1- “یحیی بن خالد برمکی” وزیر اعظم هارون الرشید عباسی بود که در خلافت وی نقش داشت. هارون در ابتدای امر خلافت، او را به وزارت خویش منصوب کرد و انگشتر خود را به او داد. (تاریخ الرسل و الملوک، صفحه 5231) او نخستین وزیری است که امیر نیز خوانده می‌شود. (الوزراء و الکتاب، صفحه 229)

2- “قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم): [یا علی] أنت منی بمنزلة هارون من موسی إلا أنه لا نبی بعدی” این حدیث در کتاب های مختلف و مهم فرق اسلامی ذکر شده و مورد اتفاق است. به عنوان نمونه می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

منابع شیعه: اصول کافی، جلد 8، صفحه 107؛ أمالی طوسی، صفحات 171 و 253؛ ارشاد، جلد 1، صفحه 8 و 156؛ خصال، جلد 1، صفحه 311 و …

منابع اهل سنت: صحیح بخاری، جلد 5، صفحه 19، شماره 3706؛ صحیح مسلم، جلد 4، شماره 1870، حدیث 2404؛ مسند احمد، جلد 3، صفحه 160، شماره 1608؛ سنن ابن ماجه، جلد 1، صفحه 45، شماره 121؛ سنن ترمذی، جلد 6، صفحه 88، شماره 3730 و …

3- دخل ضرار بن عمرو الضبی على یحیى بن خالد البرمکی فقال له: یا أبا عمرو هل لک فی مناظرة رجل هو رکن الشیعة؟ فقال ضرار: هلم من شئت. فبعث إلى هشام بن الحکم رحمه الله فأحضره فقال له: یا أبا محمد هذا ضرار و هو من قد علمت فی الکلام و الخلاف لک فکلمه فی الإمامة فقال له: نعم.

ثم أقبل على ضرار فقال: یا أبا عمرو خبرنی على ما تجب الولایة و البراءة أ على الظاهر أم على الباطن؟ فقال ضرار: بل على الظاهر فإن الباطن لا یدرک إلا بالوحی. قال هشام: صدقت فأخبرنی الآن أی الرجلین کان أذب عن وجه رسول الله بالسیف و أقتل لأعداء الله بین یدیه و أکثر آثارا فی الجهاد أ علی بن أبی طالب أو أبو بکر؟ فقال: بل علی بن أبی طالب و لکن أبا بکر کان أشد یقینا! فقال هشام: هذا هو الباطن الذی قد ترکنا الکلام فیه و قد اعترفت لعلی بظاهر عمله من الولایة و أنه یستحق بها من الولایة ما لم یجب لأبی بکر. فقال ضرار: هذا هو الظاهر نعم. ثم قال له هشام: أ فلیس إذا کان الباطن مع الظاهر فهو الفضل الذی لا یدفع؟ فقال له ضرار: بلى. فقال له هشام: أ لست تعلم أن رسول الله قال لعلی: أنت منی بمنزلة هارون من موسى إلا أنه لا نبی بعدی. قال ضرار: نعم. قال هشام: أ فیجوز أن یقول له هذا القول إلا و هو عنده‏ فی‏ الباطن‏ مؤمن‏؟ قال: لا. قال هشام: فقد صح لعلی ظاهره و باطنه و لم یصح لصاحبک لا ظاهر و لا باطن و الحمد لله. (الفصول المختارة؛ صفحه 28)