به گزارش فارس، مهدی تهرانی‌دوست اظهار داشت: اگر چه ناخن جویدن را می‌توان معادل تیک در نظر گرفت ولی در مجموع یک رفتار عادتی است که بچه‌ها با انجام آن ممکن است یک نوع آرامش در خود احساس کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: ناخن جویدن می‌تواند یک رفتار عادتی موقتی باشد و بعد از یک مدت کوتاه از بین برود ولی در مواردی نیز ممکن است ادامه پیدا کند و طولانی شود.
تهرانی‌دوست ادامه داد: اگر ناخن جویدن به آسیب زدن به انگشت منجر شود یا در دست عفونت ایجاد کند باید این مورد را جدی گرفت و به درمان آن پرداخت.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان تصریح کرد: در این موارد درمان دارویی و هم درمان رفتاری می‌تواند کمک کننده باشد.
تهرانی‌دوست ادامه داد: رفتار درمانی و آموزش‌هایی که به خانواده‌ها داده می‌شود می‌تواند در کاهش این رفتار عادتی موثر باشد.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در پاسخ به پرسش فارس مبنی بر اینکه رفتار والدین در مواجهه با ناخن جویدن بچه‌ها چگونه باید باشد گفت: معمولاً بی‌تفاوت بودن نقش اول را دارد چرا که گاهی ممکن است والدین با توبیخ و تنبیه سعی کنند مانع از بروز این رفتار در کودک خود شوند.
وی ادامه داد: در حالی که خود این نوع رفتار باعث ایجاد استرس و اضطراب بیشتری در کودک می‌شود و ناخن جویدن را در کودک شدت می‌بخشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: والدین باید سعی کنند کودک را از آن رفتاری که دارد دور کنند. به طور مثال ذهنش را منحرف کنند و حواسش را به بازی یا کار دیگری منحرف سازند تا احیاناً این رفتار کاهش پیدا کند.
تهرانی دوست ادامه داد: البته یکسری کارهای رفتاری است که درمانگران به خانواده‌ها آموزش می‌دهند مثل استفاده کردن از روشها و کارهای تشویقی.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان بیان داشت: بدین ترتیب که والدین با کودک صحبت می‌کنند و قرار می‌گذارند که اگر در طول هفته ناخن او تا حدی بلند شد یک جایزه یا یک تشویق ویژه داشته باشد تا به تدریج کودک یاد بگیرد که این رفتار را ترک کند.
تهرانی‌دوست تصریح کرد: اگر این روشها جواب نداد و ناخن جویدن تشدید شد بهتر است خانواده‌ها به روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنند تا از درمان دارویی در کنار کاردرمانی استفاده کنند.