به گزارش «تابناک»، در اوج اخبار مذاکرات هسته‌ای، خبر اقدام امیرحسین متقی در خارج از ایران، تنها توسط چند رسانه‌ای مورد توجه قرار گرفته است. بعد از مصاحبه با چهره‌ای رسانه‌ای که به وابستگی به دربار سعودی شهرت دارد، تنها روزنامه‌های اسرائیلی و نومحافظه‌کاران آمریکایی بودند که متقی را یک defector نامیدند و برایش اهمیتی قائل شدند.

مشکل زبان فارسی با متقی از همین جا شروع می‌شود. خبرنگاری که مدعی عضویت در ستاد تبلیغاتی رئیس‌جمهور روحانی بوده و در فضای مجازی داد حمایت از دولت سر می‌داده، از وفاداری به دولت روحانی هم سرباز زده است و چیزهایی بر زبان می‌آورد که فقط رژیم اسرائیل و سعودی‌ها و نومحافظه‌کاران آمریکایی دوست دارند گفته شود.

تایمز اسرائیل، جروزالم پست و ویکلی استاندارد خوشحالند که چهره نزدیک به دولت ایران گفته است که در مذاکرات هسته‌ای، جان کری به نیابت از ایران سخن می‌گوید و طرفدار مواضع ایران شده است.

رسانه‌های فوق برای متقی عنوان مناسبی انتخاب کرده‌اند؛ defector، کسی که از وفاداری به یک طرف دست بر می‌دارد و به دشمن می‌پیوندد. متقی که پیش از این مدعی هواداری دولت روحانی بود، حالا مذاکرات هسته‌ای یعنی برنامه مهم دولت روحانی را هدف قرار داده است تا سعودی‌ها، صهیونیست‌ها و نومحافظه‌کاران لبخند بزنند.

زبان فارسی کلمه مناسبی برای توصیف رفتار متقی ندارد. در رسانه‌های فارسی زبان گفته می‌شود که وی پناهنده شده است ولی او اگر حتی دلیل کوچکی برای پناه بردن به سوئیسی‌ها داشت، دلیلی برای این دشمنی مستقیم با مذاکرات هسته‌ای نداشت، جز این که تلاش کند غربی‌ها او را یک defector به حساب بیاورند.

آنهایی که در چند دهه گذشته از وفاداری به کشور خود دست برداشتند و به سوی دشمنان کشورشان رفتند یا تحفه‌ای قابل توجهی برای طرف مقابل به هم راه داشتند و یا این که خودشان ارزشی سیاسی داشتند. یکی اسرار انگلیسی‌ها را در اختیار بلوک شرق قرار داده بود، یکی جدیدترین هواپیماهای بلوک شرق را به سرزمین‌های اشغالی می‌برد و دیگری اسرار روسیه را برای آمریکایی‌ها به ارمغان می‌برد. حتی اگر چنین افرادی در فارسی پناهنده نامیده شوند، متقی را به هیچ وجه نمی توان در حد و اندازه آنها دانست.

خبرنگار یک رسانه دست چندم که نه اطلاعاتی در دست داشته، نه خودش برای طرف مقابل اهمیتی داشته و چند روز دیگر مانند تصویربردار فراری سه سال پیش صدا و سیما فراموش می‌شود، فقط به دنبال این بوده که حداقل یک بار چند رسانه بی‌اهمیت مثل تایمز اسرائیل او را defector بنامند.

چند روزی که بگذرد، دیگر کسی او را در غرب defector   نمی‌نامد، در ایران هم کسی برای رفتار او دلیلی نمی‌یابد و باز همه فراموش می‌کنند که برای کسی که از وفاداری به کشور خودش دست بر می‌دارد و به دشمن می‌پیوندد عنوان مناسبی انتخاب کنند!