سالها پیش وقتی نام مسابقات پرورش اندام به گوش مان می خورد، با خود می اندیشیم که مگر پرورش اندام نیز یک ورزش رقابتی محسوب می شود؟ بسیاری از خانواده ها نیز از گرایش فرزندان خود به این رشته ورزشی احساس خطر کرده، آنها را از ادامه این ورزش منع می کردند. اما امروزه با گذشت سالها، نگاه خانواده ها به این ورزش تغییر کرده و بسیاری از جوانان به ویژه در استان مازندران این رشته ورزشی را با اهداف گوناگون دنبال می کنند. حتی بسیاری نیز در سطح حرفه ای به رقابت های منطقه ای و جهانی راه پیدا می کنند. برای شناخت بیشتر شما از این رشته به سراغ یکی از ورزشکاران حرفه ای و موفق این رشته رفتم تا علاوه بر معرفی این ورزش پرطرفدار، از تجربیات ایشان و مشکلات و چالش هایی که در این سالها با ان روبه رو بوده مطلع شوم. «خلیل اسدی» سال90 در وزن 80 کیلوگرم و سال 91 در وزن 85 موفق به کسب مدال طلا و در وزن 90 کیلو در اسفند 92 مدال برنز را بدست آورد. او در مسابقات آسیایی سریلانکا در وزن 90 کیلو گرم مدال طلا آسیا را برای کشور به ارمغان آورد. همچنین در این مسابقات عنوان اورال آسیایی را به کارنامه موفقیت های خود افزود و اکنون خود را برای مسابقات جهانی برزیل آماده می کند.در ادامه مشروح این گفتگو را می خوانید:
_ ورزش پرورش اندام را از چه سنی آغاز کردید؟
از 18 سالگی. تقریبا در 27 سالگی به اوج رسیدم و می توانم آن را تا 35 سالگی به صورت حرفه ای و در سلامتی و شادابی کامل جسمی ادامه دهم. اگر روند قهرمانی من ادامه پیدا کند و در عرصه ملی رقابت کنم امیدوارم مقام های نوینی را کسب کنم.
چرا رشته پرورش اندام را بعنوان رشته حرفه ای خود برگزیدید؟
من ابتدا کشتی کار می کردم و برای پرورش عضلات و استقامت بدن نیاز به بدنسازی داشتم. با ورود به بدن سازی، به دلیل آمادگی و آناتومی خوبی که داشتم، به سرعت در این ورزش اوج گرفتم. با اصرار مربی در مسابقات پرورش اندام شرکت کردم و در اولین حضور در مسابقات شهرستان مقام اول را کسب کردم و رفته رفته به علاقه خود به این رشته پی بردم و به تشویق دوستان و مربیان این ورزش را ادامه دادم.
_ آیا شما در یک خانواده ورزشی و بدنساز بزرگ شده اید؟
از آنجایی که من خودم باشگاه دارم، برادر کوچکم نیز در این باشگاه به پرورش اندام خود می پردازد اما باوجود اینکه از فیزیک و آناتومی خوبی برخوردار است همیشه به او توصیه می کنم که تحصیلات خود را در رشته پزشکی در اولویت اول قرار دهد.
_ آیا در آغاز کار خانواده مخالفت کردند؟
بله متاسفانه به دلیل اینکه هنوز درباره این رشته به درستی فرهنگسازی نشده، بسیاری از خانواده ها حساس هستند و البته حق دارند. اگر این ورزش به درستی و روی اصول انجام شود هیچ جای نگرانی نیست.
وقتی من مبتدی بودم بسیاری از مربیان مکمل های تقلبی تجویز می کردند. این کار به ورزش ما آسیب می زند. البته دوپینگ در هرورزشی وجود دارد اما در ورزش پرورش اندام، به دلیل حجم عضلات، بسیاری از افراد فکر می کنند که ما از پودر استفاده می کنیم. اما حقیقتا در این ورزش تلاش و پشتکار زیاد عامل اصلی کسب موفقیت است.
