هـراز نـیـوز: چون اهل بهشت در موقع ورود به بهشت نمي‌گويند ما زحمت کشيديم تا بهشتي شديم بلکه مي‌گويند ﴿الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وأورثناالأرض ﴾ حمد و سپاس خدایی که در وعده اش به ما راست گفت و سرزمین بهشت را میراث ما قرار داد لذا بهشت کسبي نيست بلکه ارثي است.

 

در کسب مال جاي مال مي‌نشيند ولي در ارث، مالک به جاي مالک مي‌نشيند بنابراین اگر کسي خليفة الله شد مالک بهشت مي‌شود. در روایات است که یک انسان بهشتی اگر بخواهد جمعیت زمین را در بهشت خودش جای بدهد می‎تواند، مساحت بهشتی که به هر بهشتی می‎دهند این است، آن روز انسان می‎فهمد که چه قدر سرمایه را باخته است.

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،درس تفسیر سورۀ زمر25/10/93

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *