فخرآور در وبلاگ خود (سبزنامه) بر ماهيت برانداز فتنه سبز تصريح كرد و نوشت: كساني از تغيير رژيم مي ترسند و سعي مي كنند ديگران را به بيراهه ببرند. همان ها كه مي گويند جنبش سبز از «راي من كو؟» شروع شد با كتمان حقيقت و لفاظي، جنبشي دگرگون ساز را جنبش اصلاحي خوانده و رهبران اصلاحي براي جنبش تراشيدند، همانها، جنبش را با توسل به جمله جعلي «جنبش سبز از راي من كو؟ شروع شد» جنبشي اصلاحي معرفي كردند اما راي من كو، بهانه آغاز بود نه دليل آغاز آن.
وي امثال موسوي و كروبي را « سران بهانه اي جنبش» معرفي كرد و نوشت: «منظور از سران بهانه اي، افرادي چون ميرحسين موسوي و كروبي و ديگر اصلاح طلبان ميباشند چرا كه آنان فقط بهانه بودند و اصل نظام نشانه. نه اصلاحات، مدنظر بود و نه سران آنها، سران جنبش بودند. موسوي و كروبي به خانه هاي امني خزيده و سكوت اختيار كردند. قبلا نوشته و گفته ام و بار ديگر تكرار ميكنم كه حبس خانگي موسوي و كروبي، خودخواسته بود تا با مطالبات مواجه نشوند. آنها جنبش سبز را به وسعت يك اقيانوس اما به عمق يك استخر ميخواستند».
فخر آور ادعا كرد: آنها كه مدارا با رژيم اسلامي را در دستور كار قرار داده و مدارا و مماشات را به جاي مبارزه قالب مي كنند، همانها در جلسات و كنفرانس هاي خود با فرستادگان و سفراي رژيم كه به نام اصلاح طلبان در خارج كشور ساكن شده اند، جلسه پشت جلسه و كنفرانس پشت كنفرانس برگزار مي كنند، جلسات و كنفرانس هايي كه به كار بردن واژه سرنگوني در آنها ممنوع است.
گفته مي شود فخر آور با همين مواضع راديكال و تندرو مآبانه بارها توانسته مراكز آمريكايي فعال در حوزه براندازي را سر كيسه كند.
بال بال نزنید…. در هر صورت غرق می شوید