هراز نیوز :دو سال گذشته تیم پیام صنعت آمل با حمایت چندین نفر از فعالان  اقتصادی شهرستان امل  کارش را در لیگ دسته سوم فوتبال کشور آغاز کرد.

 عیسی افشنگ به عنوان کسی که برای راه اندازی این تیم تلاش کرد، اعضای هیأت مدیره را دور یک میز نشاندو با امیدواری فراوانی درباره آینده این تیم سخن می گفت.

او که به عنوان یکی از باتجربه ترین فوتبالی های شهر آمل شناخته بود، اعتقاد داشت تیمی می سازد که چند سال دیگر باید در جام باشگاه های آسیا بازی کند! گویا حرف هایش به اندازه ای افسون کننده و پرطمطراق بود که نظر تعدادی از اعضای از همه جا بی خبر هیأت مدیره که اتفاقاً قرار بود بار بیشتری از هزینه های مالی بر دوش بکشند را به خود جلب کرد و این تیم با کلی سلام و صلوات کارش را آغاز کرد.

حسین ولی نژاد به عنوان سرمربی تیم انتخاب می شود و پیام صنعت در همان سال اول بسیار پرفروغ ظاهر شد و توانست به لیگ دو کشور راه پیدا کند. هر چند از گوشه و کنار تیم اعتراضاتی مبنی بر دخالت مدیرعامل و یکی دو تن از اعضای هیأت مدیره در کار فنی تیم به گوش می رسید تا اساسی ترین مبانی یک باشگاه زیر سوال برود.

و اما آملی ها لیگ دسته دوم فوتبال کشور را به نوعی با حاشیه آغاز کردند. جعفر هندوئی و حامد اندی کلائی به عنوان افرادی که نسبت به سایر اعضای فوتبالی هیأت مدیره، کمتر در بطن فوتبال حضور داشتند به خوبی درک کردند که توان پرداخت مبلغ قراردادهائی که برای عوامل فنی و اجرائی در نظر گرفته شده بود از عهده این تیم خارج است و در آینده مشکل ساز خواهد شد ولی باز هم این حرف های رویایئ و به اصطلاح فنی آقای مدیرعامل بود که بر تفکرات هندوئی و اندی کلائی چربید و این تیم با بودجه ای غیر منطقی بسته می شود.

از سوی دیگر حسین ولی نژاد در همان ابتدای کار ظاهرا بابت دخالت  مدیرعامل و یکی دو تن از اعضای هیأت مدیره باشگاه در خصوص جذب بازیکنان حسابی به ستوه می آید تا هم عطای کار در فوتبال آمل را به لقایش ببخشید و هم شائبه های مطرح شده در خصوص اعمال قدرت غیرحرفه ای مسئولان پیام صنعت بیشتر رنگ واقعیت به خود بگیرد.

آملی ها این بار تصمیم می گیرند با بهروز ولی پور کنار بیایند. یک مربی بااخلاق و سالم که از دید مسئولان پیام صنعت می تواند یک بله قربان گوی محض باشد و اعتراضی به دخالت های شان نداشته باشد!

پیام صنعت هفته های ابتدایی لیگ دو را نیز به مانند لیگ سه کشور خیلی خوب آغاز کرد. به طوری که تمامی نگاه ها به این تیم جلب شد. آنها در جام حذفی کشور در اولین بازی توانستند تیم کرمانشاه را ۶ تایی کنند تا حریف تیم لیگ برتری ذوب آهن اصفهان شوند. این تیم مقابل ذوب آهن یک بازی بسیار زیبا را به نمایش گذاشت و به گفته اکثر کارشناسان حتی می توانست با شکست ذوب آهن اصفهان راهی مرحله بعد جام حذفی شود.

و اما گرفتاری های این تیم پس از بازی مقابل ذوب آهن اصفهان در جام حذفی فوتبال کشور شروع شد. عملکرد “مبین نیک نژاد” ، “دانیال اسماعیلی فر” و “علی عرب” مقابل این تیم اصفهانی حسابی چشمان لوکا بوناچیچ را خیره بود و حتی آنها را به تمرینات ذوب آهن فراخواند.

