«محمد مهدي حاج ابراهيم عراقي» معروف به «حاج مهدی عراقی» به سال 1309 در تهران متولد شد. وي از مسلمانان مبارز و متعهدي بود که پس از شهريور 1320 در کنار «فداييان اسلام» قرار گرفت و در همان سال‏ ها به زندان افتاد و دو بار تبعيد شد. وي همچنين در جريان «نهضت ملي شدن نفت»به رهبري «آيت‏ اللَّه کاشاني»  حضوري بسیار فعالی داشت. پس از سرکوب و اعدام اعضای اصلی «فداييان اسلام»، «حاج مهدی عراقی» و همرزمانش، با تاسیس «هیئت های موتلفه اسلامی» به مبارزات خود ادامه دادند و  پس از سرکوبِ خونین نهضت «خرداد  1342»، در سال 1344 ، دست به اعدام انقلابي «حسنعلي منصور» نخست وزير پهلوي، زدند که پس از آن، دستگیر و محکوم به حبس ابد گرديد.
«حاج مهدی عراقی»، در ماه‏ هاي قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، پس از 13 سال از زندان آزاد شد و بلافاصله به «نوفل شاتو» رفته و در کمارِ مرداش «امام خمینی» قرار گرفت و به همراه او به ایران بازگشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، وی به رياست «زندان قصر» منصوب گردید و در آخرین روزهای حیاتش، به مدیریت مالی «موسسه ی کیهان» بر عهده اش نهاده شد.
سرانجام در ساعت هفت صبح روز چهارم شهریور 1359، دو عضو گروهک ضاله ی «فرقان»، «حاج مهدی عراقی» و فرزندش «احسان» را با رگبار مسلسل های خود به شهادت رسیدند .
تصویری که در پیش رو دارید، دقایقی پس از شهادت «حاج مهدی عراقی»، از پیکر خون آلود او برداشته شده است.