ترانه باران تا نوروز

هراز نیوز :زمستان رو به افول می رود و بهار خرامان خرامان خود را به صف اول سال می رساند. وقت باز شدن شکوفه هاست و هوا پر از عطر بهارنارنج می شود. پرندگان بهاری از سفری دور به میهمانی یاران آمده اند و ترانه ی عشق و امید سر می دهند.

به آواز پرندگان که گوش می دهم به فکر فرو می روم. این همه نشاط و شادی از کجا نشات گرفته است؟ نوشیدن کدام شراب بهشتی، پرندگان آوازخوان را این چنین سرمست کرده است؟

پرندگان که ترانه سرایی می کنند گویی کنسرتی فولکلور و محلی در حال برگزاری است، چراکه نگارنده عالم هستی همگان را به جشن و پایکوبی فراخوانده است. کائنات آنچنان سرخوش این همه طراوت و تازگی اند، که گویی برای اولین بار به چنین محفلی دعوت شده اند.

این همه شورو نشاط در میان غیر آدمیان باشد و ما به عنوان اشرف مخلوقات از آن بی نصیب باشیم؟ این همه موسیقی شاد نواخته شود و ما در انتهای سکوت به نظاره بنشینیم؟

در همین افکار بودم که به یاد ترانه های شاد و خاطره انگیز نوع بشر افتادم و بی درنگ به سراغ مجموعه ترانه های نوروزی رفتم. در میان آن همه ترانه های به یاد ماندنی  چند مورد را انتخاب کردم و از آنجایی که روح تاریخ را در بند بند وجودم احساس می کردم، ترجیح دادم با یک ترانه شاد سنتی آغاز کنم.

نوروز خوانی یا بهار خوانی، گونه‌ای از آواز خوانی می باشد که در گذشته در ایران رواج داشته است اما در حال حاضر خاستگاه آن، بیشتر در استانهای مازندران و گیلان است. پیشینه نوروزخوانی به دوران قبل از اسلام بازمی گردد و درآن به ستایش اهورا مزدا و همچنین  توصیف طبیعت و زیبایی فصل بهار پرداخته می شود.

هرساله در روزهای پایانی سال مردم درحال و هوای دیگری به سر می برند. در کوچه پس کوچه های شهر، سخن از خانه تکانی و خرید سال نوست. مردم در کوی و بازار با لبخند به استقبال یکدیگرمی روند و در این بین، نوای خوش نوروزخوانان شور و نشاط خاصی به انبوه جمعیت می دهد.

ترانه های نوروز فقط به ترانه های سنتی منتهی نمی شود. از آنجایی که سلیقه و طبع انسان با گذشت زمان دچار تغییر و تحولات شگرفی شده و موسیقی نیز از این امر مستثنا نیست، امروزه شاهد ظهور ترانه هایی هستیم که در نوع خود بی نظیرند. ترانه هایی که تداعی کننده خاطرات خوش باهم بودن و دید و بازدید های نوروزی می باشد. لحظه هایی که به سراغ پدربزرگ ها و مادربزرگها می رویم واز کوچه و خیابان بوی عیدی، بوی دود، بوی کاغذ رنگی به مشام می رسد.

ترانه هایی که از لحظه شیرین آشنایی تا لبخند پدران و مادران، پای سفره هفت سین قصه های ناب روایت می کند. نغمه هایی که از لحظه تحویل سال در پشت سنگر های عشق به وطن داستان های شیرین می گوید.

به راستی که این همه  شور و نشاط در قلم نمی گنجد و وصف ناپذیر است.

گرایش به موسیقی در هر برهه زمانی و در هر سنی به گونه ای متفاوت نمود می کند اما ذات موسیقیایی هرفرد از بدو تولد و حتی پیش از آن در وجود آدمی نهادینه شده و هرگز از انسان جدا نمی شود. همچنین با توجه به قدرت عظیمی که موسیقی در برقراری ارتباط با عواطف آدمی دارد، یکی از تاثیرگذارترین راههای حفظ فرهنگ و روحیه نشاط در جامعه می باشد و توجه به آن امری ضروری است.