هرازنو: در این پست هرازنو ۷ حقیقت شگفت‌انگیز را می خوانید که احتمالا درباره‌ی ارتش آمریکا نمی‌دانید.
با ما همراه باشید.
آمریکایی‌ها هرساله تولد ملت‌شان را، که ۴ جولای ۱۷۷۶ بوده است جشن می‌گیرند، ولی ارتش آمریکا واقعا برادر بزرگ‌تر کشور آمریکا است. چون “ارتش قاره‌ای” که نیای “ارتش ایالات متحد” کنونی است در ۱۷۷۵ به رهبری جرج واشنگتن- که بعدها رییس‌جمهور شد- تاسیس شد تا در کلنی‌ها علیه بریتانیا بجنگد.
پیش از این که ارتش تاسیس شود، کلنی‌ها در قالب تشکیلات شبه نظامی بدون هیچ ساختار یا زنجیره‌ی متحدالشکلی از فرماندهان سازمان‌دهی می‌شدند. ولی در بهار ۱۷۷۵ بیشتر آنان که می‌خواستند به نیروهای بریتانیایی نزدیک بوستون حمله کنند پی بردند نیاز به ساختار منظم‌تری برای نبرد علیه سربازان حرفه‌ای آن سوی جبهه دارند. در ۴ جولای ۱۷۷۵ ارتش آمریکا رسما با تصویب قطع‌نامه‌ای در کنگره‌ی قاره‌ای متولد شد.
روز بعد جرج واشنگتن به عنوان فرمانده ارتش جدید منصوب شد، و در ۳ جون ۱۷۷۵، بر طبق گزارش‌های تاریخ ارتش، سپاه خود را به سوی بوستون فرماندهی کرد.
بیش از ۱ میلیون سرباز در ارتش آمریکا خدمت می‌کنند. نیمی از این عدد در استخدام ارتش و تمام‌وقت هستند، و بقیه نیروی ذخیره‌ی گارد ملی یا نیروی ذخیره‌ی ارتش هستند. برای این‌که تصور کنید و در نظر آورید، شهری با این سربازان بی‌تردید نفوس بیش‌تری از سان‌خوزه؛ آستین، تگزاس؛ جکسون ویل، فلوریدا؛ و سان‌فرانسیسکو خواهد داشت.
وال‌‌مارت با لیست حقوق و دستمزد ۲.۲ میلیون نفری بزرگ‌ترین کارفرمای آمریکا است. ولی ارتش آمریکا مکان دوم را با بیش از یک میلیون نیروی تحت استخدام و ذخیره دارد. با این که در ۲۰۱۵ بودجه‌ی ارتش برای کاهش شمار سربازان به ۱.۰۴۲.۰۰۰ کاهش یافت، ولی هنوز از سومین کارفرمای بزرگ آمریکا، “یام برندز”، با ۵۳۳.۰۰۰ کارمند، سرتر است.
حتما دلیلی وجود دارد که بیشتر سربازان از وجود “مافیای ای فور” جوک می‌گویند. دلیل‌اش این است که اگر شما هرکاری را بخواهید در ارتش انجام دهید احتمالا لازم است یک(یا سه) متخصص اجازه بدهد(بدهند). در ۲۰۱۵ در بین رتبه‌های استخدامی و ذخیره ۲۶۴۸۰۰۰ متخصص وجود دارد که یک چهارم ارتش ایالات متحد را تشکیل می‌دهند.
در گذشته، ارتش آمریکا مجبور بود درجات متخصصان را از “متخصص ۴” تا “متخصص ۹” رتبه بندی کند، ولی در ۱۹۸۵ این سیستم لغو شد. و فقط به متخصص ۴ رتبه‌ی دستیار یا تازه‌کار را داد ند و رتبه‌های بالاتر هم عنوان “متخصص” را گرفتند. رتبه‌ی متخصص بدون شباهت به سرجوخه‌ها که آن ها هم “ای فور” هستند به عنوان یک افسر تلقی می‌شود.
درست مثل هر سازمان بزرگ دیگر که برای عملیات پاینده‌ی خود نیاز به انرژی دارد، ارتش آمریکا به سوخت نیاز دارد. سوخت بسیار زیاد. در فکت شیت ۲۰۱۱ برآورده شد که روزانه ارتش آمریکا بیش از ۲۲ گالن به ازای هر سرباز سوخت مصرف می‌کند – که بسیار بیشتر از ۱ گالن مورد نیاز به ازای هر سرباز در جنگ جهانی دوم است.
در گزارش ارتش(۲۰۰۸) آمده است که ارتش تقریبا ۸۸۰ میلیون گالن سوخت برای عملیات جابه‌جایی خریده است. درحال‌حاضر ارتش – در کنار وزارت دفاع- شدیدا درصدد کاهش مصرف انرژی هستند- چون به این نتیجه رسیده اند که اتکا به سوخت‌های فسیلی متضمن ریسک امنیت ملی غیر قابل تحمل و نیز مسئله‌ی لجستیکی برای سپاه در میدان جنگ است.
از ۴۴ مردی که به عنوان رییس‌جمهور آمریکا خدمت کرده‌اند ۳۱ نفر در ارتش نیز خدمت کرده‌اند. ۲۴ نفر از آنان در ارتش یا سپاه‌های ایالتی(گارد ملی عصر مدرن) خدمت کرده‌اند. با این که خدمت در ارتش الزامی برای ریاست جمهوری نیست، ولی جرج واشنگتن روندی را شروع کرد که باعث شد روسای جمهور آینده در بعضا نام‌شان به عنوان قهرمانان جنگ معروف شود: تئودور روزولت “مدل افتخار” را برای فرماندهی معروفش در سان خوزه هیل دریافت کرد، و جورج اچ. دابلیو. بوش مدال “پرواز شجاعانه و متمایز” در جنگ جهانی دوم را دریافت کرد. بوش پس از این که هواپیمای‌اش مورد اصابت راکت قرار گرفت شجاعانه با چتر نجات بیرون پرید.
تعجبی ندارد که ارتش هزاران زیرساخت دارد. سربازان در ۱۵۸ اردوگاه نظامی در سراسر جهان خدمت می‌کنند و ارتش بیش از ۱۵ میلیون جریب زمینی در سراسر آمریکا دارد، که جمعا در حدود ۲۴.۰۰۰ مایل مربع است. بنابراین می‌توان گفت “ایالت ارتش” بزرگ‌تر از کوچک‌ترین ایالات مثل مریلند، هاوایی، ماساچوست، و وارمونت است.