عصرایران ورزشی- اردلان مجد- در برنامه نود شاهد صحنه ها و دیالوگ های جالبی بودیم. رویانیان، استیلی و فردوسی پور بازیگران آن صحنه بودند. نقش های هر کدام از آن ها جذابیت هایی داشت که پرداختن به آن خالی از لطف نیست.

عادل فردوسی پور

عادل فردوسی پور را کمتر عصبانی می بینیم، به همین خاطر هم هست که برایمان تازگی دارد. وی را کمتر در موضعی که در برنامه دوشنبه شب و در مقابل حمید استیلی دیدیم می بینیم. سوال اینجاست، آیا فردوسی پور برای استیلی شمشیر را از رو بسته است؟

برنامه نود بسیار بسیار تاثیر گذار است. نه تنها در شکل دهی به افکار عمومی بلکه در تعیین مسیر فوتبال ایران در سطح مدیریت و … . همین امر باعث می شود که استیلی بخواهد از چهره خشمگین خود در این برنامه پرده بردارد. استیلی می خواهد سبک برخورد خود را عوض کند و به قول معروف گربه را دم حجله بکشد. هر چند خیلی دیر به نظر می رسد اما حضور علی پروین سبب شده است که جراتش چند برابر شود.

فردوسی پور دارد کارش انجام می دهد. وظیفه آینه قرار دادن مقابل پلشتی ها و زشتی های رفتاری اهالی فوتبال، از مدیران و مربیان و بازیکنان گرفته تا تماشاگران و سایر عوامل دخیل در فوتبال.

او خوب می داند که نباید حتی ذره ای از موضع خود کوتاه بیاید. او خوب می داند که باید به رویانیان طعنه بزند. او خوب می داند که استیلی دارد چه می کند. او خوب می داند که تماشاگران پرسپولیس اعتراض دارند. او خوب می داند که هواداران روی خوشی به علی پروین نشان نمی دهند. او خوب می داند که مشکل پرسپولیس کجاست. او خوب می داند که نباید ذره ای از موضع خود کوتاه بیاید.

حمید استیلی

اما در سوی دیگر استیلی هم خوب می داند که برای بقا چه کند. او خوب می داند که باید از رویانیان دفاع کند. او خوب می داند که باید از علی پروین دفاع کند. او خوب می داند که فردوسی پور چه می گوید. او خوب می داند که تماشاگران پرسپولیس او را نمی خواهند. او خوب می داند که تیمش بسیار بد بازی می کند و خوب نتیجه نمی گیرد. او خوب می داند معنی هزار نفر تماشاگر در استادیوم آزادی چیست. او خوب می داند که برای بقا چه کند.

فردوسی پور و استیلی هر کدام نماینده یک قشر و تفکر هستند. فردوسی پور عصبانی دقیقاً چهره برافروخته پرسپولیسی هایی است که در ورزشگاه ها با تمام وجود رفتن استیلی را فریاد می زنند و خواهان بهبود وضعیت بحرانی این تیم هستند. استیلی هم نماینده لجبازی و عدم تدبیر در پرطرفدارترین تیم آسیا است. استیلی نماینده مقابله با خواسته مردمی است. او نماینده چیزی است که هواداران نمی خواهند.

چرا استیلی دارد به فردوسی پور اعتراض می کند؟ چرا خیال می کند که فردوسی پور می خواهد وی را اعدام کند؟ چرا به دایی خرده نمی گیرد؟ مگر همین علی دایی نبود که در ابتدای فصل آتش را بیشتر افروخت، در حالی که می توانست با یک مصاحبه این آتش را خاموش کند؟ چرا استیلی در آن زمان با علی کریمی که می گفت تشویق های دایی سازمان دهی شده است همصدا نشد؟ چرا وی آن زمان مهربان ماند و امروز نمی خواهد بماند؟

سردار رویانیان

وی در این بازی دارد چه نقشی را ایفا می کند؟ چرا وی باید مدیر پرسپولیس شود؟ او چه تفاوتی با حبیب کاشانی دارد؟ آیا می خواهد در پرسپولیس پلیس 110 را ایجاد کند؟ وی در برنامه نود طوری رخ نشان داد که حتی خوشبین ترین هوادار پرسپولیس را هم ناامید کرد. به راستی چه اتفاقاتی رخ می دهد که شخصی مثل رویانیان مدیر تیمی مثل پرسپولیس می شود؟ آیا در این شرایط بحرانی مدیریت راهبردی و مدیر راهبری و … می تواند گره گشا باشد؟ آیا در این وضعیت چیزی را می تواند تغییر دهد؟ او قرار بود که شوک باشد، اما حتی ضربه ای هم نبود. او بیشتر بار سنگینی است که بر دوش پرسپولیس افتاده است.

رویانیان نمی داند چه باید بکند. همانطور که استیلی و پروین هم نمی دانند. این نوع برخورد در باشگاه پرسپولیس بیشتر اوضاع را بدتر می کند. آیا بهتر نیست تمام این گروه فعلی پرسپولیس همانند پنجعلی استعفا بدهند و بروند؟ آیا بهتر نیست به تماشاگران گوش کرد؟ شاید ورق برگردد!