17 ربیع الاول، میلاد پیامبر اعظم(ص) به روایت روایان اهل تشیع است و نظر به اینکه راویان اهل سنت، با 6 روز تفاوت زمانی، 12 ربیع الاول را میلاد آن حضرت می دانند، امام راحل در ابتکاری تاریخی، ایام اختلاف را “هفته وحدت” نامگذاری کردند تا اولاً هم شیعیان و هم سنی ها بتوانند این هفته را با انسجام و همبستگی و همدلی، در کنار هم جشن گرفته و به پیامبر رحمت، آخرین پیامبر الهی، حضرت محمد مصطفی(ص) خوش آمد گفته و مقدم مبارک و سراسر خیر و برکت و خجسته آن حضرت را گرامی دارند و ثانیاً این نامگذاری استثنایی، سرمشق و الگویی اثربخش برای وحدت بخشی به همه مسائل اختلافی شیعه و سنی باشد که عمدتاً سطحی و یا حداقل قابل اجماع اند و از طرفی طرح آنها بخاطر ریشه های تاریخی و یا ریشه های استعماریِ برخی اختلافات، در این برهه زمانی، بر خلاف مصلحت اسلام و مسلمین بوده و در اصل نوعی خودزنی در جهان اسلام است!
در تفسیر سکوت هوشمندانه 25 ساله امام علی(ع) می توان شیعه را به سکوت در حوزه اختلافاتی واداشت که طرح آن می تواند به تضعیف اسلام و فروپاشی اقتدار مسلمین حتی در جهان اسلام بیانجامد و رویکرد خلفای اهل سنت به امام علی(ع) در حل بسیاری از مسائل، روشن کردن بسیاری از ابهامات، تنویر الهی و گره گشایی در بسیاری از بن بست ها و بغرنج ها می توان اهل سنت را نیز به وحدتی ترغیب کرد که وجودش، اقتدار اسلام و مسلمین و فقدانش، انهدام تدریجی جوامع اسلامی و حاکم کردن سران کفر بر سرنوشت جهان اسلام است!
پیامبر رحمت و مهربانی که ملقب به “رَحمَهٌ لِلعالَمین” اند، آورنده دین مهرآفرینی است که اعجاز بی نظیر رسالت الهی اش، یعنی قرآن کریم، تمام سوره هایش با تذکر به دو صفت بارز الهی یعنی “رحمان و رحیم” آغاز شده و در بسیاری از آیاتش، بر وحدت و انسجام و دوری از تفرقه و تنازع بین مومنان تأکید شده و سیره پیامبر اکرم(ص) نیز به تأسی از آیات “وَاعتَصِموُا بِه حَبلِ اللهِ جَمیعَاً وَ لا تَفَرَّقُوا” و “رُحَماءِ بَینَهُم وَ اَشِدّاءِ عَلَی الکُفّار”مملو از وحدت آفرینی و حل اختلافات مردم و حرکت یکپارچه و اعتصام مسلمین به حبل الله است!
برخی از مسلمین با تکیه بر نتایج زودگذر به فکر انتقام گیری تاریخی و یا تکیه بر چالش های لاینحلی هستند که امروز به عنوان یک باور در آمده و تمرکز بر آن باورها و یا تهاجم به آن باورها می توانند ناقض وحدتی باشند که مولد و موجد اقتدار امروز مسلمین اند و عقل اجتماعی ایجاب می کند که ما بجای استقرار در دایره تقابل، تا هر اندازه که ممکن است به دایره تفاهم نزدیک شده و اگر هم امکان تفاهم کامل وجود نداشته باشد، دایره سومی را بنام دایره تعامل ابداع کرده و در آن حوزه، همزیستی هوشمندانه و وحدت محور را تجربه و عملیاتی کنیم.
