ژاپن را مردم ژاپن می سازند
———————————
در مطلب پیشین ضمن بیان مقدمه ای راجع به وضعیت کلی کشور ژاپن به بررسی نظام تربیتی این کشور در دوره ابتدایی و راهنمایی پرداختم؛ و مقایسه ای تلخ با نظام آموزش و پرورش در ایران داشتم.
قصد دارم در این نوشتار به صورت خیلی خلاصه بعضی از شاخصه های نظام آموزشی در دانشگاه های ژاپن را بیان کنم.
پیش از بیان این مطلب لازم است این را بگویم که نظام تربیتی ژاپن به صورت نظامی پیوسته از دوران پیش دبستانی تا دکتری تعریف شده است و بررسی جداگانه هر دوره شاید کار چندان صحیحی نباشد؛ بنابراین توصیه می کنم در ابتدا مطلب پیشین را راجع به مدارس ژاپن مطالعه بفرمایید تا متوجه شوید که دانشگاه های ژاپن با چه دانشجویانی مواجه هستند.
بعضی از ویژگی های دانشگاه های ژاپن:
* اولین نکته حائز اهمیت فراوان در نظام دانشگاهی ژاپن این است که هدف اصلی آنها تربیت نیروی کار برای دستگاه های اجرایی و مراکز صنعتی و تولیدی است. یعنی هدف اصلی؛ اشتغال مفید دانشجویان است.
* تقسیم بندی رشته ها بر اساس نیازها و وضعیت اشتغال در جامعه است.
* عناوین دروس، تعداد واحدها، سطوح و گرایش ها با توجه به نیازهای شغلی تنظیم شده است و به دنبال انباشت اطلاعات غیرضروری در دانشجویان نیستند.
* تمام دانشجویان دوره کارشناسی باید با توجه به نیازهای جامعه و علایق شغلی خود، تحقیقی را انجام دهد.
* در بسیاری از موارد این تحقیق در ادامه تحقیق دانشجوی قبلی است و توسط دانشجوی بعدی تداوم می یابد و چرایی این کار هم مشخص هست. چون دانشجوی دوره لیسانس قدرت انجام تحقیق پژوهشی جامع را ندارد، بنابراین تحقیق او یا چیز سطحی و به دردنخور خواهد بود یا با تداوم تحقیق او توسط دانشجویان دیگر به تحقیقی کامل و پرثمر خواهند انجامید. البته به یاد داشته باشید که این دانشجو از ابتدای زندگی تا امروز یاد گرفته که تا جای ممکن کارهای خود را به صورت گروهی انجام بدهد.
* موضوع اکثر پایان نامه های دوران کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکتری دانشجویان از لیست موضوعات فراوانی است که توسط دستگاه های اجرایی و صنعتی و تولیدی برای تحقیق و پژوهش به دانشگاه ها پیشنهاد شده است.
* همکاری دانشگاه و صنعت به گونه ایست که دانشگاه تا دانشجویانش را وارد صنعت و کار اجرایی نکند، دست بردار نیست و صنعت تا مشکلات و نیازهای تحقیقاتی خود را از دانشگاه برآورده نکند، دست بردارنیست.
* مهارت های شغلی فراوان در دانشگاه ها به دانشجویان آموخته میشود مثل: روش های تولید، جمع آوری و دسته بندی داده ها و اطلاعات، روش تحلیل داده ها، روش های تولید، استفاده عملی از علم آمار، استفاده عملیاتی از رایانه ها و دستگاه ها موجود در کارهای صنعتی و غیرصنعتی، گزارش نویسی و امور اداری و….
* یکی از کارهای جالب در ژاپن ، انجام مصاحبه با دانشجو در سال آخر جهت آشنایی با مهارت های ویژه، علایق شغلی اوست که با توجه به این مصاحبه دانشجو به امتحانات گزینشی شرکت ها و سازمان ها معرفی میشود.
* کاریابی برای دانشگاه و مخصوصا اساتید امری بسیار مهم و حیاتی است به طوری که اهمیت آن بیشتر از فارغ التحصیلی است. اساتید و دانشگاه سعی می کنند تا تمام همت خود را به خرج دهند تا دانشجویانشان در شرکت ها و سازمان های بهتری استخدام شوند.
* اگر دانشجو نتوانست در مرحله اول استخدام شود باید سریعا به دانشگاه مراجعه کند تا دانشگاه هر چه سریع تر برای معرفی او به جای دیگر اقدامات لازم را انجام دهد.
