عکسی که می بینید، از یک مراسم مذهبی مسیحیان در دهه 60 گرفته شده است. نکته جالب توجه در عکس این است شرکت کنندگان در این مراسم، اسرای عراقی در جریان دفاع مقدس هستند و مراسم احتمالا در یکی از اردوگاه های نگهداری از اسرا برگزار شده است.
این عکس تاریخی یکی از اسناد نشان دهنده تفاوت میان برخورد ایران اسلامی با اسرای عراقی و عراقِ بعثی با اسرای ایرانی است. از میان ده ها هزار اسیر عراقی موجود در اردوگاه های ایرانی، درصد بسیار کمی را ارامنه و آشوریان تشکیل می دادند اما همین تعداد اندک هم برای انجام فرائض مذهبی خود از آزادی کامل برخوردار بودند و حتی مانند آنچه در عکس دیده می شود، امکانات لازم برای برگزاری آیین های جمعی نیز در اختیارشان قرار می گرفت. در همین حال، علاقمندان می توانند با انتخاب خود یا از سر اتفاق به هر کدام از کتاب های خاطرات اسرای ایرانی از اردوگاه های متعدد عراقی مراجعه کنند (چه کوتاه و چه بلند). در هیچ کدام از این خاطرات نیست که زجر و عذاب اسرای ایرانی برای انجام جزئی ترین تکالیف مذهبی شان، از نماز تا عزاداری سیدالشهدا یا مراسم دعا، مشهود نباشد. (نماز جماعت و عزاداری سالار شهیدان(ع) و دعای توسل یا کمیل که مطلقا ممنوع بود).
در این جا باید سلام و درود فرستاد به روح مطهر استاد “حاج محمدعلی نظران” (مسئول پرونده اسرای عراقی در ایران) که تمام برنامه ریزی ها و خدمات رسانی به اسرای عراقی، بر عهده آن انسان وارسته و اخلاقمدار بود و التزام او به اخلاق اسلامی در مواجهه با اسران دشمن، باعث شد تعداد قابل توجهی از آنان، با توبه از مرام و مسلک حزب بعث، به سپاه بدر ملحق شوند و شاید امروز هم بتوان تعدادی از آنان را در صفوف فرماندهان مجاهد عراقی در نبرد با مزدوران تکفیری پیدا کرد. مزار آن مجاهد نستوه، در کنار یاران شهیدش در قطعه 29 بهشت زهرای تهران قرار دارد. شادی روحش صلوات
