سیستمی در حال‌کار است و نیاز به مدیری است که بالای سر این سیستم کار کند و آن را اداره‌کند. معتقدم سیستم باید کار اطلاعاتی انجام دهد نه یک مدیر. مدیر که نمی خواهد در خیابان ها سراغ سوژه ها برود. مدیر وظیفه انجام اقدامات راهبردی را دارد و باید در راس امور حمایت های لازم را از زیر مجموعه خود انجام دهد تا سیستم بتواند به صورت روان به کار خود ادامه دهد.
اظهارات تامل برانگیز “منصور حقیقت‌پور” ما را بر آن داشت تا با نگاهی به سوابق کاری روؤسای سازمان‌های اطلاعاتی بزرگ دنیا، صحبت آقای نمانیده را بررسی کنیم.
“جان برنان” رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا
برنان با گرفتن کارشناسی در رشته علوم سیاسی به پایان رساند و بطور اتفاقی و با مشاهده آگهی استخدام سازمان سیا در روزنامه، به سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا پیوست. برنان سپس در دانشگاه قاهره به تحصیل مطالعات خاورمیانه و زبان عربی پرداخت و مراحل تربیت جاسوس سازمان سیا را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت.
برنان کار خود در سیا را در مقام یک تحلیل گر آغاز کرد و بطور روزانه داده های اطلاعاتی – به خصوص در مورد خاورمیانه – را تحلیل کرده و به افسران ارشد خود ارائه می کرد. برنان در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون مسئول جمع آوری و خلاصه کردن روزانه اطلاعات و ارائه آن ها به رئیس جمهور بود. او در سال 1996 رئیس دفتر سیا در عربستان سعودی بود.
“جورج تنت” رئیس سابق سازمان سیا
گرهارد شيندلر مسئول بخش تامين امنيت در وزارت كشور آلمان بوده است؛ وي كارشناس مسائل تروريسم و شبكه‌هاي جنايي محسوب مي‌شود. شیندلر از دوره جوانی با ورود به ارتش، در پست‌های مختلف اجرایی در دستگاه امنیتی و اطلاعاتی آلمان مشغول به کار بوده است.
“اندرو پارکر” رییس سازمان اطلاعات داخلی انگلیس(MI5)
اندرو پارکر معاون سرجاناتان اوانز بود که سی و سه سال در سازمان‌های امنیتی خدمت کرده است.وی در بمب‌گذاری‌های سال ۲۰۰۵ لندن عملیات امنیتی سازمان اطلاعات داخلی انگلیس (MI5) را هدایت می‌کرد.
پارکر 30 سال سابقه خدمت در سرویس اطلاعات داخلی انگلیس را دارد و در خاورمیانه و ایرلند شمالی ماموریت‌های ضد تروریسم انجام داده است.
جان ساورز رئیس سرویس اطلاعات و امنیت خارجی انگلیس (MI6)
جان ساورز از سال 1977 به وزارت کشور و ممالک مشترک‌المنافع بریتانیا پیوست و در همان اوایل خدمت خود از سوی MI6 به یمن و سوریه اعزام شد. در سال 1982 وی به عنوان مستشار سیاسی به دمشق رفت و همچنین در پریتوریا و کیپ‌تاون آفریقای جنوبی عمدتا در قامت نماینده سرویس اطلاعات خارجی انگلیس حضور داشت.
ساورز سپس به سمت سرپرستی واحد برنامه ریزی ریاست اتحادیه اروپا منصوب شد. وی پس از آن از سال 1995 تا 1998 در سفارت انگلیس در واشنگتن، ریاست کمیته سیاست خارجی و دفاعی را برعهده داشت.
سوابق اطلاعاتی و امنیتی ساورز وی را به یکی از گزینه‌های همیشگی MI6 و دولت انگلیس در کشورهای جنوب غرب آسیا که اهمیت بسیاری برای این کشور داشته، تبدیل کرده است. ساورز دو سال سفیر انگلیس در قاهره و همچنین فرستاده ویژه انگلیس به بغداد در زمان حکومت دولت انتقالی عراق بود.
جان ساورز علاوه بر این، در دوران نخست‌وزیری تونی بلر، مشاور ارشد امور خارجه وی بود. وی در سال 2006 هم رئیس هیئت انگلیس در مذاکرات هسته‌ای ایران و سه کشور اروپایی بود که اشراف اطلاعاتی ساورز، دلیل انتخاب او بود. در سال 2007 نیز به عنوان نماینده انگلیس به سازمان ملل رفت و در نهایت در سال 2009 به ریاست سرویس اطلاعات و امنیت خارجی انگلیس رسید.
فرادکوف در سال 2004 به عنوان مرد سال و مرد تاثیرگذار روسیه نیز انتخاب شد.
“تامیر پاردو” رئیس سازمان جاسوسی اسرائیل(موساد)
پاردو در دوران جوانی در واحد “سایرت ماتکال” یک واحد از نیروهای ویژه و کماندوی ارتش رژیم اسرائیل خدمت کرده است.
او در طول خدمتش در گروه ویژه‌ی ترور «Sayeret Matkal»، تحت فرماندهی برادر بزرگ‌تر بنیامین نتانیاهو، به نام یونی نتانیاهو «Yoni Netanyahu» بود.
پاردو پس از پایان دوران اجباری خدمت ارتش وارد موساد شد و در پست های فنی شروع به کار کرد. وی به سمت های مختلف ارتقاء پیدا نمود و در نهایت به عنوان رئیس بخش “کشت” انتخاب شد که مسئولیت عملیات ها از جمله بدست آوردن اطلاعات الکترونیک از طریق استراق سمع و شیوه های عکسبرداری را بر عهده داشت.
حال باید از نمایندگان پرسید بازهم این ادعا را مطرح می‌کنید که تجربه در سیستم‌های اطلاعاتی مهم نیست؛ آیا دستگاه‌های اطلاعاتی دنیا اشتباه می‌کنند و یا می‌شود با توجیه اینکه وزاری قبلی هم تجربه کارهای اطلاعاتی نداشتند بازهم این اشتباه را تکرار کرد. آیا اگر فردی که سابقه امنیتی داراست بر مسند قدرت بنشیند نمی تواند عملکرد بهتری داشته باشد؟