گاهی به فیلم “چک”/ “چک” راست‌گفتار برگشت خورد

با این شروع هیجان‌آور تماشاگر به انتظار می‌نشیند تا شاهد یک اثر خوب و با هیجان بالا باشد، اما این اتفاق نمی‌افتد و به مرور که قصه جلو می‌رود ریتم داستان کند می‌شود و بیننده با اثری رو به رو می‌شود که آثار تلویزیونی در قبال آن از انسجام بیشتری برخوردار است.

نشست خبری فیلم “چک”

این در حالی است که نویسنده می‌توانست از زاویه تازه‌ای به این موضوع نگاه کند تا تماشاگر شاهد یک کمدی اجتماعی مناسب باشد که نه تنها او را سرگرم می‌کند، بلکه حرفی هم برای گفتن داشته باشد. روزانه شاهد دزدی‌های فراوانی از سوی موتورسواران هستیم که منجر به حوادث تلخی می‌شود که خبرهای آن را در صفحات اجتماعی نشریات می‌خوانیم. مسلماً سوژه فیلم “چک” می‌توانست به شکل بهتری پرداخت شود تا تماشاگر را برای ادامه فیلم ترغیب کند.

اما اتفاقات در این فیلم از ریتم کندی برخوردار است. گرچه در لحظه‌هایی حوادثی خلق می‌شود که هیجان داستان را زیاد می‌کند، اما این حوادث فقط در چند ثانیه رخ می‌دهد و بعد از آن دوباره از نقطه اوج 100 به نقطه صفر نزول پیدا می‌کند.

نویسنده در فیلم سینمایی “چک” تلاش کرده بود تا با جمع کردن سه مسافر مرد، زن راننده و خانواده‌هایشان که هر کدام از اقشار مختلف جامعه هستند، تفکرات نسل جوان و میانسال در تیپ‌های مختلف را نشان بدهد، اما چندان هم در این مسئله موفق نبود.

در واقع همه چیز در ایده فیلم سینمایی “چک” خوب است، اما در عمل آن طور باید و شاید قوام لازم را پیدا نمی‌کند. شخصیت‌پردازی‌ها پرداخت مناسبی ندارند و هر کدام از آنها سرگردان هستند. گرچه در طول فیلم بازیگرانی چون فرهاد آئیش، همایون ارشادی، شاهرخ استخری و …  تلاش کردند تا به نقش‌هایی که بازی می‌کنند، رنگ و لعابی بدهند، اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد و به لحاظ ضعفی که شخصیت‌پردازی‌ها قصه “چک” دارد شاهد بازی گرمی هم از سوی بازیگران نیستیم.

یکی دیگر از ایرادهایی که می‌توان به کارگردانی راست‌گفتار گرفت، درباره انتخاب بازیگران است که ترکیب مناسبی نیست. به عنوان مثال برای صاحب مسافرخانه، همسر و دختر آئیش بازیگران مناسب انتخاب نشده و همین مسئله باعث شده تا بازی‌ها یکدست نباشد.

البته یکی از نکات جالب توجه این فیلم سینمایی نشان دادن نماز جمعه در بخشی از این فیلم بود که تاکنون در هیچ اثر سینمایی شاهد نماز جمعه دانشگاه تهران نبودیم. خلق این صحنه در فیلم به دور از شعار بود و می‌توان گفت یکی از صحنه‌های خوب فیلم سینمایی “چک” بود.

برخی صحنه‌های جذاب چند ثانیه‌ای نشان می‌دهد که اگر نویسنده و کارگردان تامل بیشتری در این کار داشتند، می‌توانستند یک فیلم مفرح را برای تماشاگر تولید کنند، اما متاسفانه وقتی زمان کافی گذاشته نمی‌شود مخاطب تنها شاهد یک اثر بی‌هدف خواهد بود که فیلمنامه، بازی، کارگردانی و … قوام لازم را ندارد و هر کس ساز خودش را می‌زند.

گاهی فیلمسازان شعور تماشاگران را دست کم می‌گیرند و فکر می‌کنند مخاطب با دیدن هر صحنه‌ای به خنده می‌افتد. این دیدگاه اشتباه از سوی برخی سازندگان باعث شده تا شاهد پایین آمدن کیفیت برخی آثار سینمایی باشیم.