حضور این بازیکنان در اردوی ذوب آهن در تهران و همچنین رفتارهای غیر حرفه ای مدیرعامل تیم در خصوص جذب این بازیکنان توسط ذوب آهن سبب شد تا هم این سه بازیکن به دلیل عدم تفاهم باشگاه با ذوب آهن، با افت شدید روحی مواجه شوند و هم سایر بازیکنان بابت اینکه مقابل این تیم اصفهانی دیده نشدند به بازیکنانی خنثی تبدیل شوند و از این جا بود که باخت های پی در پی پیام صنعت آمل آغاز شد.

از سوی دیگر دخالت های پی در پی آقایان فوتبالی در مسائل فنی و تلاش برای چیدن ارنج تیم سبب شد تا داد بهروز ولی پور بی سر و صدا  بلند شود! و تهدید کند در صورت ادامه این دخالت ها از کارش کناره گیری خواهد کرد و اتفاقا برای جلوگیری از ایجاد حاشیه بهروز ولی پور اخراج شد تا جمشید قدیری که اسمش هم برای فوتبال دوستان مازنی تازگی داشت و در فوتبال جنوب کشور به افتخاراتی دست یافته بود عنان کار را در دست گیرد.

حکایت غدیری نیز در تیم پیام صنعت آمل می تواند شنیدنی باشد. او در گفتگو با خبرنگار مازندلیگ گفته بود در طول یک هفته اخیر حتی یک مسئول نیز سر تمرینات تیم حاضر نشده است و اعتبار پیام صنعت آمل از یک تیم روستائی هم پائین تر است!

گویا عیسی افشنگ و یارانش که به باخت عادت نداشتند، انتظار داشتند با وجود همچین اتفاقات عجیب و غریبی که در این تیم رقم زدند بازیکنان و مربیان تیم شان باید شق القمر کنند و قهرمان لیگ دو کشور شوند. اما روحیه بازیکنان این تیم که بارها تمرینات تیم را به دلیل عدم دریافت حتی گوشه ای از مطالبات خود تعطیل کرده بودند روز به روز ضعیف تر می شد تا اینکه افشنگ و سایر اعضای هیأت مدیره پس از هفته ها باخت متوالی عطای کار را به لقایش بخشیدند و تمامی سهام خود را به احسان محبوبی واگذار کردند.

احسان محبوبی در بدو ورودش تلاش زیادی کرد تا به اوضاع تیم بحران زده پیام صنعت بهبود ببخشد و با انتخاب دوباره حسین ولی نژاد به عنوان سرمربی تیم و توجه به بازیکنان، تیم را از ورطه سقوط نجات دهد تا اینکه تیم به مرحله پلی آف رسید و سقوط پیام صنعت آمل به لیگ سه کشور چند هفته ای تعویق بیافتد.

پیام صنعت در ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر بازی رفت مرحله پلی آف را به بدترین شکل ممکن به ماشین سازی متحول شده می بازد و یکی از مسئولان این تیم به جای دلگرمی بازیکنانی که گریه می کردند، آنها را به باد ناسزا و فحش های ناموسی می گیرد تا تقابل او با بازیکنان عصبانی تیم صحنه های زشتی را رقم بزند. البته این پایان کار نبود در رخکتن تیم نیز این پیراهن تیم پیام صنعت آمل بود که یک به یک توسط بازیکنان پاره شد. علی عرب نیز در گفتگویئ مفصل، مسئولان پیام صنعت آمل را به باد انتقاد می گیرد و از اتفاقات عجیب و غریبی که در این باشگاه روی می دهد پرده برمی دارد.(کلیک کنید)

پیام صنعت آمل دیدار برگشت مرحله پلی آف در تبریز را نادیده می گیرد تا به همین راحتی چراغ فوتبال آمل با ندانم کاری عیسی افشنگ و سایر افرادی که خود را فوتبالی و خاک خورده فوتبال می دانستند خاموش شود و آبروی فوتبال آمل و مازندران زیر سوال برود.

هر چند امتیاز تیم دسته سومی پیام صنعت آمل به ساری فروخته می شود ولی هنوز که هنوز است ردپای این تیم در فوتبال آمل نمایان است. طلبکاران پیام صنعت آمل مقابل درب بسته این باشگاه صف کشیده اند و نمی دانند باید یقه چه کسی را بگیرند.

جالب اینجاست عیسی افشنگ، به عنوان یک مدیرعامل فوتبالی که وعده حضور پیام صنعت آمل در جام باشگاه های آسیا را داده بود در قبال این بدهی ها عکس العملی از خود نشان نمی دهد و سعی می کند توپ را در زمین دیگران بیاندازد.

گویا از دید آقایان با سقوط پیام صنعت آمل، بدهی های این باشگاه نیز سقوط کرده است و باید به مانند این باشگاه نادیده گرفته شود. حال میثم یوسفی، سرپرست بخت برگشته پیام صنعت آمل که به دلیل اعتمادش به مسئولان پیام صنعت آمل داشت میلیون ها تومان از جیب خود هزینه کرده بود هر روز توسط طلبکاران باشگاه تعقیب می شود و سعی می کند خود را مخفی نگه دارد. نکته جالب اینجاست که عیسی افشنگ در مقابل اعتراض میثم یوسفی می گوید: چه اشکالی دارد؟ فکر کن همچین پولی نداشتی! یا این مبلغ را به دلیل عشق به صنعت هزینه کردی!!

حامد اندی کلائی همان زمان پس از این افتضاح گفت: یک دیوانه سنگی در چاه انداخته و اکنون هزاران عاقل نمی توانند آن را در بیاورند. برای دل خود و رضای خدا هر سال مبلغی را برای ورزش هزینه می کردیم ولی آقایان آمدند و کفتند می خواهیم شق القمر کنیم و آسیائی شویم. نمی دانستیم قرار است هم این همه هزینه کنیم و هم اینگونه زیر سوال برویم. حالم از هر چه فوتبال به هم می خورد.

جعفر هندوئی نیز از دیگر اعضای هیأت مدیره است که بابت این مسائل حسابی شاکی است و نمی دانست که قرار است توسط چند فکر بی فکر و به اصطلاح خاک خورده فوتبال اینگونه رکب بخورد.

ظاهراً باید بنشینیم و ببینیم عیسی افشنگ در قبال بدهی هائی که برای باشگاه پیام صنعت آمل برجای گذاشته است چه تصمیمی خواهد گرفت.

البته حرف و حدیث هائی مبنی یک سری تخلفات در این باشگاه به گوش ما رسیده است که پس از بررسی دقیق آن، جرئیات تخلف و متخلفان را در خروجی سایت قرار خواهیم داد.

میلاد حسین زاده

5 thoughts on “وقتی ناشی گری آقای فوتبالی کار دست یک تیم داد”
  1. با این تفاصیل اعتبار ورزش آمل پیش صاحبان صنعت آملی هدر رفته است.

  2. باید گفت این آقایان در صنعت خودشان نیز همین مدیریتها را اعمال میکنند اگر اعتقاد ندارید یه سری به شهرکهای آمل بزنید .اینهافقط میخواستند باین کار اسمی بهم بزنند که نشد .

  3. واقعا برای شهر خودم متاسفم که این دوستانی که بالا اسمشان را آورده اید کجای این فوتبال بودند .این آقایان جدای اینکه در سطح لیگ دو آمل فوتبال نکردن ، سواد علم فوتبالی هم ندارن.ظاهرآ این دوستان در زمینه صنعت که شغل اصلیشان بود هم توفیقی بدست نیوردن.

  4. این اشخاص یعنی اندی کلایی وهندویی ظاهراحامیان مالی تیم بودن که تو کارصنعت هستن ربطی نداره که بگیم همه هیات مدیره باید فوتبالی باشن پس سرمایه گذارکی میشه

  5. مقصر در وحله اول افشنگ بوده که کول ورزشی های در هیات مدیره راحورذند وباز هم مقصر بوده بدون توجه به در آمد. هزینه آنچنانی را در دستور کار قرار داده. صنعتی ها آمدند کمک کار با شند ورزسی ها این تیم در رویا وخیال دور می زذند سیر میکردنذیک سر ی از روی نا آگاهی مثل افشنگ وتوگلی ویک سرس دانسته مثل سخنکوی افشنگ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *