این روزها در خیابان‌های شمال تهران، صحنه‌هایی از نوازندگی دختران خوش‌پوش جوان را می‌بینی که پیش از این سابقه نداشته است.

روز نو، اغلب صحنه‌های رویت‌شده از نوازندگی دختران در تهران مربوط به کودکان کم سن و سال در محدوده بازار بزرگ پایتخت و برخی میادین اصلی شهر مثل میدان ولیعصر است که همراه پسربچه‌های همسن و سال به نوازندگی پرداخته و پول جمع می‌کنند.

این افراد اصولا ظاهر کثیف با لباس‌های نامرتب دارند و برای ایجاد حس ترحم در شهروندان، خود را به شکل و شمایل کودکان خیابانی درمی‌آورند و لباس‌های کثیف و پاره می‌پوشند.

دو خواهر و برادر کوچک لاغراندام با پوست تیره که لهجه خاصی دارند را اغلب عابران در محدوده میدان ولیعصر دیده‌اند که تنبک و آکاردئون می‌زنند و پول جمع می‌کنند.

در دیگر میادین تهران هم وضع به این صورت است. بیشتر افرادی که با نوازندگی به کسب درآمد از عابران می‌پردازند، دختر و پسربچه‌های کم سن و سال هستند که ظاهری شبیه کودکان کار و خیابان دارند و سازی که استفاده می‌کنند، تنبک و آکاردئون است اما آنچه اخیرا در خیابان‌ها و میادین شمال تهران مشاهده می‌شود چیزی کاملا متفاوت از صحنه‌های یادشده است.

به تازگی دخترانی جوان و زیبا که اغلب لباس‌های شیک و مرتب می‌پوشند و از بدلی‌جات هماهنگ با لباس برای دست‌ها و انگشت‌ها استفاده می‌کنند، در خیابان‌های شمال تهران مشاهده می‌شود که با هنرمندی هر چه تمام‌تر سنتور می‌زنند.

کمتر می‌بینید این دختران سر خود را بالا بیاورند و به عابران نگاه کنند ولی با این حال کنار دستگاه سنتورشان، اسکناس‌های درشتی دیده می‌شود که عابران خم می‌شوند و به شکلی محترمانه، آن را هدیه می‌کنند.

برخی از عابران نیز می‌ایستند و به صدای سازشان که بی‌وقفه نواخته می‌شود، گوش می‌دهند.

این پدیده‌های نوازندگی خیابانی، دخترانی جوان هستند که حد فاصل میدان ونک تا خیابان میرداماد، جایی که صدای سنتور در هیاهوی آدم‌ها و ماشین‌ها هضم می‌شود، روی زیراندازی نشسته و می‌نوازند. فاصله بین دختران سنتوری زیاد نیست و به راحتی همدیگر را می‌توانند در بین جمعیت ببینند.

آنها شب‌هنگام نیز به اطراف مجتمع‌های خرید آسمان و ونک در میدان ونک می‌روند و سنتور می‌زنند؛ هرچند کنار آنها پسران جوان خوش‌پوش را هم می‌بینید که به صورت گروهی با گیتار و ویولون نوازندگی می‌کنند.

صدای موسیقی و آواز این پسران به قدری بلند است که صدای سنتور دختران گم می‌شود و به وضوح قابل تشخیص نیست.

موضوع جالب توجه دیگر در همهمه موزیک و صدا، آواز دخترانی است که در تاریکی پیاده‌روهای منتهی به مجتمع‌های خرید به گوش عابران می‌رسد. این دختران همیشه آوازهای سنتی می‌خوانند و به مرور که چراغ مغازه‌ها خاموش و پیاده‌رو در تاریکی فرو می‌رود از ترانه و آواز دست می‌کشند و سازهای خود را جمع می‌کنند.

صدای سازها با صدای آخرین گام‌های عابران روی پیاده‌رو به خواب می‌روند.