شما در طول هفته چه مدت زمان را به بدن سازی اختصاص می دهید؟
در سطح حرفه ای، مجبورم برای رشد عضلات و وادار کردن آنها به تفکیک شدن ، در طول تمرینات فشار زیادی را به عضلاتم وارد کنم. من در روز 2 یا 3 جلسه صبح و عصر ورزش می کنم. هربرنامه ای 60 تا 80 دقیقه است.
_ به فرزندان یا برادرتان اجازه می دهید که این ورزش را ادامه دهند؟
به هیچ وجه. چون در این ورزش حمایت از ورزشکار نمی شود و فدراسیون ها و ادارات نسبت به ورزشکاران این رشته بی توجه هستند. اگر از این ورزش حمایت شود من همه را به این ورزش در سطح حرفه ای تشویق و ترغیب می کنم اما چون تلاش های بی ثمر خود را می بینم هرگز به دیگران توصیه نمی کنم. چون تاکنون مسئولین از نظر مالی و معنوی هیچ انگیزه ای در من ایجاد نکردند. تنها دلگرمی من،مردم کشورم هستند.
_ برای ورزشکاران این رشته سن بازنشستگی هم وجود دارد؟
در این رشته برای قهرمانی نهایتا تا سن 45 سال می توان آن را دنبال کرد. این ورزش در 3 رده جوانان، بزرگسالان و پیشکسوتان. رده پیشکسوتان 40_50، 50_60، 60 تا 70 سال محسوب می شود. البته یک بدن حرفه ای تا 45 سال بیشتر نمی تواند عمر کند.
_ آیا ورزشکاران رشته پرورش اندام نیاز به شغل دوم هم دارند؟
صد درصد. این ورزش واقعا پرهزینه است. برای آماده سازی مسابقات به 10 هفته رژیم غذایی مداوم نیاز داریم. برای بدنی در حد حرفه ای 15 تا 20 میلیون هزینه می شود. درصورتی یک ورزشکار اگر قهرمان دنیا هم شود با فرهنگی که در جامعه حاکم است نمی تواند درآمد لازم را داشته باشد تا این هزینه ها تامین شود. افتخار برای کشور است و همانطور که کشور انتظار دارد ورزشکار پرچم آن را بالا ببرد در مقابل ورزشکار نیز از کشورش انتظار حمایت دارد. ورزشکارانی داریم که بخاطر نداشتن توان مالی مجبور به کنار گذاشتن این ورزش می باشند. خیلی ها بهتر از من هستند اما به دلیل نداشتن توان مالی از این ورزش کنارگیری کردند. ورزشکار باید خیلی به این ورزش علاقه مند باشد که از جان، مال و خانواده اش مایه بگذارد و این ورزش را با وجود عدم حمایت مسئولین ادامه دهد و یا از آن کناره گیری کند.
_ از کشورهای دیگر پیشنهاد داده شده است؟
بله، بعد از کسب مدال طلای سریلانکا، از کشورهای پاکستان، روسیه پیشنهاد داشتم اما بخاطر عرقی که به ایران اسلامی دارم ترجیح می دهم این ورزش را در کشور خودم ادامه دهم و برای کشور و مردم قدم مثبت بردارم و پرچم ایران اسلامی را به اهتزاز در آورم.
_ وضعیت پرورش اندام در استان چگونه است؟
در ایران همه ورزشکاران این رشته تلاش می کنند و از توانایی خوبی برخوردارند به گونه ای که اگرکسی یک سال مدال طلا را کسب کند نمی تواند کسب این عنوان را در سالهای بعد نیز تضمین کند. امسال در اردوی تیم ملی 6 نفر مازندرانی بودند. «حسن خسروی»، «مرتضی مشایخ»، «اکبر شیرخوانی»، «اسحاق قویدل» و «علی اصغر کاوه پور» که همه از قهرمانان ملی کشور هستند حضور داشتند.
_ وضعیت پرورش اندام بانوان چگونه است؟
خوشبختانه نگاه فدراسیون در بخش مردان و بانوان به این ورزش تغییر کرده است و اخیرا نائب رئیس فدراسیون بانوان در هر استان انتخاب شدند. این اقدام نوید خوبی برای بانوانی است که می خواهند این ورزش را دنبال کنند.
