زندگی بچه هایی که نه پدر دارند نه مادر !

 مائده سادات زرگری :

کودکانی که سر راه گذاشته می‌شوند در بیشتر موارد یا نشات گرفته از رابطه‌ای نامشروع هستند و یاخانواده آنها دچار مشکلات مالی و اعتیاد هستند. برخی از این کودکان هیچ تصویری از والدینشان ندارند و یا حتی هیچ وقت به خانه برده نشده‌اند وقتی از همان بیمارستان چشم به جهان گشوده‌اند سر راه گذاشته شده اند .متأسفانه آمارشان کم نیست و هر روز بر تعدادشان افزوده می‌شود کودکانی که شاید هیچ وقت شناسنامه‌ای نداشته و نمی‌دانند چه زمانی به دنیا آمده اند که برای خود  جشن تولد بگیرند و یا وقتی چشم باز کرده‌اندآنها را با چه نامی صدا می‌زدند  این کابوس همیشه همراه آنها است اینگونه کودکان به دلایل مختلفی اعم از اعتیاد والدین، طلاق، بدسرپرستی و بی سرپرستی، معلولیت و فقرو… سر راهی هستند.

*** چراغ اعتیاد همواره روشن است

این بار هم پای اعتیاد به میان می آید برخی از کودکانی که سر راه گذاشته می‌شوند والدین معتاد دارند والدینی که خود در خیابان‌ها به سر می‌برند و یا کارتن خوابانی که ناخواسته کودکی را به دنیا می آورندوبه دلیل نداشتن سر پناه راضی به گذاشتن فرزندشان در مقابل امامزاده‌ها و یا خیابان‌های بالای شهر می‌شوند.

کودک خود را سر راه می‌گذارند که شاید سرگذشت بهتری برای فرزندشان رقم بخورد. والدین این کودکان به این مسئله که شاید کودکشان باسر راه گذاشتن به سرنوشت آنها دچار شود بی توجه هستند به نظر آنهاحتماً کودکشان سرراه خانواده‌ای ثروتمند قرار می‌گیرد اما این تصور آنها است! شاید سرگذشت دیگری مانند قرار گرفتن سر راه افراد معتاد، فروختن کودک و یا سوءاستفاده از وی برای فروختن مواد مخدر و …برایش رقم بخورد.

*** جنسیت چه تأثیری در سر راهی شدن دارد؟!

در زمان‌های قدیم والدین برای فرزندان پسر ارزش بیشتری قائل بودند و کودکان سر راهی را اغلب دختران تشکیل می‌دادند. والدینی که چه دختر داشتند و فقط به سبب دیدن فرزند پسر اقدام به بچه دار شدن می‌کردند با به دنیا آمدن فرزند دختر دیگری او را سر راه می‌گذاشتند.

این‌گونه والدین بدون توجه به این مسئله که کودک به خواست خودش به این دنیا نیامده است او را سر راه می‌گذاشتند؛اگر چه هنوز هم در برخی موارد این طرز فکر وجود دارد اماکمتر به چشم می‌خورد که والدینی به علت جنسیت کودک او را سر راه بگذارند در بیشتر موارد کودکان به علت معلولیت ویا فقر سر راهی می‌شوند.

اگر کودکان سر راهی شانس بیاورند و به بهزیستی راه پیدا کنند می‌توانند از امکانات خوبی بهرهمند شوند. والدین این کودکان امکانات را مهمترین آرزوی کودکانشان می‌دانند غافل از اینکه این نوزادان بی سرپرست کمبود عاطفه شدیدی دارند.هیچ  چیزی نمی‌تواند جایگزین مهر مادری شود، آنها حتی محتاج آغوش گرم مادر هستند.کودکانی که با لبخند گرم یک غریبه چشمانشان برق می زند.

*با چه دیدی به کودک سرراهی نگاه کنیم؟

برخی افراد با کودکان سرراهی که دیگر کودک نیستند و بزرگ شده‌اند و در برخی موارد خودشان هم تشکیل خانواده داده اند برخورد بدی می کنند و احساس می کنند آنها دارای والدین موجهی نیستند، در صورتی که احتمال دارد والدینش فقط به علت فقر مالی او را سر راه گذاشته‌باشند.
باید به هر کودک سرراهی به چشم یک فرد بی‌گناه که  خود نیز تقصیری در سرگذشت خودش نداشته نگاه کنیم. معیار قضاوت در مورد آنها باید فقط اعمال خود آنها باشد.
علی 28 ساله ، کودکی سرراهی است که درباره رفتار ناشایست برخی افراد جامعه با کودکان سرراهی می گوید: من ازدواج کرده‌ام و صاحب یک فرزند هستم هیچ وقت متوجه نشدم چه زمانی به دنیا آمده‌ام و با چه نامی مرا صدا زده‌اند، به سختی توانستم با دختر مورد علاقه ام ازدواج کنم . زیرا خانواده وی می‌گفتند ما نمی دانیم پدر و مادر تو چه کسانی هستند . همیشه در آرزوی دیدن والدینم هستم.
می خواهم به جامعه بگویم من تقصیری در سرراهی شدنم ندارم.
**کودکانی که قربانی فقر می‌شوند!
عده ای معدود از پدر و مادرها گاهی اوقات به دلیل مشکلات مالی فرزندشان را سر راه می گذارند و شاید بتوان گفت تنها موردی که می‌تواند این معضل را رفع کند حضور به موقع و مستمر دولت و حمایت های مالی از این خانواده‌هاست.
دکتر امان الله قرایی مقدم جامعه شناس درباره کودکان سرراهی و کمک دولت به خانواده های فقیر معتقد است: مادران و پدرانی که فرزندان خود را رها می کنند در واقع نوعی فرزند کشی انجام می دهند.دولت باید به کمک این خانواده‌ها بشتابد که کودک تحت سرپرستی مادر و با کمک مالی دولت بزرگ شود. کمک دولت به خانواده‌های فقیر که به علت فقر راضی به رهاکردن فرزندشان در خیابان ها می شوند، هزینه کمتری نسبت به نگهداری کودکان در مراکز بهزیستی دارد و البته آسیب کمتری به جامعه نیز وارد می‌شود.
*فرزند سر راهی چه کند؟
گاهی کودکان سرراهی خودشان با خجالت کشیدن راه توهین و بدرفتاری را برای برخی افراد باز می کنند. برخی از این کودکان نیز با رسیدن به مقام‌های برتر علمی، ورزشی و … خود را در جامعه مطرح و از برخوردهای ناشایست دیگران جلوگیری می‌کنند.