علی کفاشیان می گوید باقیات الصالحاتش برای فوتبال ایران ، میزبانی بازی‌های جام ملتهای 2019 است او ضمنا فدراسیون فوتبال را به پیکان 54 پدرش تشبیه می‌کند که …
به گزارش خبرآنلاین، رئیس فدراسیون فوتبال در گفت و گویی با خبرآنلاین درباره اتفاقی سخن می گوید که می تواند میزبانی بزرگترین رویداد پس از انقلاب اسلامی ورزش ایران باشد. میزبانی از 16 تیم آسیایی در تهران ، رقابت‌هایی که میزبانی‌اش 2 سال دیگر تقسیم می‌شود یعنی زمانی که هنوز علی کفاشیان در تشکیلات فوتبال آسیا مسئولیت خواهد داشت.
– حاج آقا بالاخره رفتید تلویزیون و خیلی صریح حرف زدید!
بله لازم بود راجع به یکسری مسائل برای مردم توضیح بدهم. فکر کنم برنامه “زاویه” فرصت خوبی بود تا بروم و حرف هایم را بی‌پرده در این باره به مردم بگویم. حالا بگذار یک خاطره‌ای برایت تعریف کنم. سال 65 بود پدرم یک پیکان مدل 54 داشت ، می خواستیم ماشینش را بفروشیم. رفتیم این مرکز فروش ماشین‌ها ، یک بنده خدایی آمد و گفت ماشین را می‌خواهد. دور ماشین می‌چرخید. اول گفت گلگیرش رنگ شده ، بعد استارت زد ، گفت ریپ می‌زند . بعد به صندوق ماشین گیر داد. خلاصه من با خنده گفتم بابا کشتی ما را ! اینقدر می‌فروشم ، می‌خری ؟ داشت می‌زد تو سر مال. حالا شده قصه ما و من می خواهم بروم به مجمع مثل همان قصه پیکانی که داشتم ته حرف را بزنم و بگویم توانم همین قدر است. اگر خواستند می‌مانم ، اگر نه هم که همه دست به دست هم می‌دهیم یک رئیس عالی برای فوتبال‌مان می‌آوریم تا بتواند این بار را بهتر پیش ببرد.
– پس استعفای تان را می دهید؟
بله دیگر (استعفا) می‌دهم . شما که خوب استقبال می‌کنید. باید همه حرف‌ها را بزنم و بعد منتظر نظر مجمع بمانم. اگر گفتند بمان ، می‌مانم ، خواستند کس دیگری بیاید همان کار را می‌کنم. به هر حال من اعتقاد دارم هر تغییری به سود فوتبال که نیاز است را باید انجام بدهیم.
– برای مجمع یک سورپرایز هم که رو کردید، قصه میزبانی جام ملتهای آسیا. شوخی است دیگر؟
چرا شوخی؟ اصلا شک نکن این میزبانی به ایران می‌رسد. تو که خیلی خوب می‌دانی میزبانی برای این بازی‌ها نیاز به 4 شهر میزبان دارد. یعنی ما 4 ورزشگاه اصلی می‌خواهیم، 2 ورزشگاه جانشین هم باید معرفی کنیم و در هر کدام از این شهر ها هم 4 مجموعه تمرینی برای تیم‌های گروه‌های مختلف (باید داشته باشیم). ما الان در شهرهای بزرگ مان مثل تهران، تبریز، اصفهان، شیراز و مشهد یا اهواز همه شرایط میزبانی را داریم. فقط کافی است قدری همت کنیم. با این بازی‌ها می‌توانیم چند تیر را با یک نشان بزنیم. اول اینکه به بهانه این بازی‌ها می‌توانیم اقلا 6 ورزشگاه‌مان را طوری بازسازی کنیم که به استانداردهای فیفا برسند. می‌توانیم 16 مجموعه تمرینی در حد استاندارد داشته باشیم و یکی از دغدغه‌های بزرگ فوتبال‌مان با یک میزبانی از بین می‌رود. فکر می‌کنم این یک پروژه بزرگ ملی است. مثلا ورزشگاه‌هایی مثل غدیر اهواز، نقش جهان و یادگار و حتی میانرود. ثامن می‌توانند با چندین میلیارد تومان با همتی ویژه به حد استاندارد برسند و از شرایط فعلی‌شان در بیایند چون برای میزبانی چنین مسابقاتی ما باید تضمین بدهیم که ورزشگاه‌ها را تا حد استاندارد تکمیل می‌کنیم.