_ پتانسیل خوب ورزشکاران مازندرانی ریشه در چه عواملی دارند؟
فکر میکنم در درجه نخست آب و هوا و همچنین ژنتیک و غذاهای خوب. کسانی که می خواهند این ورزش را دنبال و به مراحل قهرمانی برسند باید در نظر داشته باشند که پتانسیل در کل کشور بالاست و رقابت تنگاتنگ و سختی بین ورزشکاران وجود دارد. در نتیجه ورزشکاران باید در انتخاب مربی دقت نظر داشته باشند و از مربی آگاه راهنمایی بگیرند چراکه اگر مربی آگاه نباشد آسیب زیادی به ورزشکار می رساند و او را از قهرمانی دور می کند.
خود من قهرمانی هایم را مدیون مربی ام هستم. از زمانی که برای مسابقات کشوری به تیم ملی معرفی شدم با حسن خسروی کار می کنم و هرچه که می دانم از تجربیات ایشان است.
_ شما در یکی از مصاحبه یتان گفتید از « بیت الله عباسپور» یا « بیتو» ی مشهور هم مشورت می گیرد.
ایشان قهرمان حرفه ای کشور و تنها ورزشکاری هستند که به مدت 3 سال در بالاترین سطح مسابقات دنیا رقابت می کند. من برای پیشرفت در رشته ورزش ام نیاز دارم از تجربیات سایر قهرمانان نیز استفاده کنم و یکی از این افراد نیز ایشان هستند. عباسپور بسیار به من کمک کرده و همچنان به راهنمایی ها و تجربیاتشان نیاز دارم.
_ چندی پیش اعلام کردید که می خواهید در مسابقات جهانی، از عنوان آسیایی خود دفاع کنید. آیا آمادگی های لازم انجام شده است؟
تنها دلگرمی من تلاش برای دریافت کارت حرفه ای در این رشته است. یکی از عواملی که به من انگیزه دهد قهرمانی در مسابقات پیشروست. دارنده مقام اورال مسابقات برزیل، کارت حرفه ای دریافت می کنند و این کارت فقط به یک نفر تعلق می گیرد و آن فرد کسی است که مقام قهرمان قهرمانان را در آن مسابقه کسب کند و من امیدوارم با پشتکار، تلاش و توکلی که به خدا دارم این عنوان را کسب کنم.
_ پس خیلی امیدوارید؟
من اولین بار عنوان قهرمانی را در وزن 90 کیلوگرم آسیایی کسب دارم. این وزن در کنار 100 و مثبت 100 کیلو به چشم می آید. امیدوارم با نظر کارشناسان و مربیان و در نتیجه تلاش خود قهرمانی را در مسابقات جهانی کسب کنم و جز 3 نفر برتر وزن خودم در رقابت های جهانی باشم.
_ رقیب اصلی شما چه کسانی و از چه کشورهایی هستند؟
نمی توان مشخص کرد چون پرورش اندام ورزشی است که نمی توان یک سال در یک وزن مشخص رقابت کرد و هرسال ممکن است در وزن متفاوتی شرکت کنیم. اما من طبق آشنایی که از سالهای قبل دراین وزن دارم ، «کمال عبدالسلام» از قطر و «احمد وردانی» از مصر جز رقیب های اصلی بنده خواهند بود.
_ یک خاطره و شیرین:
خاطره شیرین کسب عنوان اورال مسابقات آسیایی سریلانکا در سال 2014 بوده است و خدارا بابت آن شاکر هستم.
خاطره تلخ در سال 92 در اصفهان کسب مقام سوم بود البته این خاطره تلخ با کسب عنوان اورال آسیا خیلی زود به شیرینی مبدل شد.
در پایان از مربیان خوبم حسن خسروی، آقایان تبریزی و عباسپور تشکر می کنم. از خانواده ام که مرا یاری کردند تا به جایگاه امروزم برسم سپاسگزارم و تمام تلاشم را می کنم تا بهترین نتیجه را بدست آورم و از عنوان آسیایی ام دفاع کنم/ همشهری
فائزه سلیمی