مهدیه دریابیگی/ایران
حسن کامرانی‌فر از دنیای داوری خداحافظی کرد! سقف آرزوهایت چیست؟ این سوال را بارها از خودمان و دیگران پرسیده‌ایم. هر صنفی و رشته‌ای قله‌ای دارد و نهایت آرزوی فرد در آن قله معنا می‌شود. برای همین هم برای هر موفقیتی سقفی تعیین کرده‌اند اما سقف داوری چیست؟ به لحاظ این صنف قله داوری کجا است؟ بدون شک این سوال را مقابل هر داوری قرار دهی سقف آرزوهایش را در جام جهانی می‌بیند. تورنمنتی که ویترین جهانی یک داور است و نهایت موفقیتش محسوب می‌شود.
***
حسن کامرانی‌فر کمک داور ریز نقش مشهدی که به خاطر قد و قامتش در روزهایی که تازه پا به لیگ برتر گذاشته بود مورد انتقاد فیروز کریمی قرار گرفت و دیالوگ کامرانی‌فر و کریمی در برنامه نود در ذهن مخاطبان فوتبال به یادگار ماند، پله‌های ترقی را طوری طی کرد که به قله رسید و حالا قصد دارد در نوک این قله پرچم خداحافظی‌اش را نصب کرده و به پایین بیاید. در روزگاری که کامرانی‌فر مورد آماج حملات منتقدان قرار گرفته و به تعبیر مربیانی مانند فیروز کریمی قد و قامت مناسبی برای تشخیص آنچه در بازی می‌گذشت، نداشت!توانست دو بار در ویترین جهانی نمونه‌ای برای داوران ایرانی باشد. کامرانی‌فر که حالا به سال‌های پایانی داوری می‌رسد قبل از اینکه پرچمش را بخوابانند، خودش تصمیم گرفته این پرچم را به نشانه خداحافظی پایین بیاورد و برای همیشه از داوری خداحافظی کند.
***
حضور در دو میدان جهانی از حسن کامرانی‌فر یک چهره شناخته شده ساخت. او که احساس می‌کند به هر آنچه در داوری می‌خواسته رسیده قصد دارد با این حرفه خداحافظی کند.
قابل پیش‌بینی بود که این کمک داور بعد از جام جهانی این تصمیم را بگیرد. سن کامرانی‌فر دیگر به او اجازه نمی‌دهد جام جهانی دیگری را تجربه کند از طرفی هم داوری‌های پر تنش و اعتراضات تیم‌ها به داوری او را از لیگ داخلی دلزده کرده است، پس شاید هر کس به جای او هم بود تصمیم می‌گرفت خودش برای رفتن اقدام کند. بدون تردید این داور مشهدی یکی از استعدادهای این حرفه بود و با حضورش در جام جهانی و تصمیماتی که گرفت ویترین خوبی برای داوری کشور بود و شاید با شرایطی که در حال حاضر داوران بین‌المللی دارند تا مدت‌ها زمان لازم باشد تا یک داور دیگر مثل کامرانی‌فر به جامعه داوری معرفی شود.
ونه دستگاه لرزنیک ره خانه بروشه!!؟ آخر فقط وه این دستگاه ره داشته و همه ره قرض داهه!!