی پرسپولیس را ساخته بود، فردی که در پارلمان اروپا در بروکسل از اغتشاشات حمایت کرده و خواستار ابطال انتخابات شده بود و در خصوص تعلق خود به ایران گفته بود: مدت هاست در فرانسه زندگی می کنم و مسلما خود را به شدت فرانسوی احساس می کنم!
گلشیفته درباره این فیلم مصاحبه جالبی با خبرنگار مجله آلمانی اشپیگل دارد، خبرنگار برای اینکه مصاحبه را در یک فضای عاطفی به پایان برد درباره مردی می پرسد که در “خورش آلو با مرغ”، از فرط عشق جان می دهد! و گلشیفته که گویا مترصد فرصت است، بدون تفاوت قائل شدن بین مفهوم عشق و هرزگی، مردم ایران را عاشقان بی نظیری معرفی می کند که همه چیزشان! را در راه عشق می دهند.
اوج کار هنری وی! در فیلم “جای اژدها” است، در فیلمی که حتی عکسی از وی در بروشور تبلیغاتی دیده نمی شود تا ثابت شود او بازیگر مطرحی نیست! او در این فیلم به راحتی “دوگاری اسکات” را می بوسد و با لباس خواب در کنارش روی تختخواب می خوابد حالا معلوم می شود چرا باید وی از حجاب متنفر باشد.

گلشیفته درباره وقایعی که منجر به بازی اش در “جای اژدها” شد، می گوید: “ریدلی اسکات بر خلاف اطرافیان مرا انتخاب کرد، سه ماه طول کشید تا برادران وارنر موافقت خود را اعلام کند! روز امضای قراردادم، آمریکا ایران را تحریم کرد. از این شرایط خیلی رنج بردم. در آمریکا هم، به دلیل ملیتم نمی توانستم کار کنم. احساس غریبی داشتم، احساس تبعیض، عدم هویت.”
بازی در فیلم فوق رسیدن به همان مرحله ای است که حسن عباسی چند سال قبل در مورد او پیش بینی کرده بود، وی در نقد فیلم “جایی دیگر” به کارگردانی “مهدی کرم پور” و با بازی گلشیفته فراهانی، به عنوان یک دختر فراری که از راه غیرمشروع باردار شده بود، از طراحی یک سناریوی بزرگ تر خبر داده بود.
وی در تحلیل فیلم “پیکره دروغین” که در آن “دی کاپریو” به این بازیگر زن ایرانی ابراز علاقه می کند، توضیح می دهد”زن نماد سرزمین و عقیده است” و ابراز علاقه یک غربی از بیرون بیمارستان به این فرد، وانمود کردن علاقه غرب به میهن ایران است.این فیلم فقط برای جلب اعتماد مخاطب داخلی ساخته شده و به زودی زن ایرانی را به صورت عریان در رختخواب مرد غربی خواهند خواباند.”

در تازه ترین نقش گلشیفته به نام «اژدها چشم‌انتظار شماست» توصیه شده است افراد زیر 13 سال در خارج کشور هم به هیچ وجه این فیلم را نبینند.
غالب اوقات کار و کاسبی او چنان کساد می شود که در فیلم های دست چندم بازی می کند و با مجله های مد مصاحبه می کند، و کار به جایی می رسد که در خارج به سراغ گروه های کوچک موسیقی می رود.

اما ریشه این سیر نزولی کجاست، شاید بهتر است از خود او بپرسیم، گلشیفته که به سن و سالش نمی خورد دوران دفاع مقدس را درک کرده باشد، با افتخار به خبرنگار هفته نامه آلمانی اشپیگل می گوید: در روزگاری که کشور درگیر جنگی هشت ساله بود به پارتی می رفتم و می دانستم ممکن است به زندان بیفتم اما باز هم این کار را می کردم!
او بر خلاف عده ای ساده اندیش که حضور وی در سینمای هالیوود را مطرح کردن نام ایران و افتخار می دانستند و یا رفتارهای ضد اخلاقی او از کشف حجاب گرفته تا خوابیدن در کنار مرد غربی و اخیرا برهنه شدن را امری شخصی قلمداد می کنند، بدش نمی آید از ایران و ایرانی هم مایه بگذارد، وی درباره همکاری اش با مرجان ساتراپی کارگردان فیلم “خورشت آلو با مرغ” مدعی می شود: «ما هر دو ایرانی هستیم و هر دو در تبعید به سر می بریم. ما ایران را از دست دادیم اما ایران همیشه در قلب ماست.»
یا وی در جایی دیگر مدعی می شود: «کارهای زیادی هست که من دلم می خواهد انجام بدهم ولی من مال خودم نیستم. مال خانواده ام هستم مال مردم و مال ایران!»
گلشیفته بدش نمی آید خودباختگی و بی هویتی اش را به پای مردمی بزند که روزگاری هوادارش بوده اند: «شانس کار کردن با “ریدلی اسکات” و بازیگران درجه یک، فوق العاده بود، نه فقط برای من، بلکه برای مردم ایران. من فقط یک وسیله بودم و مردم ایران و اسم ایران پشت سرم بود. من هیچی نبودم!»
البته او ضد این حرف و تعلق اش به دنیای دیگر را در گفتار و عمل کاملا نشان داده، فراهانی درباره پاریس به عنوان محل کنسرتش گفت: «اینجا شهر منه؛ زندگیه منه!»
او که به حجاب حمله می کند، می گوید: «در اسلام حجاب بر سر می کنند تا میل جنسی مردان را مهار کنند. چرا من باید به تحریک جنسی مردان متکی باشم؟» با این حال تصمیم می گیرد تصاویر خود را در نشریه نیمه پورنوی «ووگ» که اساسا برای جذب مردان منتشر می شود، چاپ کند، در نشریه ای که برخی تصاویر زنان در آن کاملا برهنه است. نکته جالب توجه در شماره ای که وی تصاویرش را در آن چاپ کرد، تصویر روی نشریه است که دست چند مرد را در حال کندن لباس های یک زن اروپایی نشان می دهد!! که نشان از تحریک کنندگی آن زن برای مردان دارد.

