شد ششم بهمن 60 حافظ میراث خمینی ، این نهضت ما بود از نهضت خونبار حسینی، مازندران مهد ولاست ، رهرو خط شهداست ، میعادگاه لشگر آماده کرب و بلاست ، دنیا بداند که همه عاشق و شیدای امامیم، از شهر فقاهت و علم حامل این تکیه کلامیم: ای سید والامقام خامنه ای یار امام ، سلم لمن سالمکم حرب لمن حاربکم/
اختصاصی “مازندرانیها”: گفتگو با مداح مازندرانی و خواننده سرود آغازین دیدار با رهبری
اختصاصی “مازندرانیها” : 6 بهمن 1388 شاید برای خیلی ها یکی از بهترین خاطره ها باشد. روزی که جمعی از مردم مازندران به مناسبت سالروز حماسه مردم آمل به دیدار رهبر انقلاب رفتند و ساعتی را در بهترین حسینیه دنیا به ابراز احساسات پرداختند.
در آنروز تاریخی و قبل از آغاز سخنان معظم له سرودی در بین حضار خوانده شد که سراینده آن حاج حسین جوادی بود و تک آن مداح شهیر استان ما کربلایی حمیدرضا نژادی.
ضمن زمزمه دوباره آن سرود زیبا در اینجا مصاحبه ما را با برادر نژادی بخوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
ماجرا از آنجایی شروع شد که یک روزی آقای جوادی (رئیس ارشاد وقت آمل) با من تماس گرفت و گفت که قرار است در روز ۶ بهمن با هماهنگی نماینده ولی فقیه در استان (آیت الله طبرسی) و نیز فرماندار وقت (جناب اکبریان)، مردم آمل و مازندران یک دیداری با مقام معظم رهبری داشته باشند و طبق قرار در ابتدای آن مراسم، مردم سرودی را به صورت دسته جمعی بخوانند. البته ظاهرا از ابتدا قرار بر اجرای سرود نبود ولی خوب جناب جوادی با شنیدن خبر یک شعری به ذهنشون می‌رسد و همان لحظه هم این سرود رو تنظیم می‌کنند و برای اجرا با من تماس می‌گیرند.
من هم گفتم که حرکت خوبی است و جناب فرماندار هم استقبال کردند. اما وقتی شعر به استان رفت، استان مخالفت کرد و گفت که اسمی ازشهر آمل به صورت اختصاصی نباید باشد، بعد از این قضیه فشارهای آقای اکبریان و نیز اصلاحاتی در شعر توسط جناب جوادی و اضافه کردن قسمتهایی به این شعر (مازندران اهل ولاست پیروخط شهداست میعادگاه لشگر آماده کرب و بلاست) باعث شد که استان هم نظرش نسبت به این سرود جلب بشود. ما هم آماده شدیم و به همراه گروهی این سرود رو به صورت تست اجرا کردیم و سی دی اون رو به سطح استان فرستادیم. بعد هم کل شعر بر روی برگه‌های کوچکی پشت عکس آقا چاپ شد و در دسترس همه قرار گرفت.
روز ششم بهمن هم همه مردم از شمال تا حسینیه امام خمینی (ره) به همراه اون سی دی و شعر تمرین کرده بودن و به خاطر شعر و آهنگ دلنشینش خیلی‌ها اون رو حفظ کرده بودند نتیجش هم این شد که به سرودی بسیار دلنشین و زیبا تبدیل شده بود. البته مشکلاتی هم در اجرا وجود داشت که همین جا باید از زحمات بسیار زیاد جناب اکبریان تشکر کنم که اونروز تونسته بودند با تلاش زیاد کاری کنند تا این شعر به صورت هماهنگ خوانده شود.
چطور شد که شما بالا رفتید و به اجرا پرداختید؟
خب به خاطر شلوغی جمعیت و یکنواخت نبودن شروع سرود ، یک خورده شروع سرود ناهماهنگ بود که دیدیم آقای اکبریان با صدای بلند منو صدا کرد و منو برد پشت تریبون تا بخوانم و تلویزیون هم از همون لحظه خواندن من شروع به تصویر برداری کرد.
بازخورد این سرود چطور بود؟
خیلی جالب بود. تا مدت‌ها خیلی از بچه‌های استان با این سرود رابطه برقرار کرده بودند و تونسته بودند اون رو حفظ بکنند و تا مدت‌ها این شعر زیر لب بچه حزب اللهی‌ها زمزمه می‌شد.
