اگر سپاه نبود!

این، اتفاق تازه‌ای نیست! تقریباً تبدیل به عادت شده! این بار فقط قدری زودتر کلید خورد و آغاز شد… هجوم به فرزندان ملت! و مردم عادت کرده‌اند که آتش بمباران تهمت و هجمه بی‌امان ناسزا را از هزاران قبضه توپخانه‌های رسانه‌ای دوستان بی‌انصاف یا صفوف آرایش‌گرفته دشمن، بر فرزندان مظلوم و مقتدر «پاسدار»شان در حال باریدن ببینند. شبکه‌ها و رسانه‌های قدرتمند وابسته، از «بهائیت» تا «مرجع انگلیسی»، همواره پاسداران این انقلاب را هدف گرفته‌اند. دیروز چند روزنامه زنجیره‌ای و رادیوهای بیگانه، فرماندهی ستاد مشترک عملیات روانی را بر عهده داشتند و امروز، چند خبرگزاری و سایت و چندین شبکه تلویزیونی هم به سیاهه لشکرکشی‌ها ملحق شده‌اند! غمی نیست… باز هم بریزید بیرون عفونت‌های چرکین متورم‌شده از مال‌های حرامی که بلعیده‌اید و در شکمبه‌هایتان متراکم کرده‌اید! خیلی دیر از راه رسیده‌اید! ما از بنی‌صدر و از زمین چمن دانشگاه تهران خاطره‌ها داریم!
ای کاش یادشان بود و می‌دانستند اگر سپاه نبود «کشمیری»‌ها و موش‌کورهای سیاست و برخی بزرگ‌ترهایشان که موذیانه لب فرو بسته‌اند و به کنجی خزیده‌اند، امروز آرام و قرار نداشتند و پیروزمندانه جولان می‌دادند و تک به تک رؤسای جمهور که نه، «حزب‌الله» را در پیش پای «آرمان» اربابان اجنبی‌شان قربانی کرده بودند!
اگر سپاه نبود، امروز باید برای سفر به اهواز، به ایلام، به کرمانشاه، به سنندج و ارومیه، در صف طولانی مقابل در سفارتخانه‌های ایالت‌های جدید، ساعت‌ها برای دریافت «ویزا» گردن کج می‌کردیم و معطل می‌شدیم!
اگر سپاه نبود، هواپیماها ربوده می‌شدند و در تل‌آویو و پاریس و بغداد و ریاض و واشنگتن بر زمین می‌نشستند!
اگر سپاه نبود، خیلی زودتر از اینها در «دشت مغان» و در جنوب رود ارس، حکومت دوم صهیونیست یا همان «تل‌آویو ثانی» تشکیل شده بود!
اگر سپاه نبود، «عبدالمالک ریگی»های معدوم، الان به جای جهنم، در خیابان «پاستور» دفتر نمایندگی «جندالشیطان» را افتتاح می‌کردند!
اگر سپاه نبود، تانک‌ها و نفربرهای مسعود رجوی که فقط یک روز تا تهران و رژه نظامی در میدان آزادی فاصله داشتند، الان به عنوان سمبل فتح پایتخت، وسط میدان شهدا تبدیل به تندیس و یادمان شده بودند.

