رسم عجیب در صف نانوایی و در تقسیم قدرت !

هراز نیوز : بچه که بودیم  در مدرسه ابتدایی مدیری آماده بود  که سر صف در طول هفته از شا گرد تنبل ها تجلیل می کرد یعنی  یکی از این شاگرد های تنبل را  صدا می زدند می گفتند فلانی، ان وقت کل بچه ها می خندیدند،  آن بنده خدا هم می امد  جایزه اش را می گرفت و می رفت ، کار بدی نبود اما مشکل اینجا بود که از شاگرد خوب ها هیچ تجلیلی به عمل نمی امد تازه آخر سال هنگام گرفتن کارنامه سرایدار مدرسه می گفت :چون معدلت بیست هست برای گرفتن کارنامه باید  شیرینی بدهی و اگر نداشتی به هیچ وجه راه نداشت از کارنامه خبری نبود .

بزرگتر که شدیم هرجا که صفی بود ، بعضا برخی از افراد بدون نوبت می آمدند ، جالب اینجا بود که همه شان طلبکار بودند  مثلا در صف نانوایی   افراد ویژه تا می امدند با صدای بلند می گفتند: من کار دارم می خواهم بروم  به نوعی هم از نانوا و هم از کسانیکه در صف ایستاده بودند طلبکار بودند،  وقتی از نانوا می پرسیدید که چرا به این آقا غیر نوبت نان دادید می گفت :حوصله سر وصدا رو نداریم بذار شرش کم بشه .

خلاصه هرکی سر و صدایش بلند تر بود و طلبکار تر، زودتر کارش انجام می شد و جالب اینکه همه دیگران را به صبر دعوت می کردند و می گفتند :حالا که دنیا به زمین نیومده اشکال نداره .

البته این رسم عجیب در دوره های بعد تغییراتی کرد و این افراد تحت عناوین دیگری از فرصت های ویژه برخوردار شدند  اما یک مساله هیچگاه تغییر نکرد ویژه خوارها همیشه از مردم طلبکار بودند  و هستند چه در صف نانوایی و چه در تقسیم قدرت !

ظاهرا صاحبان  قدرت با القای این نظر که تابعان ، فهم غلطی از منافع واقعی شان دارند یا ناتوان از درک آن می باشند ،سلطه خود را بر افکار و رفتار آنها اعمال می نمایند.

این نگرش وجهی عمیق تر و زیرکانه تر دارد و در آن قدرت به بالاترین نحو بر افراد تحمیل می شود ، قدرت تحت سلطه گروه های اقلیت قدرتمندی است که هر چند منافعش در تضاد با منافع اکثریت است ، ولی توانسته است با بهره گیری  ظاهری از ارزشهای اجتماعی و دیگر ساز و کارهای موجود ، استیلای هژمونیک خود را  عینیت بخشد.