برترین ها – ایمان عبدلی: هفت ترین های فوتبال در سال 1393 به انتخاب برترین ها؛
کارلوس کی روش : اجنبی ،دلال ،فرصت طلب و…یا همان کسی که موفق شد پس از سالها احساسی را در تیم ملی فوتبال جاری سازد که بازیکن نیمکت نشینش با بازیکن فیکس همدل باشد ،رمز موفقیت کی روش در همان لحظاتی مستتر است که “قلب” نیمکت با تیم داخل زمین می تپید ،از اینجا به بعد هر انتقادی که از کی روش داشته باشند و داشته باشیم شنیده نمی شود، چون: همدلی ،اتحاد همان چیزی است که سال ها گمش کرده ایم و همین هم باعث شده به خارجی مغروری چون او اعتماد کنیم، حتی اگر از جام جهانی یک امتیاز بیاورد در همان یک چهارم همیشگی حذف شویم، سلیقه اش آماده ترین هافبک چند وقت اخیر را نپسندد و با تمام قوا رحمتی را نبخشد، او یکدلی یکرنگی و کلی شعار قشنگ را که هر روز به روی دیوارها و رسانه ها می بینیم و سالهاست که فراموشش کرده ایم را از دنیای واژه ها به زمین واقعیت آورده است کی روش محبوب شده است نه به خاطر عملکردش بلکه به خاطر “کاریزمای” متفاوتش و این مساله ای است که هنوز هم منتقدینش درک نکرده اند.
امیررضا خادم: او موفق شد با همراهی و همکاری وزارت ورزش چنان بلایی سر پرسپولیس آورد که تمام رکورد ها را جابه جا کرد ،کشتی گیری که موفق شده در ترین های فوتبالی قرار بگیرد به نوعی پرسپولیس را “ضربه فنی” کرده است انتخاب رحیمی و برکناری آن اتفاق عجیب و غریب برکناری دایی و آمدن سیاسی و درخشان در روز خارق العاده درفشی فر و…خادم که در کشتی روزهای خوش زیادی داشته است اولین بار در انتخابات مجلس هفتم در لیست آبادگران وارد مجلس شد و هوای مدیریت به سرش زد او که از سوی وزیر ورزش دولت تدبیر و امید به عنوان نماینده ی تام الاختیار وزارت ورزش و جوانان در امور پرسپولیس و استقلال شد با تغیرات پی در پی و شتابزده پرسپولیس را تا مرز ویرانی پیش برد و باعث شد کل مجموعه ی وزارت ورزش و جوانان زیر فشار افکار عمومی قرار بگیرد .
علیرضا منصوریان : از معدود استقلالی های تیم رویایی 98 و بازیکن خوش اخلاق و جنتلمن فوتبال ایران حالا به سن و سالی رسیده است که در کسوت مربیگری می درخشد ،علیمنصورامسال آنقدر خوب بود و درخشید که کم کم در قامت آلترناتیو امیر قلعه نوعی قرار گرفته است مجموعه ی جوان و یکدست نفت با گماردن سکان هدایت تیم در اختیار “علیرضا منصوریان” علاوه بر اینکه صدر جدول را در اختیار گرفته است بازیکن سازی هم می کند، همان چیزی که مدیران فوتبالی چند سالی است که فراموشش کرده اند، آنالیزور سابق تیم ملی و دوست صمیمی کیروش پس از حذف تراژیک تیم امید به مربیگری او از پاننشست با ریتمی آرام و دوری از جنجال و حاشیه سعی در فتح قله های مربیگری داشته است .علی منصور که در ابتدای فوتبالش همراه با رضا شاهرودی به تمرین پرسپولیس رفته بود پس از رد شدن در تست فنی این تیم و با تماس تلفنی قلعه نوعی کاپیتان وقت استقلال آبی پوش شد از عجایب روزگار اینکه حالا او و قلعه نوعی در پس ظاهر آرامشان دل خوشی از هم ندارند.
