به گزارش سرویس اجتماعی هراز نیوز – هرچندماه رمضان ماهی است که در آن به قول اکثر رسانه های جمعی ومسئولین امر، آمار جرایم کاهش می یابد و این مهم را می توان از برکات معنوی این ماه دانست اما نباید غافل ماند که ارتکاب جرم  روزه خواری که می توان گفت تنها مختص ماه مبارک رمضان می باشد ، موجب جریحه دار کردن عفت عمومی خواهد شد .

 

در خصوص روزه خواری باید اذعان داشت که این عمل تحت عنوان جرم خاصی در قانون مجازات اسلامی توسط مقنن به آن پرداخته نشده است هرچند می توان موضوع این جرم را در مواد دیگری از قانون مجازات اسلامی برداشت که در ماده 638 قانون مجازات اسلامی در قالب بیان فعل حرام به آن (روزه خواری)اشاره شده است.(“هرکس علنا در انظار واماکن عمومی ومعابر تظاهر به عمل حرامی نمایدعلاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا 2ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم می گرددواگر نفس عمل ارتکابی دارای کیفر نباشدولی عفت عمومی را جریحه دار کندفقط به حبس از ده روز تا2 ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم می گردد.”)

که با توجه به اینکه عمل روزه خواری به عنوان یک جرم مستقل پیش بینی نشده است اما مقنن مجازات روزه خواری را مشروط به علنی ودر انظار عموم بودن آن وثانیا جریحه دار کردن عفت عمومی کرده است.

در خصوص این ماده اشکالاتی که می توان وارد کرد این است که اولا معیار وضابطه خاصی در این ماده برای فعل حرام وجود ندارد به عبارتی مقنن به طور دقیق مشخص نکرده است که منظورش از فعل حرام چه افعالی است چه بسا فعلی در نزد ودید یک قاضی فعل حرام بوده ولی همان فعل در مکان دیگری در نزد قاضی دیگر اصلا فعل حرام نباشد که در نتیجه این خود باعث ایجاد رویه های مختلف در بین قضات در صدور رای می شود.

ثانیا “عنوان جریحه دار کردن عفت عمومی “که در متن این ماده به چشم می خورد باز هم بدون ملاک خاصی برای تشخیص آن، در متن ماده آمده است به عبارتی دیگر چه موقع می توان گفت که عفت عمومی از ارتکاب یک فعل حرام جریحه دار شده است؟
در پاسخ هر چند می توان گفت که عفت عمومی یک سلسله ارزشها وهنجارهایی است که ریشه در اعتقاد افراد یک جامعه دارد ونوع مردم علاقه وافری به صیانت از آنها رادارند اما در تشخیص آن قاضی باید به عرف ومتون فقهی رجوع کند.

به هر حال هر چند می توان روزه خواری را به عنوان یکی از مصادیق فعل حرام با تکیه بر این ماده (ماده 638 قانون مجازات اسلامی)جرم دانسته وفرد را براساس آن مجازات کرد اما باید گفت که برای مقنن جای کار بیشتری وجود دارد که در خصوص روزه خواری وجرایم مشابه که به نوعی عفت عمومی وبه عبارتی اعتقادات افراد را زیر سوال می برد حتی تحت یک جرم در قالب یک ماده به صورت شفاف بپردازد.

 

روح اله محمد زاده انداوری
کارشناس حقوقی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *