فرهنگ رفتاری و گفتاری تماشاگران ما تبدیل به مقوله‌ای فراموش شده در فوتبال شده و شاهد رفتارهای ناهنجار و غیرورزشی هستیم.
به گزارش هراز نو از فارس، 5 هفته از مسابقات لیگ برتر و لیگ دسته اول گذشته است و در این هفته‌ها تمام تمرکز رسانه‌ها روی اشتباهات سهوی داوران بود و اینکه پنالتی گرفته شده به سود یک تیم بوده یا به ضرر یک تیم اما همه از مساله‌ای مهم‌تر غافل شده‌ایم. از رسانه ملی گرفته که وظیفه اصلی فرهنگ‌سازی در ورزش و بخصوص فوتبال را به دوش می‌کشد تا خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های ورزشی. همه دنبال برد و باخت بودیم.
برنامه نود که حتی به شورت خیس ورزشی یک داور با کنایه نگاه می‌کند کمترین توجه را به گفتار و رفتار تماشاگران در ورزشگاه‌ها نشان داده است. فرهنگ تماشاگران مقوله‌ای فراموش شده در فوتبال ایران است.
سال‌هاست که شاهد رفتار و گفتار غلط تماشاگران در ورزشگاه‌های‌مان هستیم. سال‌هاست که الفاظ رکیک را در ورزشگاه‌ها می‌شنویم اما به جای اینکه به دنبال اصلاح این رفتارها و گفتار‌های ناپسند و غیرورزشی در ورزشگاه‌ها باشیم پاک‌کن به دست می‌گیریم و صورت مساله را پاک می‌کنیم! در مسابقاتی که پخش زنده تلویزیونی داریم با کم کردن صدای ورزشگاه می‌‌خواهیم بگوییم که هیچ شعار ناپسند و رکیکی سر داده نشده است! سایر رسانه‌ها نیز در عصر انفجار اطلاعات فقط به دنبال این هستند که در عرصه پوشش اخبار از رسانه‌های رقیب عقب نمانند و اینگونه است که فرهنگ تماشاگران فوتبال به فراموشی سپرده شده است.
از زمانی که سرباز احمدی در دیدار سپاهان و پرسپولیس یک چشم خود را از دست داد سال‌ها می‌گذرد اما بعد از آن حادثه تلخ که برای یک جوان سرباز و بی گناه در ورزش رخ داد هیچ پیشرفتی در زمینه فرهنگ رفتاری و گفتاری تماشاگران فوتبال در ورزشگاه‌ها نداشته‌ایم در لیگ برتر حرفه‌ای ما فقط شاهد رشد چشمگیر دستمزد بازیکنان و مربیان هستیم انگار باشگاهها فراموش کرده‌اند که باید به هوادار خود هم توجهی کنند فقط باشگاهها یک کانون هواداری راه‌اندازی کرده‌اند که بیشتر نقش دکور را دارد!
در لیگ برتر شاهد پرتاب سنگ از سوی تماشاگران فولاد بودیم و سر فریبرز محمود‌زاده مسئول برگزاری مسابقه با آن سنگ شکست و کمیته انضباطی رای بر محرومیت یک جلسه‌ای باشگاه فولاد خوزستان از داشتن تماشاگر داد محرومیت‌هایی که در گذشته هم برای باشگاه‌های مختلف اعمال شده اما اگر قرار بود این آرای کمیته انضباطی نقش بازدارندگی و سازندگی داشته باشند تا حالا باید اثرشان را می‌دیدیم.
روز گذشته هم شاهد اتفاقی تلخ‌تر در جریان لیگ دسته اول بودیم و در دیدار خیبر خرم آباد و آلومینیوم هرمزگان بازهم یک تماشاگر حادثه آفرید و با پرتاب یک سنگ سر یک بازیکن را شکست تا بازی نیمه کاره رها شود. رئیس کمیته انضباطی گفته به طور جدی پیگیر اتفاقات این بازی خواهد بود حادثه‌ای که به قول اسماعیل حسن‌زاده به خیر گذشت! شاید منظور ایشان این است که آن بازیکن هنوز نفس می‌کشد و زنده است!
کاش مسئولان فرهنگی فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و باشگاهها و کانون‌های هوادار نقش پررنگ‌تری ایفا کنند و کاش رسانه‌ها بخصوص رسانه ملی توجه بیشتری به فرهنگ‌سازی رفتاری و گفتاری تماشاگران نشان بدهند و به تماشاگران خوب خود بگوییم که فوتبال میدان جنگ نیست! یک رقابت ورزشی و دوستانه است و هر تیمی که از نظر فنی بهتر باشد می‌تواند پیروز شود و هواداران هم باید در ورزشگاه حاضر شوند تا ضمن لذت بردن از فوتبال و دیدن صحنه‌های زیبا و فنی فوتبال خودشان هیجان بیشتری به ورزشکاران بدهند نه اینکه با پرتاب سنگ بخواهند خودشان وارد معرکه شوند!
سخنی داریم با آن هواداری که می دانیم شاید خودش هم نمیداند برای چه به ورزشگاه رفته، آیا اگر این جوان فوتبالیست روز گذشته خدای نکرده جان خود را از دست می‌داد اکنون چطور می توانست با وجدانش کنار بیاید؟ مسئولان برگزار کننده و مسئول امنیت ورزشگاه مورد نظر چطور می خواست این اتفاق را توجیه کند. اصلا فدراسیون فوتبال چه جوابی داشت که به خانواده او بدهد. آیا حتما باید فاجعه ای عظیم رخ دهد تا دست به کار شویم؟