صنعت از یاد رفته ایرانی که در انحصار مازندرانی ها و شهر بهنمیر بابلسر می باشد….
به هر مازندرانی اصیل که اسم آن را می گویی به یاد گذشته میافتد و آهی از دل می کشد که یادش به خیر….
به راستی چه شده است که این مواد مصنوعی و اسیدی سفید رنگ (شکر سفید ) جایگزین این شکر های قهوه ای که از مزارع نی شکر بدست می آمد گشته؟
امروزه آیا بهتر نیست با در نظر گرفتن این مطلب که شکر سفید عامل اصلی بیماری دیابت و بالا ترین درصد مرگ در دنیا قبل از سرطان در اثر همین بیماری می باشد ، دوباره به اصالت از دست رفته ی خویش بر گردیم؟
فصل بهره برداری از این محصول آبان ماه هر سال لغایت فروردین می باشد که رفته رفته به دلیل استقبال کم مردم و بی حمایتی مسیولین به دست فراموشی سپرده می شود…
شیرینی این محصول بسیار دلپذیر و کاملا ارگانیک می باشد و در ظروف مسی و سنتی که از اصول تغذیه ایرانی می باشد تهیه می گردد…
لازم به ذکر است که بگویماین محصول هیج گونه ضایعات یا پسماندی ندارد چون تمام تفاله ها جهت مصرف دامداری ها و به صورت کود در بازار عرضه می گردد.
سوال اینجاست که چرا در مازندران به این صنعت بها داده نمی شود؟
توانا حسن زاده آملی . عطاری بهار نارنج