اما منطق وحدت گرایی امام راحل بین تمامی مذاهب اسلامی، تابع مصلحت اندیشی و وحدت جویی امام علی (ع) در سالهای پس از ارتحال نبی مکرم اسلام(ص) و نیز ایام استقرار حکومت اسلامی اش تا مرز پذیرش آتش بس، حکمیت و تبعات آن بوده و خیلی از جاها حتی با تقلیل گرایی و حداقل خواهی و نیز تعدیل مواضع تا مرز حفظ اصول و رعایت خطوط قرمز، عقب نشینی کرده و دغدغه بزرگان دینی، همواره ادامه همدلی در حوزه اشتراکات اعتقادی و اجتماعی است.
اسلام عزیز، همواره توسط تندروهای مسلمان نما اما بی منطق و خشونت پیشه و نیز روشنفکرنماهای بیمار که فقط حامل نام مسلمان زادگی اند، آسیب دیده و فرقی هم نمی کند که شیعه یا سنی باشند و امروز این پدیده کاملاً محسوس و قابل ملاحظه است و می توان از طالبان و القاعده و داعش امریکایی در اهل سنت گرفته تا شیعیان انگلیسی رسیده، همه و همه یک گزینه را مورد هدف قرار داده و آن اینکه بین شیعه و سنی، وحدتی شکل نگرفته و آنها را به سمت دشمنی خشن سوق دهند!
مفتی نماها و آیت الله نماهای مورد تأیید واشنگتن و لندن که نقش رهبران فکری تندروها و روشنفکران بیمار را ایفاء می کنند، توجیه گر و یا مسئول تئوریزه کردن انحرافاتی هستند که نهایتاً به کشتارهای وسیع مسلمانان در جهان اسلام می انجامد و از این رو باید بسیار مراقب بود که دستاوردهای وحدت آفرین امام راحل که با اقبال علمای بیدار و دلسوز تشیع و تسنن مواجه شده اند، دستخوش توطئه های گسترده نظام سلطه و قربانی کج فهمی و نیز خیانت مزدورانی نشوند که یقیناً به نیابت از صهیونیستها و استکبار جهانی، به کشتار مسلمانان مبادرت می ورزند!
روشنگری و مقاومت بصیرت محور علمای اسلام می تواند خنثی کننده یکی از توطئه های کثیف استکبار جهانی و صهیونیسم بین المللی در جهان اسلام باشد که این روزها ضمن کندکردن روند بیداری اسلامی، کشورهای خط مقدم مبارزه با رژیم غاصب اسرائیل را هدف گرفته و در عراق و سوریه و لبنان و مصر و حتی در یمن و بحرین و نیجریه و افغانستان، شاهد خشونت های خونین و اسلام ستیز آنها بوده و افکار عمومی جهان را نسبت به ماهیت اسلام و هویت مسلمین در هاله ای از ابهام قرار داده اند.
میلاد پیامبر رحمت و مهربانی حضرت محمد مصطفی(ص) می تواند مبداء بسیار تأثیرگذار برای کاهش اختلافات قابل حل و نیز پیشروی در حریم وحدت ها و توسعه اشتراکات محسوب شده و تا هر اندازه که ممکن است، از فاصله ها کاسته و بر تألیف قلوب مسلمین افزود تا جهان اسلام از برکات بیداری اسلامی بی بهره و ناکام نماند.
حهان اسلام باید بداند که پیدایش و چالش افکنی رژیم غاصب اسرائیل در قلب جهان اسلام، حاصل اعتماد به دولتهای استعمارگر بخصوص استعمار پیر یعنی انگلیس خبیث و نیز واگذاری امور به سران خائنی بود که بیش و پیش از مردم مملکت خود و مسلمانان، به نظام سلطه جهانی متعهد بوده اند!
جهان اسلام باید بداند که علت ناکامی های اولیه مسلمانان در مبارزه با رژیم اشغالگر قدس، ناشی از تفرقه ای بود که بنام مرزبندی جغرافیایی، مرزبندی زبان، مرزبندی نژاد و سایر مرزبندی ها بین مسلمانان ایجاد شد و نتوانستند از تمام توان خود در این مبارزه استفاده کنند!
