به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، به نقل از پيچک سر به هوا؛”حسین‌بن عبدالوهاب می‌گوید: از امام سجاد(علیه‌السلام) نقل شده که فرمود:
کوفیان نزد علی(علیه‌السلام) آمده، از نیامدن باران شکایت کردند و گفتند: (از خدا) برای ما باران بخواه؛ امیرمؤمنان(علیه‌السلام) به حسین(علیه‌السلام) فرمود: برخیز و از خدا باران طلب کن.
او برخاسته، حمد و ثنای الهی به جای آورد و بر پیامبر(صلی‌الله علیه و آله) درود فرستاد و عرض کرد:
«بارالها! ای بخشندۀ خیرات و نازل‌کنندۀ برکات! از آسمان بر ما، سرشار ببار و ما را از بارانی بسیار، فراگیر، انبوه، پر دامنه، پیوسته ریزان، روان و شکافنده (ی زمینهای خشک و تشنه) -که با آن از بندگانت ناتوانی را برداری و زمینهای مرده را زنده سازی- سیراب فرما؛ آمین ای پروردگار جهانیان!»
او دعای خود را به پایان نبرده بود که ناگهان خدای متعال باران (سیل‌آسا) فرستاد؛ عربی بادیه‌نشین از برخی نواحی کوفه آمد و گفت: دره‌ها و تپه‌ها را پشت سر گذاشتم در حالی که آب یکی در دیگری (از فراوانی)، پیچ و تاب می‌خورد.
الحسین‌بن عبدالوهاب: عن جعفر بن محمد بن عمارة، عن أبیه، عن الصادق، عن أبیه، عن جدّه(علیهم‌السلام) قال:
جاء أهل الکوفة إلی علی(علیه‌السلام) فشکوا إلیه إمساک المطر، و قالوا له: استسق لنا. فقال للحسین(علیه‌السلام): قم واستسق.
فقام و حمد الله و أثنی علیه و صلّی علی النّبیّ و قال:
اللّهمَّ معطی الخیرات، و منزل البرکات، أرسل السّماء علینا مدراراً، و اسقنا غیثاً مغزاراً، واسعاً، غدقاً، مجلّلاً سحّاً، سفوحاً، فُجاجاً تنفّس به الضّعف من عبادک، و تحیی به المیّت من بلادک، آمین ربّ العالمین.
فما فرغ(علیه‌السلام) من دعائه حتّی غاث الله تعالی غیثاً بغتة، و أقبل أعرابیُّ من بعض نواحی الکوفة فقال: ترکت الأودیة و الآکام یموج بعضها فی بعض.”
[«فرهنگ جامع سخنان امام حسین(علیه‌السلام)، گروه حدیث پژوهشکدۀ باقرالعلوم(علیه‌السلام)، نشر معروف، قم، ص۱۶۳، حدیث۹۲» به نقل از:
عیون المعجزات، حسین‌بن عبدالوهاب، انتشارات شریف رضی، قم، ص۶۴ / بحارالانوار، مجلسی، مکتبة الاسلامیة، تهران، ج۴۴، ص۱۸۷، حدیث۱۶ / العوالم، بحرانی، مدرسة امام مهدی، قم، ج۱۷، ص۵۱، حدیث۱]