– و فکر می‌کنید این اتفاق می‌افتد؟
به هر حال این میزبانی نیاز به حمایت دولتی دارد. دولت برای بازی‌های مهمی که تا به حال انجامش برای ما محال فرض می‌شده، قطعا همکاری می‌کند چون یک افتخاری برای‌مان است و نشان از توانمندی بالای کشورمان در برگزاری رخدادهای بزرگ (دارد.) از نظر هتل، پذیرایی و تماشاگر که مشکلی نداریم. برای استانداردسازی ورزشگاه‌ها هم که هرچه هزینه کنیم، برای فوتبال‌مان باقی می‌ماند. این بازی‌ها البته درآمدزایی هم به همراه دارد. نکته مهمتر هم این است که در کنفدراسیون فوتبال آسیا، مسئولان برگزاری مسابقات الان دیگر با نحوه کار ما آشنا هستند. نظرها روی ما مثبت شده و همراهی می‌کنند.
– واقعا فکر می‌کنید این میزبانی را به ایران می‌دهند؟ آنها خیلی وقت است که از این کارها نکرده‌اند؟
البته ما خیلی سال است که جدی دنبال آماده‌سازی و درخواست میزبانی نرفتیم. ولی این بار ما سر این قصه با دوستان در هیأت اجرایی کنفدراسیون حرف زدیم. آنها اتفاقا قولش را هم به من دادند. نظرشان کاملا مثبت است. اگر خودم باشم تا زمان انتخاب میزبان که حتما این میزبانی را می‌گیرم. اگر هم نباشم فرقی ندارد چون تا آن زمان من هنوز کرسی‌های آسیایی و فیفایم را دارم، حتما پیگیری می‌کنم که این اتفاق برای‌مان بیفتد و ما بتوانیم میزبانی را بگیریم. فکر می‌کنم دولت هم در اختیار هر گروه سیاسی باشد برای چنین میزبانی مهمی با فوتبال همراهی می‌کند.
– ولی مثلا مشکلاتی مثل بحث حضور بانوان و…
بله دیدم که روزنامه کیهان انتقادی در این باره مطرح کرده بود. اما اگر یادتان باشد در مسئله حساسیت آیات عظام که طرح شد، مسأله این بود که شرایط برای حضور بانوان در ورزشگاه‌ها فراهم نیست. این نکته اتفاقا کاملا درست بود. ما باید برای خانواده‌های‌مان جایگاه‌ها، راههای ورود و خروج مجزا و امکانات سخت‌افزاری مناسب را ایجاد می‌کردیم. بحث دیگرش هم قصه فرهنگ‌سازی است تا جو ورزشگاه ها را آماده کنیم. الان اگر هدف‌مان 2019 باشد یعنی 6 سال کامل زمان داریم تا شرایط را ایجاد کنیم. پس نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم. باید تلاش کنیم تا بستر را فراهم کنیم. زمان هم زمان کمی نیست.
– البته اگر آن طور که گفتید، این اراده نیاز دارد. بگذریم، برسیم به تیم ملی و سرپرستش.
بله اگر همدلی داشته باشیم. همه کمک کنیم این میزبانی را می‌گیریم. درباره سرپرست هم داریم با گزینه‌های مختلف بحث می‌کنیم. ما کسی را می‌خواهیم که کروش هم با او راحت باشد. یکی که همه فاکتورهای لازم را داشته باشد. هم زبان بداند. هم فوتبال را تا بالاترین سطح تجربه کرده باشد، هم توان اجرایی‌اش بالا باشد و هم اینکه به هر حال دنبال مربیگری نباشد. این بار تمام حواسم را جمع کردم تا کسی را به ما تحمیل نکنند. درباره تیم ملی هر کاری می‌کنیم. ما سه بازی بزرگ و مهم داریم و باید به جام جهانی برسیم. به هر حال باید این قدر همدل باشیم که امتیازی از دست ندهیم. تا وقتی که مسئولیت دارم، این بار سعی می‌کنم درباره تیم ملی دقت کامل داشته باشم.
– یعنی کروش هم در این باره نظر دارد؟
به هر حال او سرمربی است. یکی از بهترین های دنیا هم هست. معلوم است که ترجیح می‌دهد با کسی کار کند که راحت باشند.
– مشکل مالی که با کروش ندارید؟
نه بابا! پولش را دادیم که با خیال راحت برود تعطیلات سال نو. با او مشکل نداریم. با قیمت دلار مشکل داریم که کارمان را حسابی دشوار کرده! پولش را نمی‌دادیم که پولی نداشت برود مسافرت( می‌خندد)
– و کمیته داوران چطور؟
آنجا هم به آقای اصفهانیان گفتم این وضع را درست کند. اگر لازم می‌داند تغییراتی در بدنه ایجاد کند. به هر حال نباید این قدر با هم درگیر شوند. این وضع درستی نیست. هم عسگری و هم اصفهانیان از بزرگان داوری ما هستند. باید با هم تعامل کنند تا این مشکلات حل شوند. گفتم فعلا جلسه کمیته نگذارند تا مشکلات را بین خودشان حل کنند.