خانواده اش از آغاز عنوان عزت به اوداده اند گو یا می دانستند او با ایثار گریها و فداکاریهایش عزت جامعه و جانبازان خواهد شد عزت ابراهیمی را از عنفوان جوانی می شناسم در دیار غیرت و جوانمردی اسکومحله در خانواده ای که به زحمت امورات مادی خویش را رتق و فتق می کر ده اند پا به عرصه و جود گذاشت با تلخیها و شیرینهای بسیار رو برو بود گویا آموزش با روح و جان او پیوسته بود آموزش و پرورش را به عنوان پایگاه معنوی خویش اختیار کرد وآنرا نه به عنوان یک شغل بلکه عشق خویش اختیار کرد گویا آموزش و پرورش را به درجت پاکی سر آمد بسیاری می دانست وچون جنگ را ابر قدرتها و حکام جائر رابه ما تحمیل می کنند آموزش و پر ورش را رها می سازد وراهی جبهه ها می شود تا از کیان ودین و عزت ایرانیها دفاع کند تا آنکه به درجه جانبازی می رسد و جانبازی را با تمام مشکلاتش بر دوش می کشد وعزتمندانه دردها را تحمل می کند و هبچ گله ای از کسی نمی نماید تا آنکه به درجه شهادت می رسد ولی انصاف را اگر معتقد باشیم از بنیاد جانبازان گله بسیار داریم که حتی یک هرینه بلبورد ساده را برای اطلاع رسانی استفاده نکرده و در کنار این شهادت شهید به سکوت گذشته است تا آنکه خانواده محترمش در تکریم شهادتش 17شهریور آمل اطلاع رسانی کر ده است انتظاراز بنیاد شهید آنکه نگاه طبقاتی و ارباب و رعیتی به شهدا نداشته باشد گر چه شهید عزت ما عزتش در پیش خداوند محفوظ است