عکس / دوربین های انقلابی در آمل

بعضی ها از دستتون در رفته…

مجید نائیجی هم یکی از گزینه های روی میز ماست

از عکس های بسیار زیبای دوست شفیق که زحمت همه عکس های حضرت علامه حسن زاده آملی را کشیده اند ومی کشند وهمچنین مدیر وبلاک علامه دهر صمیمانه سپاسگذاریم و از خدای متعال برای ایشان توفیق مسالت می نماییم

موضوع جالبی بود.

دم عکاسش خیلی گرم . به این میگن عکاس نه هربچه ای که دوربین بگیره دستش تو خیابون راه بیوفته.بازم دمش گرم

سلام
عرض ادب و احترام و خسته نباشید محضر همه کاربران محترم.

بنده چند سالی را در حدّ بضاعتم از مراسم باشکوه راهپیمایی 22 بهمن ماه و دیگر مراسم در آمل عکاسی می کردم. امسال اما مُردّد بودم در عکاسی از این مراسم غرورآفرین ملّی…
بنابر این زمانی تصمیم گرفتم عکاسی کنم که دیگر به لحاظ زمانی دیر شده بود و وقتی به مراسم رسیدم، سیل جمعیت دیگر حرکت کرده بودند ولی خوشبختانه در سبزه میدان آمل موفق به پیوستن به این دریای خروشان راهپیمایان شدم اما در اینجا و پس از این که قصد عکاسی کردم، ناخودآگاه و با دیدن اینهمه جوانان و مشتاقان دوربین به دست، فکری به ذهنم خطور کرد و آن اینکه همه این عزیزان مشغول عکاسی و تصویربرداری و انعکاس آن در سایت ها و خبرگزاری ها و وبلاگ ها و … هستند، پس باید سوژه ای دیگر انتخاب کرد تا جذاب و در عین حال (تا حدودی) بکر باشد سپس دوربین را آماده کرده و از عزیزان و زحمتکشان عکاس و تصویربردار عکاسی کردم… / دوست عزیزی فرمودند: «بعضی ها از دستتون در رفته» که عرض می شود «اتفاقاً تعداد بسیار بیشتری از دستمان در رفته و موفق به ثبت عکس نشدیم» عزیز دیگری هم بحث«بچه های ارزشی و….» را پیش کشیدند که فارغ از جهت گیری های سیاسی و بگومگوهای روزمرّه باید بگویم «از نظر شخصی و دیدگاه فردیِ این حقیر، همۀ افرادی که برای پیشبرد امورات مملکتی و اسلامی به هر صورت ممکن مشغول کارند دارای ارزشی هستند که نمی توان آنها را جدای از دوستانِ (در عُرف مصطلح) ارزشی دانست چراکه همین کار ارزشمند آنها خواسته یا ناخواسته به شخصیت آن عزیزان ارزش بیشتری می دهد» ضمن آن که قطعاً از همین جا عنوان می کنم که بنده غیر از دو سه نفر از آن عزیزان که مشغول عکاسی بودند، دیگران را نمی شناسم و حتی شناختِ قبلی اینجانب از آن عزیزان، تأثیری در شیوۀ انعکاس و یا نوع عکاسی از آنها نسبت به سایر عزیزان نداشته است.
از «صوت الرضا ع» که در مورد بنده حُسنِ ظنّ به خرج دادند و با اغماض، نام این حقیر را در کنار آفتاب عرفان این عصر، حضرت علامه حسن زاده آملی چونان کورسوی سُها و چشمۀ نور خور قید کردند تشکر می کنم و ضمن احترامی که برای این دوست عزیز قائلم عرض می کنم:

از دور عکس روی تو دیدن چه فایده؟
دیدن گل و به برنکشیدن چه فایده؟
ای مرغ دل، میان قفس بال و پر مزن
افتاده ای به دام ، طپیدن چه فایده؟
گفتم :مرا به غلامی قبــــــــــول کن
گفتا : غلام پیر خریـدن چه فایده؟

ناگفته نماند وبلاگ علامه دهر نیز به همکاری تعدادی از دوستان زحمتکش فعال است که جا دارد از آن عزیزان نیز تشکر کنم.

در پایان با عذرخواهی از کمی ها و کاستی ها و ایراداتی که در نحوۀ پوشش این رویداد عظیم مردمی وجود داشته، امیدوارم همه ما عامل به این چند بیت جناب سعدی علیه الرحمه باشیم که:
جوانا! رهِ طاعت امروز گیر
که فردا جوانی نیاید ز پیر
فراغِ دلت هست و نیروی تن
چو میدان فراخ است گویی بزن
قضا روزگاری ز من در رُبود
که هر روزی از وی شب قدر بود
من آن روز را قدر نشناختم
بدانستم اکنون که در باختم…

التماس دعا*