شما علاوه بر فعال مذهبی یک فعال فرهنگی هم هستین «با لبخند! (اگر مسئولین فرهنگی بگذارند)» خب به ما بگین که چرا این حماسه توی شهر و استان گمه؟ شما ببینید سایت فرمانداری آمل به عنوان صاحب این شهر هیچ رنگ و رویی از این حماسه نداره؟
خب زمان جناب اکبریان یک کارهایی شد از ثبت این حماسه در تقویم‌های کشوری با نام حماسه مردم آمل تا برگزاری همایش برای این منظور و یا زحمت‌هایی که جناب جوادی برای این پاسداشت حماسه کشیدند. ولی کلا به اعتقاد من، ضعف مدیران شهری در کمرنگ یاد شدن این حماسه مشهود است. خب شما در همان مراسم ببینید هم نماینده محترم ولی فقیه و هم خود مقام معظم رهبری تاکید دارند بر استمرار اینگونه دیدار‌ها ولی شما می‌بینید دیگر از سالهای بعد پیگیری آنچنانی برای این کار انجام نشده است.
و این حیف است و نمی‌دانم اسم این را چه می‌شود گذاشت. این یک سهل انگاریست و متاسفانه مسئولین امروز بیشتر به فکر حواشی‌های سیاسی هستند تا امورات فرهنگی از این دست. هر سال هم مراسمی کمرنگ‌تر از سالهای قبل در رابطه با این موضوع می‌بینیم و بسیار مختصرو ضعیف، در این روز‌ها یادی از ۶ بهمن می‌شود و کسی نیست که به داد این رویداد‌ها برسد. نمی‌دونم شاید هم نمی‌خواهند که این فرهنگ رواج پیدا کند و در جامعه عمومیت داشته باشد و می‌بینیم که این رویداد‌ها به نتیجه نمی‌رسد.
فضای فرهنگی شهرستان دچار چه کمبودهایی است؟ مسئول رفع این کمبود‌ها کیست؟
بحث فرهنگ متولی خاصی ندارد شما می‌بینید که امروز وزارت ارشاد سازمان تبلیغات و خود سپاه هرکدام به نحوی متولی فرهنگ هستند ولی هیچ کدام مسئولیت را به طور واحد قبول نمی‌کنند. امروز وضعیت فرهنگی در آمل بیداد می‌کند و از بسیاری از شهر‌ها از نظر فساد وخیم‌تر است و متاسفانه مردم ما راه خود را گم کرده‌اند و این متوجه قصورات متولیان فرهنگی است. همین شهرداری را شما ببینید بودجه فرهنگی شهرداری چه می‌شود؟ شما در شب‌های شهادت چه چیزی در این شهر می‌بینید که رنگ و بوی عزا داشته باشد و بلعکس در بسیاری از مراسمات و جشن‌های مذهبی هم اوضاع متاسفانه اینگونه است. حال آنکه امروز هیئت‌های مذهبی با بودجه‌ای بسیار ناچیز کارهایی بزرگ انجام می‌دهند.
جدای از فعالیت بسیار کمرنگ مسئولین الان نقش ما چیست؟ به عنوان نمونه هیئت‌های مذهبی نمی‌توانند در این فضا وارد شوند؟
ببینید وارد شدن به مبحث فرهنگ شهری نیاز به نگاه تخصصی دارد ببینید امروز سخنرانان زیادی در حوزه فرهنگ صحبت می‌کنند ولی شما تعداد کمی سراغ دارید که همه را بتواند جذب کند در بحث فرهنگی شهر هم همین طور است خیلی‌ها ریشه مذهبی ندارند و تنها در محرم است که چند روزی شاید سیاه بپوشند کار کردن روی آن‌ها نیاز به تخصص دارد. من یک نمونه مثال می‌زنم یک فردی مثل حاج آقای جوادی امروز در این مبحث وارد شده‌اند و خب با احداث پایگاه محبین آل طه در دنیای مجازی با چاپ ویژه نامه در بحث رسانه‌ای و نیز با برگزاری همایش‌های معنوی عظیم و حتی سیاسی توانسته‌اند بخش عظیمی از این خلا‌ها را پر کنند ولی متاسفانه امثال چنین افرادی بسیار کم است و اگر هم باشد متاسفانه حمایتی صورت نمی‌گیرد. با این احوال من امیدوارم با نگاهی دقیق و کمک و یاری همه بتوانیم این خلا‌ها را پر کنیم.
با سپاس از شما به خاطر این گفتگو
اي آقا رو تو يه جمله خلاصه ميكنم: ريا
همين…
آقا مهران مداح با اخلاص و دلسوخته ای است وواقعا دوست داشتنی