بیرانوند مقابل السد موفق به ثبت هفتمین کلین شیت فصل نشد ولی دو واکنش استثنائی او هیچ گاه از ذهن فوتبالدوستان پاک نمی شود. درست مثل مهار پنالتی کریستیانو رونالدو.
ثبت 6 کلین شیت که بیرانوند را در رتبه اول گلرهای حاضر در لیگ قهرمانان آسیا قرار می دهد و 27 سیو که این سنگربان را در رتبه پنجم قرار می دهد را فراموش کنید؛ در مقابل السد بیرانوند یکی از بهترین نمایش های دوران فوتبالی‌اش را نشان داد.
علیرضا بیرانوند پیش از جام جهانی با انتشار کلیپی در فضای مجازی، جمله معروف ” کریس چطوری” را بر سر زبان ها انداخت و در آن مقطع، حتی در فضای مجازی کلیپ هایی علیه این دروازه بان و البته ادعاها و آرزوهایش ساخته شد، ولی جام جهانی از راه رسید تا شاید دوران جدید در مسیر حرفه ای سنگربان 194 سانتی متری پرسپولیس ایجاد کند.
در مقابل پرتغال، شاگردان کی روش فاصله چندانی با شکست نداشتند که بیرانوند پنالتی رونالدو را مهار کرد و تیم ملی با یک امتیاز از آن مسابقه خارج شد.
پس از جام جهانی و نمایش های خوبی که بیرانوند ارائه داد، با پیشنهادهای بسیار خوبی روبرو شد ولی به هر ترتیبی که بود در پرسپولیس ماندنی شد تا شاید یکی از بهترین شب های فوتبالی خود را در تاریخ یک آبان ماه 1397 در ورزشگاه مملو از تماشاگر آزادی تجربه کند.
پرسپولیس بدون بیرانوند و مهارهایش قادر به شکست السد نبود؛ شماره یک سرخ ها در دو مصاف رفت و برگشت مقابل السد کامل و بدون اشتباه کار کرد.
بیرانوند در مرحله رفت نیمه نهایی آسیا از سوی AFC به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شد و حالا با دو واکنش بی نظیری که مقابل الهیدوس و ژاوی داشت، کار AFC را برای انتخاب دوباره اش به عنوان بهترین بازیکن دور برگشت هم آسان کرده است.
سنگربان سرخ های پایتخت یک بار وقتی بازی یک بر صفر به سود السد دنبال می شد، در دقیقه 44 با خروجی سریع و برق آسا مانع از گلزنی دوباره السدی ها شد، تا تیمش با شکست 2 بر صفر به رختکن نرود؛ اما اوج کار بیرانوند در نیمه دوم رقم خورد؛ زمانی که ضربه سر ژاوی بدون مزاحمت در دقیقه 86 از شش قدم به سمت دروازه زده شد و بیرانوند در کسری از ثانیه و در شرایطی که مدافعینش به طور کامل تسلیم شده بودند و در حال تماشای ماجرا بودند، با دست راست و به شکلی اعجاب انگیز و خیره کننده توپ را از بالای تیرک افقی به کرنر فرستاد؛ واکنشی که احتمالا چند سال بعد و در زمان بازنشستگی این گلر هم به عنوان یکی از بهترین واکنش های این دروازه بان، نام برده می شود.
بیرانوند پس از جام جهانی با روحیه ای مضاعف و اعتماد به نفسی دو چندان در میادین ظاهر می شود و روز به روز می توان پیشرفت را در عملکرد او مشاهده کرد.
این بازیکن که پس از اصطلاح “چطوری کریس” حالا “چطوری ژاوی” را هم به دایره لغات فوتبالی اضافه کرده، در 26 سالگی به درجه ای از پختگی رسیده که می تواند مهم ترین بازیکن تیمش در تاریخی ترین مصاف سرخپوشان باشد؛ گلری که گمانه زنی هایی در مورد انتخابش به عنوان بهترین بازیکن سال آسیا وجود داشت و با نمایشی که امروز ارائه داد، بار دیگر یک ایرانی را در آستانه کسب این جایزه مهم فردی قرار داد.
رویای بیرو محقق می شود؟
سال‌ها از روزی که علی کریمی از ایران برای آخرین‌بار مرد سال فوتبال آسیا شد می‌گذرد. از روزی که او کراوات نزد و برای این کارش دلیل هم داشت و می گفت جایزه ای که قبل تر به علی دایی و خداداد رسیده، دیگر چیزی دست نیافتنی نبوده که او برای بردنش کار خارق العاده ای انجام داده باشد.
از آن روز اما سال‌ها گذشته و دیگر آن روز برای فوتبال ایران تکرار نشده است.
تغییر در امتیازدهی به بازیکنان درباره بازی های ملی و قاره ای و البته جدا کردن بحث لژیونرها بی‌تاثیر نبوده اما بیش از هر چیز در حقیقت عدم موفقیت تیم های باشگاهی‌مان در آسیا مزید بر علت بوده است.
امسال اما صعود پرسپولیس به فینال به طور طبیعی شانس تعدادی از بازیکنان این تیم را برای رسیدن به چنین افتخاری بالا می برد. گزینه‌هایی مثل سیدجلال و علیپور به دلیل توالی بازی هایی که بهترین بازیکن میدان شده‌اند صاحب شانس قرار گرفتن در لیست بهترین بازیکنان آسیا هستند.
ولی مدل امتیازدهی به برترین بازیکنان آسیایی شانس بیرانوند را حتی بیش از آن دو می کند. در مکانیسم امتیازدهی به برترین بازیکنان آسیایی برای ای‌اف‌سی بازی‌های ملی به ترتیب جام جهانی، انتخابی هایش، جام ملت‌های آسیا، لیگ قهرمانان و رخدادهای بعدی امتیازهایی دارند.
بر این اساس حالا بیرانوند با گرفتن امتیاز کامل برترین بازیکن بازی با السد و با امتیازات بازی در جام جهانی در مصاف با هم تیمی هایی مثل سیدجلال و علیپور که هر کدام یک بازی را پیشتر ستاره میدان شده‌اند، شانس بیشتری دارد و در دو بازی آینده اگر همین نمایشش را داشته باشد صاحب این شانس خواهد شد که بالاتر از حجازی و عابدزاده، اولین گلر ایرانی هم باشد که چنین افتخار بزرگی را کسب می‌کند.