علي نجفي – مددكار اجتماعي و كارشناس پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي در مطلب ارسالی برای تابناک نوشته است:

خبر كوتاه بود خانم اوا اكوال(eva ekvall) ملكه زيبايي ونزوئلا و نفر سوم جهان در سال  2001 به دليل ابتلا به بيماري  سرطان  در سن 28 سالگي درگذشت ، اينكه مرگ حقه و همه يك روز ميميرند و هر آمدني را رفتني است درست ، ولي متاسفانه جوانان و نوجوانان ما اغلب از وضعيت اقتصادي و اجتماعي و شهرت ديگران چنان تحت تاثير قرار ميگيرند كه گاه آرزو مي كنند كاش جاي آن فرد مشهور هنرپيشه يا ورزشكار وطني يا خارجي بودند  غافل از اينكه هر آدمي براي خود مشكلات و گرفتاريهايي دارد در حالي كه نشريات و رسانه هاي ارتباط جمعي فقط جنبه ظاهري قضيه را به بينندگان منتقل ميكنند  و اغلب بينندگان بخصوص دختران و پسران نوجوان فكر ميكنند فرد مورد نظر خوشبخت ترين آدم دنياست.

آندره ژيد ميگه : اگر پيشاني  نوشت افرادي را كه به حالشان غبطه ميخوري مي توانستي ببيني برايشان گريه ميكردي

خانم اكوال و خيل بسياري از علاقمندان او شايد چند سال پيش وي را يكي از خوشبخت ترين انسانهاي كره زمين يا حداقل آمريكاي جنوبي فرض ميكردند اما امروز فقط بعد از گذشت چند سال دو خط خبر درگذشت او و يك عكس روي تخت بيمارستان ازش باقي مونده  پس بهتر است كودكان و نوجوانان ما بجاي در حسرت زندگي ديگران بودن به فكر ساختن آينده درخشان  براي خود در هر زمينه كه علاقمند هستند و توانايي فكري وجسمي دارند باشند و خود الگوي كودكان و نوجوانان بعد از خودشان بشوند .حرف آخر اينكه خانم اكوال فقط يك مثال بود زيرا بطور حتم افراد سرشناس زيادي هستند كه عكسهايشان زينت بخش اتاقهاي بچه هاي ماست وفكر و ذهن اين بچه ها را مشغول خود ساخته اند افرادي كه مطمئنا همه بخوبي آنها را ميشناسند ولي اغلب نميدانند هيچكدام از اينها ارزش اين همه توجه و حسرت خوردن به زندگيشان را ندارند.