جهان اسلام باید بداند که مروجین اندیشه های تفرقه افکن با راه اندازی داعش و سایر جریانات سلفی گری و نیز اعلام هفته برائت در درون هفته وحدت، تنها و تنها هدفشان، شلیک به قلب پیکره وحدت مسلمین است و می دانند که وحدت مسلمانان به مرگ نظام سلطه می انجامد و این بهانه اصلی تمامی فتنه ها و جنگهای تمام عیاری است که استکبار جهانی و صهیونیسم بین المللی همواره در صدد راه اندازی و شعله ور نگه داشتن آنند!
جهان اسلام باید بداند که رمز یکه تازی استکبار در کشورهای اسلامی، ماحصل فقدان وحدتی است که می توانست از ابتدا بنام اسلام شکل گیرد و بجای آنکه نظام سلطه با یک اتحاد زبانی و یا نژادی و یا حتی مذهبی بترسانیم، بسیار شایسته تر بود که همانند امام راحل، فراتر از مذهب، یعنی به اتحاد دینی و مکتبی فکر کرده و کاری که در رابطه با روز جهانی قدس انجام شده، در باره کل مسائل جهان اسلام انجام می گرفت!
امروز که جهان کفر با تمام قوا در حوزه منافع نامشروع و زیاده خواهانه خود متحد است، شایسته است که جهان اسلام نیز در حوزه حق و حقوق خود و دفاع از میراث ها و سرمایه های خویش، به وحدتی همه جانبه و تمام شمول دست یافته و اختلافات را در فرایند دستیابی به اهداف و دستاوردهای بزرگتر، بسیار ناچیز نگریسته و فقط به ادامه همراهی و همدلی جوامع اسلامی بیاندیشد.
خوشبختانه اکثر علماء و اندیشمندان جوامع اسلامی به استناد اظهارنظرها و نیز اقبالی که در کنفرانس های مبارزه با تندروی ها از جمله در تهران برگزار شد، به این نتیجه رسیده اند که تنها درمان دردهای کهن جهان اسلام، وحدت اسلامی بر پایه آموزه های قرآنی و نبوی(ص) است و میوه های تلخ اختلاف و تفرقه و تندروی، نمی توانند ارمغانی بجز طالبان و القاعده و داعش که زیرشاخه های تفکر وهابی، تکفیری و سلفی اند، برای مسلمانان داشته باشند که نهایت خدمت را به صهیونیستها کرده و بیشترین تلاش خود را برای شکستن خط مقدم مبارزه با اسرائیل و یا به تعبیر خودشان هلال شیعی انجام داده و می دهند!
بهر حال جدای از جشن و شادمانی و سرور که مرسوم میلادها و مناسبت های شاد است، ما باید به مناسبت میلاد پیامبر اعظم(ص) و حضرت امام صادق(ع) رئیس مذهب جعفری که بسیاری از بنیانگذاران و بزرگان مذاهب اهل سنت مفتخر به شاگردی و ارادت به آن حضرت اند، به ترویج سیره و منویات وحدت بخش این بزرگواران پرداخته و جامعه و نیز افکار عمومی را مهیای پذیرش ثمرات پایان ناپذیر پدیده ارزشمند وحدت شیعه و سنی و یا به تعبیر وحدت تمامی مسلمین نموده تا جهان اسلام، مقدمه حاکمیت مستضعفین عالم را بر جهان رقم بزند.
در پایان از تشکلات جهانی مثل دارالتقریب مذاهب اسلامی و سایر نهادها مثل دفاتر ارتباطات و فرهنگ اسلامی انتظار می رود تا تحت رهبری های داهیانه مقام معظم رهبری و ولی امر مسلمین جهان، با تأسی از اندیشه های امام راحل و نیز به یاری همه افراد خوشنام و تأثیرگذار جهان اسلام، ضمن دفن جریانات تفرقه انگیز تکفیری مانند داعش، با توسعه بیداری اسلامی، سرنوشت مسلمین را در تمام کشورها به دست خودشان داده و دست اجانب را برای همیشه از ممالک اسلامی قطع و استعمار را ریشه کن کرده و در اولین قدم، زمینه های ساقط کردن دولت جعلی اسرائیل و بازپس گرفتن دوباره حاکمیت فلسطینی را در سرزمین فلسطین فراهم کنند.
صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه-93/10/12