خبر، خبر تلخی است و در طرفه العینی، به یک خبر ملّی مبدل شده است و حالا با پیام تسلیت همه بزرگان کشور از علمای بزرگ حوزه گرفته تا رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه، از مقامات کنونی گرفته تا مقامات سابق کشوری و استانی، تلخی خبر ارتحال جانگداز مجاهد نستوه، سیدالعلمای مازندران، انقلابی شجاع، ولایتمدار، قدیمی ترین امام جمعه، نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری، همرزم آیت الله شهید هاشمی نژاد، یعنی آیت الله سیدصابر جباری امام جمعه فقید بهشهر، بیش از پیش احساس شده و با اعلام سه روز عزای عمومی در مازندران از سوی حضرت آیت الله طبرسی نماینده محترم ولی فقیه در مازندران، غمی فراگیر، هوای ارادت مازندرانی ها را به روحانیت معظم ابری کرده و دیده های گریان مردم، مؤید این ثلمه عظیم است!
شادروان خلدآشیان آیت الله جباری، سنگرنشین بی ریای خاکریز خط مقدم معارف عبادی و سیاسی جامعه یعنی نماز جمعه بهشهر با پیشینه ای سی و پنجساله که مصداق بارز السابقون السابقون است، کوله بار خدمت خویش به مردم وفادار و ولایتمدار را آکنده از مهر و محبت و دعای خیر نمازگزارانی کرده است که قطعاً دعای خیر انها، ارزشمندترین هدیه الهی در مراسم بدرقه اش از دنیا در سفر آخرت است!
مرور خاطرات مبارزات شجاعانه مرحوم آیت الله جباری در قبل از پیروزی انقلاب و در جریان حاکمیت خفقان آلود سیاه و دیجور رژیم ستمشاهی و همسنگری این مجاهد نستوه با مبارزان بزرگی همچون آیت الله شهید هاشمی نژاد، مهر تأییدی بر اعتبار و اقتدار حضور غرورانگیز مازندران در نهضت شورانگیز امام راحل از پانزده خرداد سال 1342 تا 22 بهمن سال 1357 است که انصافاً مبارزات ایشان در قم و بهشهر، نگین درخشان برخی از صفحات کتاب زرین انقلاب اسلامی در مازندران است!
آیت الله جباری، علاوه بر مبارزات گذشته، پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز به عنوان قدیمی ترین امام جمعه، سنگرنشین ترویج معارف دینی و آموزه های ولایی شد و یکی از تهییج کننده ترین خطبای جمعه مازندران در تشویق جوانان و نوجوانان و سایر اقشار جامعه برای حضور در صحنه های فراخوان امام راحل و رهبری معظنم انقلاب برای دفاع از آرمانهای اسلامی و مواضع نظام بوده و بیشترین تجلی این حضور فراگیر را در دفاع مقدس به نمایش در آورد!
شهدای راست قامت شهرستان بهشهر به اعتبار نقش آفرینی های برجسته بهشهری ها در طول 8 سال دفاع مقدس، بهترین گواهان محوریت خطبه های شورانگیز ایشان در فراگیری این فراخوان ولایی خواهند بود و قطعاً همین احساس مسئولیت، نقش برجسته ای در پرکردن تمامی سنگرهای دفاع از آرمان های انقلاب اسلامی را از جمله در مقابله با گروهک های معاند، در دفن جریانات منحرف سیاسی، در فتنه های متسلسل مذهبی و قومیتی و نیز فتنه سیاسی سال 88 و خلق حماسه نهم دی ماه داشته است!
جباری، به عنوان سلاله پیامبر گرامی اسلام(ص)، یکی از فریادگران حق و حقیقت در جامعه بود که با تأسی از سید و سالار شهیدان، اعتقاد راسخ به “کُلُّ اَرضٍ کَربَلا وَ کُلُّ یَومٍ عاشورا” داشت و همواره شهادت خویش را انتظار می کشید و اگر چه توفیق شهادت نیافته اند، اما همواره در راه شهدا حرکت کرده و اینک با آرام گرفتن در جوار واسعه رحمت الهی، به اعتبار همه همراهی ها و نیز آخرین حضور در یادواره شهدا در آخرین لحظه های زندگی اش، امیدوار به شفاعت شهداست!
