هراز : آخرین ساخته مجید مجیدی پس از پایان جشنواره فیلم فجر و با فاصله‌ای 2 روزه برای اصحاب رسانه و فرهنگ به نمایش درآمد. شاید فاصله‌گذاری با فجر زمینه مناسبی فراهم آورد که فیلم، مستقل از جشنواره مورد قضاوت قرار گیرد و در کلیت اثر در فضای مستقل‌تری بررسی و دیده شود. فیلم محمد(ص) با روایت تحریم پیامبر و اصحابش در شعب ابی‌طالب آغاز می‌شود. در دورانی که ابوسفیان سایر قبایل عرب را فرامی‌خواند به امضای معاهده‌ای برای ایجاد تحریمی سخت و طاقت‌فرسا تا موجب تنگ شدن فضا بر اصحاب شود و آنان از گام برداشتن در راه حق تعالی انصراف دهند. پس از نمایش توطئه ابوسفیانی، فیلم با یک فلاش‌بک، زندگی پیامبر را از بدو تولد به نمایش می‌گذارد اما سرانجام روایت فیلم متمرکز می‌شود بر تحریم که با مدد آفریدگار باطل می‌شود و توطئه سران قریش ابطال. نکته مهم این است که در بازگردان بصری و نمایش دوباره تاریخ، نمایش ابعاد استراتژیک تاریخ تعمیم داده می‌شود به زمانه ما. گزاره بسیار آرام‌بخشی که تاکید موکد روایت است. در بخش‌هایی از فیلم که مربوط به توطئه تحریم می‌شود ارجاع به دوران کنونی است. کدخدا و قریش زمانه و اغلب همتایانش اقدام به توطئه تحریم کرده‌اند و صبوری 3 ساله و مقاومت اصحاب در شعب ابی‌طالب و مدد پروردگار است که در نهایت توطئه دشمن را خاموش می‌کند. همانطور که برش‌های تاریخی فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا درباره مذاکره به شرایط کنونی تعمیم داده می‌شود، فیلم خوش آب و رنگ مجیدی مسکن آرام‌بخشی است برای ملتی مقاوم و ایستاده که مشق تاریخ را تکرار می‌کند. اصحابی که در گذشته و حال، توطئه تحریم‌های ادواری قریشی را به جان می‌خرند و عافیتی بزرگ عاقبت آنان است. پروردگار است که توطئه قریشیان را نقش برآب خواهد کرد و باطله تحریم را باد هوا. مسکن آرام‌بخش مجیدی، در بازنمایی دقیق تاریخ، صبر و پایمردی می‌آموزد. اگر فیلم چنین نبود و ارجاع به احوال کنونی نداشت بودنش ضرورتی نمی‌داشت اما با این نمایش به روز، ساختش منطق پیدا می‌کند. برگردان استراتژیک داستان زندگی پیامبر و اصحابش می‌شود طلیعه راه اصحاب امروز. چنین اثری که با تلاش ستایش‌واری ساخته شده توجه برانگیز است از منظر خاص و عام. با اینکه روایت را اغلب مردم می‌دانند اما زمانی که در چنین میزانسن بصری خاصی نمایش داده می‌شود قطعا می‌شود فتح‌الباب تاثیر. شاید در زمانه ماشینی امروز نمایش رنج و پایمردی اصحاب پیامبر، نوری امیدبخش است برای ملتی که برای دست یافتن به حق خویش صبر پیشه کرده است. پس با این حساب، مقدمه و موخره حرف روز است. تاکید بعدی درام فیلم محمد(ص) بیشتر بر ریشه‌های زیست بنیانگذار مهر اتکا دارد. اثر به‌گونه‌ای پیش می‌رود که مخاطب فرنگی آنسوی مرزها نشسته، مهر را و عطوف را که نور است و در فیلم تاکید نمایشی دارد دریافت می‌کند. در شرایطی که بنیانگذار نور و رحمت مورد هجمه است از سوی شارلی‌پیشگان، نمایش زیبا از زیست و زندگی ادیانی بنیانگذار رحمت، تاثیری شگرف می‌گذارد بر آنان که خورجین خالی رحمت را بی‌آنکه بنیانگذارش را بشناسند بر کوله دارند. نباید بر فن و تکنیک تاکید کرد، اثر به صورت محض آمیخته به شاعرانگی ساده و فن پیچیده مسلط سینماست و بازنمایی اثر منجر می‌شود به نمایش نبی مکرم به عنوان کاملترین اسوه راستین بشریت که نسبت به تمام مردم بسیار صمیمی و مهربان بود. در فیلم مجیدی پیامبر بزرگوار با داشتن این خصلت ستودنی از همان دوران کودکی دلهای بسیاری را شیفته مکتب خویش کرد تا از منجلاب ضلالت به صراط مستقیم هدایت کند. قرآن کریم در این زمینه میفرماید: «و ما ارسلناک الّا رحمه.. للعالمین؛ ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.» و پیامبر اعظم (ص) فرمود: «اگر مهربانی و ملاطفت به صورتی مجسم شود، آن چنان زیباست که خداوند مخلوقی زیباتر از آن را نیافریده است». این اثر، مصداق همین کلام نبی است. ابراز محبت و مهرورزی رسول خدا (ص) نه تنها شامل خانواده، دوستان و اهل ایمان میشد بلکه مخالفان، از اخلاق نرم و شفقتآمیز آن بزرگوار بهرهمند میشدند و طلیعه مهروزی از درون اثر ساطع می‌شود. به همین جهت خداوند متعال رسول گرامی‌اش را در قرآن تحسین کرده و میفرماید: «انک لعلی خلقٍ عظیم؛ یقیناً تو دارای اخلاق عظیم و نیکو هستی.» راز موفقیت پیامبر(ص) در تاثیر در توده‌ها، عشق‌ورزی و عشق به مردم بود. این همان نکته ظریفی است که مجیدی باید آن را با ابزار مسلط سینما نشان می‌داد و موفق به همین کار شده است. با این توصیف فیلم محمد(ص) مجیدی با نمایش رحمت ناب نبی، در متن اثر، رنگ خدا گرفته است.وطن امروز