او اما چندی است متارکه نیز اختیار کرده، در این باره به هفته نامه آلمانی اشپیگل گفته است: «دو سال است از همسرم جدا شده ام.» و البته توضیح بیشتری درباره چرایی این جدایی نمی دهد.
اما آخرین جنجالی که وی با برهنه کردن خود به راه انداخته، سیلی از شادی را بین رسانه های غربی به راه انداخته، سایت صهیونیستی بالاترین مرتب لینک می زند و کوس رسوایی وی را جار می زند.

بی بی سی و رادیو فردا نیز که در ظاهر سعی کرده اند موضعی بی طرف داشته باشند، ناخودآگاه! به سمت اندک کسانی تمایل پیدا کرده اند که از این اقدام، دفاع غیر منطقی کرده اند نظیر اینکه گفته اند: اقدامی شخصی بوده و به کسی ارتباطی ندارد.[!!]
عده ای نیز از باب چنگ زدن به در و دیوار، اقدام وی را با رفتار دختر مصری که خود را برهنه کرده بود، سنجیده و مدعی شده اند وی در اعتراض به وضعیت آزادی در ایران برهنه شده، اما غافل از اینکه گلشیفته اصلا در این حال و هوا نبوده، شاهد مدعای ما سایت بی بی سی است که در این باره می نویسد: «این عکس جزو مجموعه ای است که ژان موندینو، عکاس سرشناس فرانسوی، از شانزده بازیگر جوانی که نامشان برای نامزدی بخش بهترین “بازیگر مستعد” جوایز سینمایی “سزار” مطرح است، گرفته شده. همچنین فیلم کوتاهی از این بازیگران منتشر شده که آنها را در حال عریان شدن نشان می دهد. این فیلم برای مراسم سزار ساخته شده است.» چه می دانیم لابد در فرانسه هم آزادی به معنای بی بند و باری وجود ندارد!
اما بلافاصله پس از انتشار این عکس برهنه، پدر و مادر فراهانی واکنش نشان دادند، جواب آنها پاسخی دندان شکن به رسانه ها و کسانی بود که عمل وی را شجاعانه خوانده و مدعی تابوشکنی او برای زنان جامعه ایران و اعتراض به استبداد دینی و مذهبی شدند، البته این به مثابه آب سردی بود که بر سر سایت “بالاترین” ریخته شد و مانع از ادامه شیطنت های آن گردید.
اما بخوانید این واکنش ها را، رحیمیان مادر گلشیفته، در این باره گفته است: «یقین بدانید دختر من اهل برهنگی و این مسائل نیست، اگر من گلشیفته را بزرگ کرده ام بهتر از هرکس واقفم که دخترم اهل این چنین خودنمایی ها و خودفروختگی ها نیست و با قاطعیت می گویم این عکس واقعی و متعلق به دختر من نیست.» بهزاد فراهانی پدر وی نیز واکنشی مشابه از خود نشان داده است، به نظر می رسد حذف عکس گلشیفته فراهانی از مجموعه مجله فیگارو متعاقب این واکنش ها بوده است.
اما سخن پایانی؛ در بی بی سی خواندم، گلشیفته فراهانی می گوید: «اگر نقشی مخالف اعتقاداتم باشد، نمی توانم آن را قبول کنم.» واقعا وی این نقش ها را از روی کدام اعتقاد پذیرفته و ریشه را در کجا باید جستجو کرد؟