محققان از مدتها پيش مي‌دانستند كه همان طور كه كشش گرانشي ماه باعث به وجود آمدن جذر اقيانوس‌ها و درياها روي زمين مي‌شود زمين هم نيروهاي كشنده بر ماه وارد مي‌كند. پژوهشي جديد اما مشخص كرده كه گرانش زمين عملا دارد گسل‌هاي ماه را باز مي‌كند.
توماس واترز،از محققان اصلي اين پژوهش در گفته با سايت اسپيس گفت: می دانیم که پیوند نزدیک میان زمین و ماه به روزگار پیدایش آن ها بر می گردد، ولی مایه ی شگفتی است که فهميديم زمین هنوز هم دارد پيكره ماه را دگرگون مي‌كند.
در تحقيق صورت گرفته تصاوير دريافتي از فضاپیمای مدارگرد شناسایی ماه (LRO) که از سال ۲۰۰۹ در مدار ماه جای گرفته مورد استفاده قرار گرفته است. LRO پس از گذشت بیش از شش سال فعاليت در مدار ماه و تصویربرداری از حدود سه چهارم سطح آن، بیش از ۳۲۰۰ نمونه دیواره های گسلی را پیدا کرده است. این دیواره ها مهمترين ویژگی سطح روی ماه هستند و به طور معمول ده ها متر بلندی و نزدیک به ۱۰ کیلومتر طول دارند. پيش از اين تصور مي‌شد كه تنها دليل پيدايش اين ديواره‌هاي گسلي سرد سرد شدن درون ماه است. اما اگر تنها دلیل پیدایش دیواره های گسلی ماه، سرد شدن درون آن بود، جهت گیری این دیواره ها می بایست بی نظم می شد. چون شدت نیروهای انقباض ماه در همه ی جهت ها یکسان است. واترز می گوید: «بی نظم نبودن جهت گیری این دیواره های گسلی یک شگفتی بزرگ برای ما بود.»
به گفته محققان الگویی در جهت گیری هزاران گسل دیده می شود، و این نشان می دهد نيروي دیگری دارد بر پیدایش آن ها اثر می‌گذارد. نيرويي كه اثرش سرتاسری و در اندازه ی کل ماه است. این نيرو چيزي جز کشش گرانشی زمین نيست.