رویترز میافزاید: فاروق یکی از نوزده زن پاکستانی است که در دهه اخیر به عنوان خلبان به استخدام نیروی هوایی درآمدهاند. البته این نوزده زن تنها نمونهای از زنان پاکستانی هستند که در سالهای اخیر به کمک نیروهای دفاعیِ ملی پاکستان شتافتهاند.
فاروق در کابین خلبان جت جنگی F-7PG (ساخته چین) نشسته و میگوید: «در جامعه ما اغلب دختران حتی به این مسئله فکر هم نمیکنند که میتوانند خلبان یک هواپیما باشند.»
او اضافه می کند: «من هیچ فرقی میان خود و سایر خلبانان قائل نیستم. ما فعالیت های مشابه داریم و همقطارانم بسیار به من کمک می کنند. ما حتی یکدیگر را به چالش می کشیم، مثلاً کدامیک از ما می تواند بمباران یا موشک بارانِ دقیق تری انجام دهد. از این رو هنگام تمرینات، آموزش ها یا سایر فعالیت های روزمره، من هیچ تفاوتی میان خود و سایر خلبانانِ مرد، احساس نمی کنم.»
اما به نظر میرسد که زمان تغییر آمده است. نسیم عباس، سرهنگ دوم هوایىِ اسکادران فاروق، میگوید که پاکستان اکنون از 316 زن در نیروی هوایی خود استفاده میکند، در حالی که پنج سال پیش فقط 100 زن در نیروی هوایی استخدام بود.
عباس میگوید: «اکنون زنان بیشتر و بیشتری وارد نیروی هوایی میشوند. این کار دیگر تابوشکنی نیست. در طرز فکر جامعه و کشور، تغییری اساسی رخ داده است.»
از نوزده نفری که در ده سال گذشته به عنوان خلبان خدمت کردهاند، به جز فاروق پنج نفر دیگر توانایی پرواز با هواپیمای جنگی دارند. با این حال، او تنها زنی است که آزمونهای نهاییِ مرتبط با نبرد را با موفقیت پشت سر گذاشته است.
ونه ننگ بیره اماره….
عفت تجارتچی (زادهً ۱۲۹۶ خورشیدی – درگذشته 19 فروردین ۱۳۷۸) نخستین زن خلبان ایرانی بود.
وی نخستین کارآموز و زن خلبان ایرانی است که در سال ۱۳۱۸ پس از تأسیس باشگاه هواپیمایی برای آموزش فنون خلبانی نامنویسی کرد. تاریخ شروع کار تجارتچی ۵ مهر ماه ۱۳۱۸ بود و نخستین پرواز مستقل او ۲۷ آبان ماه ۱۳۱۹ انجام گرفت. او در سالهای میانی عمر به ادبیات و شعرسرایی روی آورد و در سال ۱۳۳۷ «دیوان برگهای پراکنده» را به چاپ رساند. عفت تجارتچی در ۸۲ سالگی به فاصله یک روز پس از مرگ همسرش درگذشت و در بهشت زهرای تهران قطعه 66، ردیف 69، شماره 50 به خاک سپرده شد.