«کمیته غرامت ها وابسته به سازمان ملل متحد در بیانیه ای اعلام کردکه یک مرحله دیگر از غرامت های جنگی ناشی از تجاوز عراق به خاک کویت را به ارزش یک میلیارد و 60 میلیون دلار به این کشور پرداخت کرد.
پرداخت غرامت جنگی به کویت از سال 1994 آغاز شد و این کشور تاکنون33 میلیارد و 300 میلیون دلار غرامت جنگی دریافت کرده و حدود 19 میلیارد دلار نیز باقی مانده است.
عراق هم اکنون پنج درصد درآمد نفت خود را به عنوان غرامت تجاوز اشغال کویت به صندوق ویژه غرامت های سازمان ملل متحد پرداخت می کند. » (فرانس پرس)
پلاک خودروهای کویتی در دوران اشغال
حمله عراق به کویت ، 2 سال بعد از اتمام جنگ ایران و عراق انجام شد. جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ، 8 سال به درازا کشید ولی کل زمان جنگ و اشغال کویت ، حدود 6 ماه بود.
تقریباً به اندازه کل جمعیت کویت ، در جنگ ایران و عراق ، شهید و مجروح و مفقودالاثر داشتیم .
از نظر میزان خسارت های مالی هم ، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران حدود 20 برابر اشغال کویت ، خسارت به ایران وارد کرد.(غرامت برآورد شده جنگ ایران و عراق حدود 1000 میلیارد دلار در برابر 52 میلیارد کویتی ها).
عراق ، سه سال بعد از پایان جنگ کویت ، فرایند پرداخت غرامت را به صورت اقساط آغاز کرده ولی برغم آن که 23 سال از پایان جنگ تحمیلی اش علیه ایران می گذرد ، دریغ از پرداخت حتی یک دلار غرامت به ایران!
این که کویتی ها غرامت خود را گرفته اند و می گیرند ، به پیگیری های آنان مربوط می شود و بی خیالی کنونی مسوولان ایران به این موضوع نیز ، شاید ناشی از این نگراش نادرست باشد که “عراق فقیر” از کجا 1000 میلیارد ما را بدهد؟ و نیز در شرایط کنونی ، مطالبه غرامت ، روابط تهران – بغداد را تیره می کند!
درست است که عراق امروز ، در ظاهر حال و روز خوشی ندارد ولی واقعیت این است که عراق ، کشور ثروتمندی است ؛ همین الان که این متن را می خوانید ، میزان صادرات روزانه نفت خام عراق ، 2 میلیون و 200 هزار بشکه است و قرار است تا سال 2017 ، ظرفیت تولید نفت خام عراق به رقم افسانه ای 12 میلیون بشکه در روز برسد.
با این اوصاف ، در هر روز ، به ازای هر 14 عراقی ، یک بشکه نفت خام صادر می شود ولی در ایران ، به ازای هر 30 نفر ، در روز یک بشکه نفت صادر می کنیم.
وانگهی مگر قرار است این 1000 میلیارد دلار را یکجا به ایران بدهند؟ همان طور که غرامت کویت را به صورت اقساط می دهند ، غرامت ایران را نیز به همان صورت بدهند.
از منظر سیاسی نیز ، توجیه احتمال تیرگی روابط ، بسیار ناموجه است. هم اکنون ، عراق و کویت با یکدیگر روابط متعارف دیپلماتیک دارند و در همان حال ، کویت قسط به قسط غرامتش را از عراق می ستاند. جالب این که کویت تا کنون حتی یک سِنت هم از غرامتش را نبخشیده است و اصرار دارد که عراق ، باید تا آخرین سِنت و دلار ، غرامات جنگ را تمام و کمال پرداخت کند.
ایران ، در زمان حاضر ، نفوذی همه جانبه در عراق دارد و عراق در همه ابعاد اقتصادی ، سیاسی و امنیتی ، به شدت متأثر از ایران است و این امر به حدی جدی است که بحث غرامت نمی تواند آن را تحت الشعاع قرار دهد.
وانگهی ، مگر قرار است از روابط فعلی مان با عراق ، چقدر سود داشته باشیم که می صرفد آن 1000 میلیارد را نادیه بگیریم؟!
اگر اکنون که در عراق نفوذی تاریخی داریم ، نتوانیم مسأله غرامت را حل کنیم ، فردا که خونی به رگ عراقی ها دوید و رمقی یافتند ، ای بسا ادعای طلبکاری هم بنمایند کما این که از همین الان هم برخی گروه های سیاسی و پارلمانی شان ، مدعی دریافت غرامت از ایران به خاطر کم شدن میزان آب رودخانه هایشان هستند که از ایران سرچشمه می گیرند!
در قطعنامه 598 شورای امنیت نیز همه بندهای مربوط به ایران و عراق ، از جمله آتش بس ، عقب نشینی نیروها به مرزهای بین المللی و تبادل اسرا ،اجرایی شده و تنها بند 7 قطعنامه که ناظر به غرامت است ، ناتمام مانده است.
“غرامت” ، بحثی صرفاً مالی نیست بلکه از منظر سیاسی و روانی هم فوق العاده مهم است. اگر غرامت را نگیریم ، معنایش این است که می توان به ایران حمله کرد و سال ها کشت و برد و ویران کرد و آخرش هم هیچ به هیچ ؛ انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است!
این تصویر ، در ذهن ایرانیان ، آشوب به پا می کند ، تحقیر می نماید و حس انتقام را در دل های آنان زنده نگاه می دارد که قطعاً این مساله برای عراقی ها نیز خوش آتیه نخواهد بود.
منبع: عصر ایران