به گزارش جام نیوز، شبکه سی ان ان در بخش اخبار ورزشی امروز صبح خود مصاحبه ای تلفنی با “کوین آلفونسو شپارد” که از سال 2008 در تیم های بسکتبال ایرانی مشغول بازی بوده انجام داد.
شپارد که سه سال در لیگ بسکتبال ایران شاغل بوده است به سی ان ان گفت: «جوی که من در ایران دیدم با آنچه در اخبار و رسانه ها یافتم متفاوت بود. من در ایران با مردمی مواجه شدم که با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کردند و نمی توانستند صدای خود را به گوش جهانیان برسانند.»
گارد رأس سابق تیم دانشگاه آزاد در ادامه به مقایسه بین وضعیت بانوان ایرانی با زنان در جامعه آمریکا پرداخت و مدعی شد: «زنان در جامعه ایران محدودیت های زیادی دارند و اصلا آزادی که برای زنان در آمریکا وجود دارد در آنجا نیست.»
همزمان با صحبت های شپارد که سابقه بازی در تیم لوله آاس شیراز را هم دارد، شبکه سی ان ان اقدام به پخش تصاویری از فیلمی با عنوان “شغل ایرانی” کرد. این فیلم مستند که یک کارگردان آمریکایی آن را ساخته است، سعی دارد خاطرات شپارد در ایران را بازتاب دهد، اما در واقع به یک فیلم ضد اسلامی تبدیل شده است.
فیلم با توهین به مقدسات اسلام از جمله اذان و شهدا آغاز می شود. آنجا که تصویری از خرابه ها با پس زمینه صدای اذان پخش می شود و سپس عکسی از مجسمه آزادی که روی دیواری نصب شده را در کنار نقاشی دیواری از شهیدی که در دامان امام حسین (علیه السلام) آرمیده است، نشان می دهد.
در بخش هایی از این فیلم اشاره شده که شپارد با دختران ایرانی دوست شده است و به همین بهانه به وضعیت زنان در ایران پرداخته شده است. برای اینکه عدم آزادی بانوان ایرانی به مخاطب القاء شود، این سؤال مطرح می شود که چرا دوست دخترهای شپارد حق ندارند برای تماشای بازی او به سالن بسکتبال بروند.
در قسمت دیگری از مستند شغل ایرانی دخترها به شپارد می گویند که ما اعتقادی به اسلام نداریم و در بسیاری از موارد مجبور می شویم به خارج برویم.
فیلم با تصاویری از ندا آقا سلطان و همچنین تظاهرات برخی دختران در فتنه 88 به پایان می رسد. این در حالی است که شپارد در ابتدای این فیلم ادعا می کند که کاری به سیاست ندارد، ولی با پخش تصاویر انتهایی فیلم به تناقض آشکاری می رسد.
آیا بهتر نیست مسئولان ورزشی ایران نظارت بیشتری روی بازیکنان شاغل در لیگ های حرفه ای داشته باشند.
دو نکته در این زمینه قابل تأمل است؛ یکی این که برخلاف آنچه که شپارد سعی دارد از فضای محدودیت در ایران ترسیم کند، یک بازیکن آمریکایی وارد ایران می شود و به این محبوبیت می رسد و آزادانه می تواند در ایران فعالیت های غیرورزشی انجام دهد به گونه ای که دستاورد این فعالیت ها تبدیل به فیلمی مستند در سینمای آمریکا می شود.
نکته دیگر اینکه شبکه سی ان ان، در نزدیکی انتخابات ایران دستمایه ای جز فیلم کوین شپارد پیدا نکرده تا یاد و خاطره جنبش سبز و فتنه 88 را زنده کند. آن هم فیلمی بی اساس که بی دلیل صحنه هایی از ورزشگاه را به جنبش سبز مرتبط می کند.
اگر سی ان ان مستندی مستدل ولو بر ضد جمهوری اسلامی نشان می داد شاید بیشتر به رفتار حرفه ای که خود ادعای آن را دارد نزدیک می شد.
