به مناسبت روزجهانی صلح
صلح چیست؟آیازمان آن نرسیده که واردچالشی عمیق شویم واین کلمه راازنو برای خود تعریف کنیم؟
صلح واژه ای است به گستره تمام نسل های انسان، به بزرگی تمامی اذهان که ازابتدای آفرینش، وجودداشته اند.صلح یعنی تمام انسان ها معنای زندگی،عشق، رفاه ولذت های بدیهی را بچشند وبه نهایت کمال ورشددر سایه ایمان و امنیت دست پیدا کنند.صلح کلمه ای است که مرز بین خواب کودک آواره وصدای شلیک گلوله های سرباز راتعیین میکند..البته صلح فقط به وسیله پلیس و نیروی دفاعی ایجاد نمیشود این ظاهر صلح است.
خوب که نگاه کنیم می‌بینیم به همان میزان که عشق و نفرت،از ابتدای آفرینش تاکنون، در تاریخ بشر تکرار شده است، جنگ وصلح نیز در داستان زمین وزمینیان، حضور داشته،آن قدر که هیچ فصلی از کتاب خاطرات انسان، بدون این مفاهیم پیش نرفته است.
به قول اسپینوزا”همه فکر میکنند صلح به معنی نبودجنگ است اما،
صلح» به معنی نبود جنگ نیست؛بلکه فضیلتی است که از نیروی جان مایه می‌گیردو همان طورکه آزادی به معنای زندانی نبودن نیست، صلح هم به معنای نبود جنگ نیست.” همچنین مفهوم صلح را نبایدباآتش‌بس اشتباه گرفت، زیرا «صلح» به معنای پایان دادن به مناقشه و قطع جنگ است.
بگذریم…اما قبل از آنکه به صلح فکر کنیم بیاییدفکر کنیم، اصلاکجاییم؟با چه کسی ودر خدمت چه کسانی هستیم؟آیا در خدمت انسانیتیم؟یا توهم در خدمت انسانیت بودن داریم؟تکلیف خودرا مشخص کنیم چون هرعمل وانفعال وسکوت ماصلح واقعی را به تاخیر میاندازد.
کاش همه ماصلح را از کودکی میاموختیم کاش از درون وبیرونمان این پویایی رادرک میکردیم تاایستا نمیماندیم ویادمان میماند صلح هر روز از وجود هر کدام از ما آغاز میشوداز فنجان و بشقاب صبحانه مان،ازلبخند هر روزمان به صبح زندگی…این که فکر کنیم صلح خود به خود ایجاد میشود خیالی واهی است. هرکدام از ما چون تکه یک پازل صلح را در این سیاره آبی رنگ میسازیم.
کاش میشد یادبگیریم بیشتر به هم بپردازیم وامنیت وعشق راکه همان صلح واقعی است هردقیقه وثانیه به یکدیگر هدیه دهیم.
تک تک ماهامیتوانیم اثبات کنیم صلح مفهومی آرمانی نیست اگر آگاه شویم ودیدگاهی واقع بینانه داشته باشیم.صلح یعنی یکدیگر را تنها نگذاریم چون این
نوعی زندگی است که همه مسوول یکدیگرهستیم ودر حقیقت نوعی همیاری وتشریک مساعی لازمه این مفهوم است.نباید کسی احساس کند تنهاست.تنهایی آفت صلح است.
چیزی که برای خود من سوال است این است که چه چیز سبب میشود که آدم ها به دشمن یکدیگر بدل شوند؟رمز نظامی که انسان با انسان اینگونه رفتار میکند در کجاست؟چرا جنگ ها به وجود میایند؟چراآدم ها به این سمت کشیده میشوند؟چه کسی ضد انسان تربیت میکند؟ کدام مادری؟چگونه قدرت ها هر چه را که برای صلح رسیده میشود پنبه میکنند؟
یادمان نرود همین جااز خود بپرسیم درخدمت چه وکه هستیم واحساس مسوولیت خود رادوباره تعریف کنیم.بندهای اسارت را به خود نبندیم که این بندها از قویترین دانشمندتا ساده ترین کارگر را تبدیل به ابزار میکند.بیایید راه های جدیدی برای گسترش صلح بسازیم.کاش درک کنیم هرگز هرگزبرای صلح نمیتوانیم بجنگیم.کاش به ابزار تبدیل نشویم کاش…
الهه دبیریان
دبیراجتماعی هرازنیوز
