درحاشیه یکسالگی هرازنیوز

روح الله دشتی :یکسالگی «هرازنیوز» بهانه ای شد برای بازاندیشیدن و نگارش چند سطر نگاه ِ آمیخته به نقد.بازگفتاری از خوانش رمان کسل کننده ی و ملالت آور «رسانه در شهر» و مخاطره و بسا ناکامی های آن.لابد آگاهید که اداره و ارائه رسانه در شهرستان آمل فراست می خواهد و تنفس در کشاکش حیات پر تنش وعاری از اخلاق آن،مصونیت.

پس از یک سال و با گذر از«عصرکوتاه بیداری رسانه ای در آمل» و درغیبت رسانه های مستقل،هم اینک ظهور،تثبیت و تداوم چندین رسانه را به نظاره نشسته ایم و به رای عین شاهدیم که همچنان پای رسانه در این دیار می لنگد و زبان آن، در ادا و طلب حق و عدالت،دچار لکنتی فاحش است!

رسانه رسما جایگاه رفیع «نظارت» را فرونهاده و خود به بازیگری مشغول شده است و به جای آنکه، بدون هیچ گونه ملاحظات و محظوراتی -مگر منافع ملی- دادگاه تفتیش بی ترحم «عمل کرد» مسئولین باشد ، به محل ِمدح و ستایش و پرستش تبدیل گشته است و امنتاع نقد می کند.

در سایه سنگین حضور این عرف و آداب نادرست اما به پنداشت نگارنده «هرازنیوز» با هوشمندی می کوشد تا مبادی به این آداب ناصحیح نگردد.توفیقاتی هم داشته است گرچه کتمان نیز نمی توان کرد که این رسانه نیز خبط و خطاهایی هم داشته و اشکالاتی بدان وارد است.
اما اگر بخواهم در این وجیزه،نظرم را راجع به این تارنما بگویم به گمانم؛ «هرازنیوز» نه مستقل است و نه وابسته.

نه پوزیسیون ِ نظم رسانه ای موجود است و نه می تواند اپوزوسیون ِ «نظام ِرسانه ای آمل» باشد.