آيا چشم زخم واقعيت دارد؟ هـراز نـیـوز: بسيارى از مردم معتقدند در بعضى از چشم ها، اثر مخصوصى است كه، وقتى از روى اعجاب به چيزى بنگرند، ممكن است آن را از بين ببرد، يا درهم بشكند، و اگر انسان است، بيمار يا ديوانه كند.
اين مسأله، از نظر عقلى امر محالى نيست، چه اين كه بسيارى از دانشمندان امروز معتقدند در بعضى از چشم ها، نيروى مغناطيسى خاصى نهفته شده، كه كارائى زيادى دارد، حتى با تمرين و ممارست مى توان آن را پرورش داد، خواب مغناطيسى از طريق همين نيروى مغناطيسى چشم ها است.در دنيائى كه «اشعه ليزر» ـ كه شعاعى است نامرئى ـ مى تواند كارى كند كه از هيچ سلاح مخربى ساخته نيست، پذيرش وجود نيروئى در بعضى از چشم ها كه از طريق امواج مخصوص، در طرف مقابل اثر بگذارد، چيز عجيبى نخواهد بود.بسيارى نقل مى كنند با چشم خود افرادى را ديده اند كه داراى اين نيروى مرموز چشم بوده اند، و افراد يا حيوانات يا اشيائى را از طريق چشم زدن از كار انداخته اند.
لذا، نه تنها نبايد اصرارى در انكار اين امور داشت، بايد امكان وجود آن را از نظر عقل و علم پذيرفت.
در روايات اسلامى نيز، تعبيرات مختلفى ديده مى شود، كه وجود چنين امرى را اجمالاً تأئيد مى كند.
در حديثى مى خوانيم: «اسماء بنت عميس» خدمت پيامبر(صلى الله عليه وآله) عرض كرد: گاه به فرزندان «جعفر» چشم مى زنند، آيا «رُقْيَه»اى براى آنها بگيرم (منظور از «رقيه» دعاهائى است كه مى نويسند و افراد براى جلوگيرى از چشم زخم با خود نگه مى دارند و آن را «تعويذ» نيز مى گويند).پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود: نَعَمْ، فَلَوْ كانَ شَىْءٌ يَسْبِقُ الْقَدَرَ لَسَبَقَهُ الْعَيْنُ: «آرى، مانعى ندارد، اگر چيزى مى توانست بر قضا و قدر پيشى گيرد، چشم زدن بود»!.
و در حديث ديگرى آمده است: امير مؤمنان(عليه السلام) فرمود: پيامبر براى امام حسن و امام حسين «رُقْيَه» گرفت، و اين دعا را خواند: أُعِيذُكُما بِكَلِماتِ التّامَّةِ وَ أَسْماءِ اللّهِ الْحُسْنَى كُلِّها عامَّةً، مِنْ شَرِّ السّامَّةِ وَ الْهامَّةِ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ عَيْن لامَّة، وَ مِنْ شَرِّ حاسِد إِذا حَسَدَ:«شما را به تمام كلمات و اسماء حسناى خداوند، از شرّ مرگ، حيوانات موذى، و هر چشم بد، و حسود، آنگاه كه حسد ورزد مى سپارم، سپس، پيامبر(صلى الله عليه وآله)نگاهى به ما كرد و فرمود: اين چنين حضرت ابراهيم(عليه السلام) براى اسماعيل و اسحاق تعويذ نمود».
در «نهج البلاغه» نيز آمده است: أَلْعَيْنُ حَقٌّ وَ الرَّقْىُ حَقٌّ: «چشم زخم حق است و توسل به دعا براى دفع آن نيز حق است».
ذكر اين نكته لازم است كه هيچ مانعى ندارد، اين دعاها و توسل ها به فرمان خداوند جلوى تأثير نيروى مرموز مغناطيسى چشم ها را بگيرد، همان گونه كه دعاها در بسيارى از عوامل مخرب ديگر اثر مى گذارد و آنها را به فرمان خدا خنثى مى كند.اين نيز لازم به يادآورى است كه قبول تأثير چشم زخم به طور اجمال، به اين معنى نيست كه، به كارهاى خرافى و اعمال عوامانه در اين گونه موارد پناه برده شود، كه هم بر خلاف دستورات شرع است، و هم سبب شك و ترديد افراد ناآگاه در اصل موضوع، همان گونه كه آلوده شدن بسيارى از حقايق با خرافات، اين تأثير نامطلوب را در اذهان گذارده است.
منبع:
تفسير نمونه، جلد 24، صفحه 431
اين مسأله، از نظر عقلى امر محالى نيست، چه اين كه بسيارى از دانشمندان امروز معتقدند در بعضى از چشم ها، نيروى مغناطيسى خاصى نهفته شده، كه كارائى زيادى دارد، حتى با تمرين و ممارست مى توان آن را پرورش داد، خواب مغناطيسى از طريق همين نيروى مغناطيسى چشم ها است.در دنيائى كه «اشعه ليزر» ـ كه شعاعى است نامرئى ـ مى تواند كارى كند كه از هيچ سلاح مخربى ساخته نيست، پذيرش وجود نيروئى در بعضى از چشم ها كه از طريق امواج مخصوص، در طرف مقابل اثر بگذارد، چيز عجيبى نخواهد بود.بسيارى نقل مى كنند با چشم خود افرادى را ديده اند كه داراى اين نيروى مرموز چشم بوده اند، و افراد يا حيوانات يا اشيائى را از طريق چشم زدن از كار انداخته اند.
لذا، نه تنها نبايد اصرارى در انكار اين امور داشت، بايد امكان وجود آن را از نظر عقل و علم پذيرفت.
در روايات اسلامى نيز، تعبيرات مختلفى ديده مى شود، كه وجود چنين امرى را اجمالاً تأئيد مى كند.
در حديثى مى خوانيم: «اسماء بنت عميس» خدمت پيامبر(صلى الله عليه وآله) عرض كرد: گاه به فرزندان «جعفر» چشم مى زنند، آيا «رُقْيَه»اى براى آنها بگيرم (منظور از «رقيه» دعاهائى است كه مى نويسند و افراد براى جلوگيرى از چشم زخم با خود نگه مى دارند و آن را «تعويذ» نيز مى گويند).پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود: نَعَمْ، فَلَوْ كانَ شَىْءٌ يَسْبِقُ الْقَدَرَ لَسَبَقَهُ الْعَيْنُ: «آرى، مانعى ندارد، اگر چيزى مى توانست بر قضا و قدر پيشى گيرد، چشم زدن بود»!.
و در حديث ديگرى آمده است: امير مؤمنان(عليه السلام) فرمود: پيامبر براى امام حسن و امام حسين «رُقْيَه» گرفت، و اين دعا را خواند: أُعِيذُكُما بِكَلِماتِ التّامَّةِ وَ أَسْماءِ اللّهِ الْحُسْنَى كُلِّها عامَّةً، مِنْ شَرِّ السّامَّةِ وَ الْهامَّةِ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ عَيْن لامَّة، وَ مِنْ شَرِّ حاسِد إِذا حَسَدَ:«شما را به تمام كلمات و اسماء حسناى خداوند، از شرّ مرگ، حيوانات موذى، و هر چشم بد، و حسود، آنگاه كه حسد ورزد مى سپارم، سپس، پيامبر(صلى الله عليه وآله)نگاهى به ما كرد و فرمود: اين چنين حضرت ابراهيم(عليه السلام) براى اسماعيل و اسحاق تعويذ نمود».
در «نهج البلاغه» نيز آمده است: أَلْعَيْنُ حَقٌّ وَ الرَّقْىُ حَقٌّ: «چشم زخم حق است و توسل به دعا براى دفع آن نيز حق است».
ذكر اين نكته لازم است كه هيچ مانعى ندارد، اين دعاها و توسل ها به فرمان خداوند جلوى تأثير نيروى مرموز مغناطيسى چشم ها را بگيرد، همان گونه كه دعاها در بسيارى از عوامل مخرب ديگر اثر مى گذارد و آنها را به فرمان خدا خنثى مى كند.اين نيز لازم به يادآورى است كه قبول تأثير چشم زخم به طور اجمال، به اين معنى نيست كه، به كارهاى خرافى و اعمال عوامانه در اين گونه موارد پناه برده شود، كه هم بر خلاف دستورات شرع است، و هم سبب شك و ترديد افراد ناآگاه در اصل موضوع، همان گونه كه آلوده شدن بسيارى از حقايق با خرافات، اين تأثير نامطلوب را در اذهان گذارده است.
منبع:
تفسير نمونه، جلد 24، صفحه 431