آیا کلنگ زنی صرف، جهت ثبت پروژه به نام مسئولان وقت، ارزش بازی با احساسات و افکار مردم مظلوم شهر را داشت؟
به گزارش هراز نیوز به نقل ازبلاغ ، 16 اسفند سال 92 با حضور استاندار مازندران، مسئولان محیط زیست استان، نماینده شهر، امام جمعه شهرستان و قریب به اتفاق مسئولان شهرستان در نمایشی بی‌نقص، کلنگ پروژه‌ی کهنه‌ی تله کابین در زمین های منتهی به کارخانه سنگ شکن بهشهر به زمین زده شد تا نویدی برای رونق اقتصادی و احیای صنعت توریسم این شهرستان باشد.
اما از همان روزهای اول زمزمه‌هایی مبنی بر خامی طرح و حتی کارشکنی برخی از مسئولان شهری علیه این پروژه به گوش می رسید.
اگر از کارشکنی برخی از مسئولان بگذریم، ناپختگی طرح یک نقص بزرگ برای به ثمر رسیدن پروژه محسوب می شود که می تواند تله کابین بهشهر را مانند بسیاری از طرح های عمرانی در کشور به سرنوشتی نامعلوم دچار سازد.
یکی از مهم‌ترین دلایلی که این فکرها به سراغ ذهن خبرنگار می آید، سخنان دکتر احمدعلی مقیمی نماینده شهر در جلسه بررسی اجرای تله کابین شهر در تاریخ 11 تیرماه 93 است که بیان کرد: «در حال حاضر مهم‌ترین و ضروری‌ترین مسئله ارائه طرح برای دریافت مجوز تأسیس از منابع طبیعی است.»
و دقیقاً نکته‌ی مهم همین جاست که اگر این طرح بزرگ نتوانسته بود جواز اجرای خود را از منابع طبیعی دریافت کند، پس آن نمایش کلنگ‌زنی برای چه بود؟
آیا کلنگ زنی صرف، جهت ثبت پروژه به نام مسئولان وقت، ارزش بازی با احساسات و افکار مردم مظلوم شهر را داشت؟
با آن همه در بوق و کرنا دمیدن که به همت زید و عمر و … بالاخره تابوی اجرای تله کابین شکسته شد!
از برخی از اعضای شورای اسلامی شهر گرفته تا نماینده و فرماندار باورشان شده بود که پروژه‌ی تله کابین را خواهند ساخت. در حالی که خود می دانستند این پروژه ناقص است و حتی طرح آن کامل نشده و موانع بسیاری در مقابلش وجود دارد! و به اصطلاح فقط به دنبال انداختن توپ در زمین یکدیگر بودند.
متأسفانه امروز بعد از گذشت تقریباً چهار ماه از اجرای آن نمایش، باید شاهد صحبت های جناب نماینده باشیم که طرح همچنان فاقد جواز تأسیس و مجوز زیست محیطی است.
باید از آقای نماینده تشکر کرد که صادقانه گره اصلی پروژه را بیان کرد اما از وی که همواره در خط مقدم حفاظت از منافع شهر و مردم بوده اند انتظار می رفت از همان ابتدا جلوی اجرای آن نمایش مضحک را می گرفتند.
پروژه ای که می تواند با همت مسئولان و اجرای صحیح و گام به گام باعث رونق اقتصاد و ایجاد فضای نشاط هم در بحث تولید اشتغال و هم در بحث گردشگری شهر شود و بهشهر را از این رکود مرگبار اقتصادی و گردشگری نجات دهد، متأسفانه با تعجیل بی مورد و عدم کارشناسی درست می رود تا بر حجم انبوه خاطرات تلخ مردم شهر از پروژه های نیمه تمام بیافزاید.
امید است مسئولان محترم این نوشته را نه به عنوان نقدی مخرب که به عنوان توصیه ای از فرزندان خود که از خارج گود در حال تماشای روند اجرایی پروژه هستند، پذیرا بوده و با سعه‌ی صدر و روحیه‌ای مضاعف به اجرایی کردن پروژه همت گمارند.