موضوع برنامه این هفته «مناظره» شبکه یک سیما در رابطه با تخریب جنگل و مراتع برای توسعه عمرانی و صنایع بود. سوال اصلی این برنامه این گونه مطرح شده بود که آیا توسعه طرح های عمرانی اولویت بیشتری دارد یا حفظ محیط زیست و جنگل ها و مراتع؟ مثلا آیا باید بزرگراه تهران-شمال را با وجود تخریب جنگل ها احداث کرد یا خیر؟ آیا رفت و آمد آسان مردم و حمل ونقل به شمال مهم تر است یا جنگل ها؟ سوال کمی مضحک به نظر می آید! اول این که حمل و نقل جدای از رفت و آمد جاده ای است. حمل و نقل می تواند با وسیله های نقلیه عمومی از جاده های فعلی شمال هم انجام شود و یا این که با احداث خط راه آهن و مترو یا افزودن قطار به خط فعلی خدمات حمل و نقل بیشتری به مردم رساند. و الزامی نیست که با وجود چند راه اتصال تهران-شمال باز هم جاده ای راه اندازی و جنگل ها و سرمایه ملی را نابود و از همه بدتر در این راه به نوعی خود حاکمیت پیش گام شود. دوم آن که اساسا علت رفت و آمد مردم تهران به شمال چیست؟ مگر برای غیر از طبیعت و جنگل و آب و هوای شمال است؟ و اگر ما با چنین عملکردهای نابخردانه این ظرفیت را در آستانه نابودی و تخریب قرار دهیم دیگر چه دلیلی برای رفت و آمد هر هفته شهروندان تهرانی به شمال وجود دارد؟ سوم هم آن که تخریب جنگل ها برای احداث جاده و طرح های عمرانی تنها معضل و مشکل شمال کشور و منابع طبیعی آن نیست. آلودگی دریای شمال در اثر سوخت نیروگاه برق شهید سلیمی، تغییر کاربری زمین های کشاورزی و باغبانی به تجاری مسکونی، تاسیس کارخانه های چوب و کاغذ و یا ام دی اف در دل جنگل و مصرف و برداشت بی رویه و بی حساب و کتاب چوب و قطع درختان جنگل نیز از مصیبت های منابع طبیعی و طبیعت شمال است که عزمی ملی و جدی را می طلبد. ما نباید همچون گذشته که دیر با دولت-ملت سازی و یا توسعه آشنا شده ایم، با توسعه پایدار هم دیر آشنا شویم و طبق روال گذشته توسعه پایدار هم روال منطقی و بایدهای خود را در کشور نگذراند و منافع ملی فدای خوش گذرانی و کسب و کار عده ای شود. هادی حق پرست سردبیر پایگاه اصولگرای شمال کشور