* آنچه برای شرکت ها و سازمان ها جهت استخدام دانشجوی تازه فارغ التحصیل شده مهم است، معرفت کلی اون نسبت به رشته و کار و علاقه و انگیزه ی اوست. آنها خود دوره های آموزش ضمن خدمت برای او می گذارند و انتظار تجربه کاری از اون ندارند!
حال شما وضعیت نظام دانشگاهی در ایران را کمی مقایسه کنید:
- ارتباط خاصی بین نیازهای جامعه و اشتغال و رشته ها وجود ندارد.
- دانشگاه هیچ مسئولیتی در قبال اشتغال دانشجویان ندارد.
- بسیاری از دروس موجود در رشته های مختلف هیچ کاربردی در جامعه امروز ما ندارد.
- مهارت های خاصی به دانشجو آموخته نمی شود و تنها مجموعه ای از دانش به ذهن دانشجو تزریق می شود.
- تحقیقات دانشجویی و دانشگاهی در انبارها و کتابخانه ها خاک می خورد
- صنعت نیازهای خود را به دانشگاه ارجاع نمی دهد
- فکر و ذکر اساتید و دانشگاه، ثبت مقالات در isi هست و نه استخدام دانشجویان در شغل های بهتر و موثرتر
- از اون طرف دانشجوی بیچاره تا تجربه کاری نداشته باشد هرگز به جایگاه شغلی خوبی دست پیدا نخواهد کرد!
- بسه دیگه….
تو کشور ما دانشجو رو میخوان هم نظریه پرداز و تئوری دان بکنن و هم صنعتی!!!!! این که نمیشه…
یکی بره دنبال نظریه یکی بره دنبال صنعت بهتره
با سلام
ممنون از اين مقاله بسيار جالب! من خودم دانشجوي مقطع ليسانس هستم و واقعا اين موضوع رو احساس ميكنم كه نميتونم اين اطلاعات رو فردا در جامعه جايي به كار ببرم! احساس نميكنم مهارت كافي براي اشتغال در جامعه رو داشته باشم! خيلي بده، فكر نميكنم بتونم مستقل باشم چون تجربه كافي ندارم اصلا!
چه خوب ميشد اگه دانشگاه كاري بيش از اين براي ما انجام ميداد!
من میخوام دررشته ژنتیک در ژاپن تحصیل کنم لیسانسم و پیام نور گرفتم ولی شاگرد اول شدم با معدل 17.48 و نمره های دروسی مثل ژنتیک میکروبیلوژی و………………. عالیه با توجه به این که عمه من مقیم ژاپن وپسر عمه هام از ابتدایی تا لیسانس اونجا درس خوانده اند چه قدر احتمال داره از طریق استاد دانشگاه بورس شم میشه کمکم کنید
با عرض سلام خدمت همه ی دوستان نوشته های شما درد دل همه ی ماست من دانشجوی رشته مهندسی پزشکی گرایش بیومکانیک هستم به نظر شما بهترین کشور برای ادامه تحصیل و زندگی کجاست
سلام.واقعا حقیقت رو گفتین.
من دانشجوی رشته ی تاریخ هستم.
در دانشگاه بسیار مدرن و متمدن جهان یعنی اراک
متاسفانه تنها ذکر و فکر دانشجو فقط و فقط نمره است
و ذکر و فکر اساتید دانشگاه ما به خصوص گروه تاریخ فقط به رخ کشیدن دانش نداشتشون و گفتن خاطرات به ظاهر جالب از دوران دانشجویی شان .
و نکته ی جالب اساتیدی داریم که کارشناسی ارشد دارن و هیچی بارشون نیست چون امتحانشون کردم و جالبتر اینکه جزو هیات علمی گروه هم هستن.و فکر میکنن …………
بگذریم عرضه نداریم مثل کشورهایی دیگه نظام اموزشی درست کنیم حداقل کپی که میتونیم بکنیم.
اینطور بخوایم پیش بریم کشور به هیچ جا به معنای واقعی نمیرسه
معذرت میخوام اوضاع خر تو خر تر از اونی هست که فکر میکنیم.
با تشکر.
مطمئن باشید ژاپن چون این رشته در ژاپن فوق العاده پیش رفت داشته ویک دانشگاه معرفی میکنم toyo university در شهر ساکادو که با مرکز توکبو با مترو نیم ساعت فاصله داره و هزینه سالیانه اش سالانه به تومان به قیمت دلار چهار هزار تومان سی و پنج میلیون میشه البته این به غیر هزینه های زندکی است .
آی گفتی..خیلی از دوستان من که رشته شون مهندسی برق هست حتی یک مدار ساده با کنتاکتور نمیتونن ببندن ولی تئوری عالیه هستند!