اگر سپاه نبود، کودتای سال 88، به حمام خون مبدل می‌شد و جوخه‌های ترور 30 تیرماه 60 بار دیگر و این بار عظیم‌تر تکرار می‌شد!
اگر سپاه نبود، با جنگیدن به روش «اشکانیان»، هنوز در کف خیابان‌های تهران، با دیکتاتور دیوانه حزب بعث «صدام» دست به گریبان بودیم، از بس زمین داده و زمان خریده بودیم.
اگر سپاه نبود، امروز نام بسیاری از «آقازاده‌ها»، بویژه آقازاده‌های ساکن در جمهوری لیبرال- دموکراتیک تهران شمالی، جاسم و عبود و ابوبکر الطهرانی و… بود.
اگر سپاه نبود، داعش و تکفیریون الان تشکیل حکومت شام و ایران و عراق را جشن گرفته بودند.
اگر سپاه نبود، روستاهای محروم و دورافتاده ما، کجا راه و جاده و آب و برق و مسجد و مدرسه و درمانگاه به خود می‌دیدند؟ دولت بروکراتیک فربه و سنگین که حال تکان خوردن ندارد!
اگر سپاه نبود، از سربند زلزله «بم» تا همین امروز، چشممان به دست سازمان‌های بین‌المللی بود و منتظر دریافت صدقه کشورهای ثروتمند بودیم و جنازه‌های آوارگان بی‌پناه و هراسان و داغدار مدت‌ها بر زمین و در زیر آوارها باقی مانده بود.
اگر سپاه نبود، امروز، آقازاده‌های عافیت‌طلب و اشرافی و «فرنگ» درس‌خوانده حضرات، به جای فتنه‌گری و مانور تجمل، در سینه سرد قبرستان‌ها، خواب ابدی می‌کردند!
اگر سپاه نبود، آثار شنی تانک‌های «مرکاوا»ی اسرائیلی در سال 2006 بر پیکرهای خونین فرزندان حزب‌الله در جنوب لبنان، برجای مانده بود!
اگر سپاه نبود، ناموس شیعیان، مادران و دختران آزاده، به بردگی و اسارت و «جهاد نکاح» رفته بودند و در سنگرهای گرگ‌های گرسنه، هتک و دست به دست می‌شدند!
اگر سپاه نبود، آب را هم باید مثل خودروهای لوکس چند میلیاردی حضرات، وارد می‌کردیم!
همین مقدار آیا کافی نیست؟! صاحب این قلم باز هم بر این سیاهه فهرست علل موجودیت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تا چند برابر می‌تواند بیفزاید….
از تربیت نوجوانان مؤمن در مساجد کشور تا تقویت زیرساخت‌های مهم علمی و آموزشی و دفاعی این آب و خاک…. بله! حق دارند به سپاه حمله کنند! حق دارند سپاه را بکوبند، حق دارند پاسداران نجیب اسلام و انقلاب را سرزنش کنند! سپاه، بی‌دلیل خار چشم نشده!
هنوز هوای بلعیدن نهادهای انقلاب اسلامی همچون «جهاد سازندگی» و هضم و جذبشان در دولت، از سر آقایان نیفتاده! و حالا نوبت سپاه است! برای ما نسل سومی‌ها سوال و ابهام بزرگ این است: چرا دولت‌های برآمده از آرای این ملت، هنوز از راه نرسیده، به جای دشمن متکبر و قداره‌بند و «وینچستر» به دست؛ سپاه را هدف می‌گیرند؟!
مگر آرایش دشمن را نمی‌بینید؟ از قوای «مارینز» یانکی‌های آمریکا و یگان‌های ویژه اسرائیل تا دلارهای شیوخ مرتجع وهابی، از جنایت‌های لشکر چندملیتی داعش و تکفیریون تا بهائیت و مرجعیت لندن‌نشین!… شما دیگر چرا؟
مگر علمداران و فرماندهانی همچون عزیز جعفری، قاسم سلیمانی، غلامعلی رشید، احمد کاظمی، نورعلی شوشتری، حسن باقری، محمدابراهیم همت، مهدی باکری، حسین خرازی، مهدی زین‌الدین، مرتضی صفار، احمد متوسلیان، محمود کاوه، مرتضی قربانی، محمدباقر قالیباف، علی فضلی، علی فدوی، حسین همدانی، جمال‌الدین آبرومند و هزاران ستاره همچنان فروزان جهاد و شهادت، به این آب و خاک و به ساحت حریم ولایت و به دولت‌ها و مردم شهید داده و دلبسته به آرمان امام و انقلاب، کم خدمت کرده‌اند؟! بله، چه زیبا فرمود حضرت خورشید که: «اگر سپاه نبود، کشور هم نبود…».  چرا بعضی‌ها از «ستاره‌ها» می‌ترسند؟!

احسان محمدحسنی