مسیح علینژاد به عنوان برنده جایزه حقوق زنان “تشکل ژنو برای دموکراسی و حقوق بشر” در سال ۲۰۱۵ برگزیده شد!
اگرچه چنین تحرکات ضد ایرانی در پوشش حقوق بشر بیسابقه نبود اما اعطای جایزه حقوق بشر(!) به یک عنصر خود فروخته که در سیاه نمایی از جامعه ایران گوی سبقت را از معاندین دیرینه ربوده است تنها نشان از دستمزدی دارد که به خوش رقصی وی تعلق گرفت و بیش از پیش ماهیت ضد ایرانی برخی مدعیان حقوق بشری را نمایان کرد.
در اعلام برگزیده شدن مسیح علی نژاد به عنوان برنده جایزه حقوق زنان “تشکل ژنو برای دموکراسی و حقوق بشر” به دو نکته مهم یعنی شخصیت و عملکرد فردی علی نژاد و مجموعه های تشکیل دهنده تشکل اهدا کننده این جایزه باید توجه کرد.
تشکلی متشکل از۲۰ سازمان غیردولتی!
بنا بر گزارش بی بی سی فارسی “تشکل ژنو برای حقوق بشر و دموکراسی” متشکل از ۲۰ سازمان غیردولتی حقوق بشری است که مجموعه هایی مثل بنیاد عبدالرحمن برومند و مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران از اعضای آن هستند.
در حالی که عمدتا این تشکل ها مدعی استقلال مالی هستند اما از سوی دولتهای غربی به صورت مالی و رسانهای پشتیبانی میشوند تا سیاست های غرب را در قالب مباحثی چون حقوق بشر دنبال کنند.
به عنوان مثال بنیاد برومند که یکی از این تشکلهای به اصطلاح حقوق بشری است ودر اجلاس ژنو شرکت میکند مستقیما از طریق حمایتهای مالی “بنیاد ملی دموکراسی در آمریکا” تامین میشود.
بنابر سندی که سایت ویکی لیکس در خروجی خود قرار داد، آمریکا بعد از روی کار آمدن باراک اوباما بودجه خاصی را برای تقویت سازمانهای مدنی و حقوق بشری اختصاص داد که عموما در پوشش اعانات و امور خیریه در اختیار سازمانهای حقوق بشری جهت پیگیری سیاستهای آمریکا قرار میگیرد.
سندی که ویکی لیکس درباره حمایت آمریکا از نهادهای مدنی غیر دولتی منتشر کرد
مسیح علی نژاد کیست؟
معصومه علینژاد قمی، معروف به مسیح علینژاد در سال ۱۳۵۵ در بابل متولد شد. او روزنامهنگاری را از سال ۱۳۷۸ با روزنامه همبستگی آغاز کرد و بعد از آن با ایلنا همکاری کرد. از او در روزنامههای شرق، بهار، وقایع اتفاقیه، هممیهن و اعتماد ملی نیز نوشتههایی منتشر شده است.
علی نژاد خبرنگاری را از سال 1378 با روزنامهی «همبستگی» آغاز کرد و بعد از آن خبرنگار پارلمانی خبرگزاری «ایلنا» در مجلس ششم بود که به دلیل بی احترامی به قوانین و سرقت اسناد محرمانه اداری، از مجلس هفتم اخراج شد.
از وی در روزنامههای «شرق»، «بهار»، «وقایع اتفاقیه» و «هم میهن» نیز نوشتههایی منتشر شده است اما او در آخر به روزنامه «اعتماد ملی» ارگان رسمی حزب یکی از سران فتنه پیوست و در سیاه نمایی از اوضاع کشور و اهانت به مردم و مسئولان کشور کم نگذاشت.
مسیح علینژاد در تحرکات و تجمعات جریان فتنه در پیش از انتخابات که هدف از آنها آماده سازی زمینه برای اردوکشیهای خیابانی پس از انتخابات بود، نقش به سزایی داشت.
مسیح علی نژاد و همگامان وی افرادی هستند که پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم از سوی رسانههای بدنام غربی (صدای آمریکا، رادیو فردا، بیبیسی، گویانیوز، روز نت، رادیو زمانه و…) به عرصه فعالیت فراخوانده شدند تا به تحریک بیهزینه برای آشوبگری بپردازند.
علینژاد سپس به همراه عناصر افراطی و نفوذی مدعی اصلاحطلبی به آمریکا فرار کرد، و از جمله معرکهگیران تجمعات ضد انقلاب در شهرهای واشنگتن، نیویورک و بوستون شد تا خود را نزد طرف آمریکایی، فعال و به درد بخور! نشان دهد.
از ماموریت برای کشته سازی تا کاسه لیسی پهلوی
مسیح علینژاد پس از شکست سنگین فتنه در 9 دی ماموریت جدید خود یعنی وظیفه کشته سازی و پیگیری کشتهشدگان فتنه را بر عهده میگیرد و تلاش میکند تا تلفنی با خانواده کشته شدگان فتنه مصاحبه کرده و ضمن تحریک آنان به مقابله با نظام، به مظلوم نمایی فتنه گران میپردازد.
همچنین «آزادیهای یواشکی زنان در ایران» نام کمپینی است که توسط این ضدانقلاب لندن نشین از ابتدای سال 93 به راه افتاد که در آن بعضی انحرافات جنسی را آزادی نامید آنهم از نوع یواشکی! و طبق معمول باز هم این حرکت علی نژاد و خوش رقصی وی از سوی شبکههای ماهوارهای معاند حمایت شد و مورد تبلیغ قرار گرفت.