علیرضا حقیقی : بازیکنی که بین نیمکت پرسپولیس و نیمکت لیگ روسیه دست به دست میشد، به یکباره با سلسله ی اتفاقاتی که به نفع او رقم خورد به جایگاه ثابت تیم ملی رسید و حالا این روزها بازیکن هفته ی لیگ پرتغال هم می شود،شگفتی جایی رقم خورد که برخلاف آنچه که اصحاب فوتبال فکر می کردند نام “حقیقی” به عنوان دروازه بان تیم ایران روی صفحه ی تلویزیون در شب بازی با نیجریه نقش بست گمانه ها از جدال بین دانیال داوری و رحمان احمدی خبر می داد ،اما این حقیقی بود که با شمایل و چهر ه ای خاص علاوه بر دروازه ی تیم ملی دل هزاران هواداران فوتبال را تصاحب کرده بود ،اگر رحمتی به آن شکل از تیم ملی کنار نرفته بود ،اگر داوری و احمدی افت نمی کردند ،اگر کیروش به او اعتماد نمی کرد؟حالا سراغ حقیقی را باید از کدام نیمکت نمی گرفتیم ؟! پسر خوش استیل قرمزها امسال دوباره متولد شد…
سردار آزمون : ورزشی ها “گنبد کاووس” را با والیبال و اسب سواری می شناسند ،اما امسال گنبد برگ برنده ی دیگری رو کرد هر چقدر که تابستان برای گنبدی ها با نام والیبال و فرهاد قائمی گره خورده بود، زمستان فصل “سردار” بود، گل اروپایی او در مصاف با قطر کافی بود تا او چهره شود، جوان ترکمن که به تازگی بیست ساله شد با حمایت های خانواده ی ورزشی و متمکنی که دارد و با استفاده از حضور بستگان مادری اش در هیات مدیره روبین کازان بدون اینکه در لیگ ایران بازی کند و پس از دیپورت شدن از سپاهان مستقیم به روسیه رفت و آنقدر درخشید که کی روش را مجاب کرد به او فرصت بدهد ،اگر سردار مراقب خودش باشد می تواند به جایگاهی برسد که در فوتبال ایران کمتر کسی به آن رسیده است ،علی بابای دیروز و فن نیستلروی امروز آینده ی درخشانی دارد اگر که احساساتش را کنترل کند .امسال پدیده های دیگری هم داشتیم مثل مرتضی پورعلی گنجی ،سجادشهباززاده ،وریا غفوری و مهدی طارمی اما سردار بیشتر به چشم آمد.
آندرانیک تیموریان : در سالی که گذشت با دو “آندو” مواجه بودیم آندرانیک پسر ارمنی فوتبال در استقلال بازیکنی پرخاشگر، کم توان و بی انگیزه بود، اما آندارانیک تیم ملی می دوید تا پای جان، تکل می زد، فریاد می زد، به توپ خیره میشد و خودش را مقابل توپ و بازیکن حریف پرت می کرد، انگار روح یوزپلنگ در بدن آندو حلول پیدا کرده بود در دقایقی که ناامیدانه مقابل بوسنی راه می رفتیم این تنها آندو بود که می خواست تمام آرزوهای فوتبالی مان را واقعی کند اشک های او بعد از بازی مقابل بوسنی با موهایی که دیگر تحمل کش را نداشتند و روی صورتش پریشان شده بودند از صحنه های ماندگار سال 93 شد ،تلاش بی حدو حصر او در دقایقی که از عراق عقب افتادیم و تنها دو دقیقه به پایان کارمانده بودفراموش نشدنی است، گویی تقدیر را تحمل نمی کرد او بود که وقتی پشت ضربه ی کرنر قرار می گرفت فکر می کردیم صاحب پنالتی شده ایم، “سامورایی جنگجو” پس از نامهربانی هایی که قبلتر( نکونام ،مجیدی ،رحمتی، جباری و.. )را از تیم قلعه نوعی پر داده بود به تبریز پناه برد.
(تک تک تماشاچیانی که جایشان خالیست): لیگ کم رمق و بدون هیجان ،مربیانی که به جای کار علمی مصاحبه می کنند ،دعواهایی که تمامی ندارد ،فوتبالی که سایه ی تبانی روی سر آن سنگینی می کند و به نتایجش اعتباری نیست ،بازیکنانی که لحظه به لحظه رنگ عوض می کنند و از یک استپ ساده عاجزند، فوتبالی که ستاره اش علی کریمی بازنشسته است، مدیرانی که فقط و فقط برای کسب شهرت به صندلی های فوتبال مصرفی و رانتی تکیه می زنند، همه و همه استادیوم ها را خالی کرده است مطمئن باشید تماشای فوتبال های اروپایی باعث نمی شود سطح توقع فوتبالدوستان بالا برود تا جایی که درک کرده ایم تماشاچی ایرانی متوجه ی تفاوت ساختارها در فوتبال وطنی با فوتبال اروپایی می شود، اما ما حداقل ها را هم از بین برده ایم، در سالی که گذشت حتی دربی ها هم استادیوم را پر نکردند بسیاری از بازی های پرسپولیس و استقلال با جمعیتی نزدیک به 5 هزار نفر انجام شد سکوهای خالی بدجوری فوتبالمان را کسل کننده کرده اند.