آیت الله جباری، الگوی مطلوب یک روحانی مبارز و ولایتمدار در مازندران محسوب شده و مروری بر خدمات اجتماعی و معارفی و معنوی ایشان در دو سنگر نماز جمعه و حوزه علمیه بهشهر، می تواند آشکارکننده ابعاد گسترده ای از از زندگی مجاهدانه و مؤمنانه ایشان باشد که از عنفوان نوجوانی تا انتهای عمر شریف خویش، لحظه ای از پای ننشسته و همواره با احساس مسئولیت پدرانه، به گره گشایی از مشکلات مردم پرداخته و با دستان مشکل گشای خویش، به یاری اقشار ضعیف و آسیب پذیر مشغول بودند.
سادگی و بی آلایشی در زندگی، صفا و صمیمیت باطنی، تواضع و فروتنی در رفتار، مردم داری و محروم نوازی، ولایتمداری و ارزش گرایی، جدیت و قاطعیت، وحدت بخشی و جمع گرایی، ماندگاری و استقامت در مواضع و دهها صفت دیگر از ویژگی های بارز این یار سفر کرده بود که اگر چه از امروز در میان مانیست، ولی مازندرانی ها و بخصوص بهشهری ها با خاطرات تلخ و شیرین و با صفات نازنین ایشان زندگی خواهند کرد.
سخنرانی ها، خطبه ها، روضه ها، تدریس ها، مصاحبه ها، تفسیرها، دیدارها، نصایح، تذکرات و صحبت در جلسات اداری و سایر تجلیات کلامی و آموزه های ایشان، قطعاً آویزه گوش های مخاطبان باقی خواهند ماند و این همان جریان انقطاع ناپذیر و مستمری است که مرحوم آیت الله جباری یکی از حلقه های این زنجیره معارفی یعنی سلسله جلیله روحانیت است.
علیهذا گذر این سید صبور از معبر دنیای صعب العبور، تذکر و تلنگری است به شعور اقشار فکور، تا بار دیگر و به دور از هرگونه غرور و قصور، صبورتر از همیشه، به ضمیر خویش بباورانند که دنیا محل گذر است و در این گذرگاه موقت، نه تنها نباید به اقامت دائم بیاندیشند، بلکه چشم انداز نگاهشان در زندگی، همواره باید به آخرتی باشد که فرودگاه هستی، سرای جاوید و دار باقی است و انسان ها باید در محشر کبری و قیامت عظمی، پاسخگوی شفاف تمامی اعمال خویش از ریز تا درشت حرکات و سکناتی باشند که در این دنیا مرتکب شده اند!
به هر حال جا دارد تا ضمن اظهار ارادت سی و پنجساله به ایشان از زمانی که گزارشگر رسانه ملی بوده ام تا سالها بعد که از منظر یک مدرس دانشگاه توفیق همنشینی با ایشان را داشته ام، به آخرین خاطره ام با ایشان اشاره کنم که در اولین سالروز نماز جمعه فرح آباد در خرداد امسال(1393) توفیق میزبانی از ایشان را داشتیم که علیرغم وضعیت جسمانی نامناسب در این مراسم شرکت کرده و با حضورشان به این مراسم وقار خاصی را بخشیده بودند و فرصتی بود تا حقیر با ایشان به مرور خاطرات گذشته و نشاط خاطر ایشان بپردازم.
در پایان به روح شریف این سید بزرگوار درود فرستاده و ضمن مسئلت صبر و شکیبایی از خداوند منان برای اهل بیت شریف ایشان، از اجداد طاهرینش می خواهم تا ایشان را در جوار رحمت واسعه حق، شامل “عِندَ رَبِّهِم یُرزَقون” قرار داده و پاداش سالها مجاهدت این پیر مجاهد را به نیکویی هر چه تمام تر عطا فرمایند. آمین یا رب العالمین
صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه