کودکی می اندیشید که خدایش چه می خورد، چه می پوشد و در کجا منزل گزیده است
ندایی آمد که
او غم بندگانش میخورد
گناهانشان می پوشد
و در قلب شکسته شان ساکن است
علیرضا جوادی

By another

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *