درباره فیلم آشغال‌های دوستی‌داشتنی نباید فراموش کرد بخشی از فیلم به فتنه سال ٨٨ مربوط است که به‌هرحال آن مسأله خط قرمز نظام است، یعنی مسأله فتنه از آن جنبه‌ای که محسن امیریوسفی به آن نگاه کرده مردود و جزو خطوط قرمز است که طبیعتا شورای پروانه نمایش هیچ دوره‌ای به آن مجوز نخواهد داد. ولی آقای امیریوسفی آن بخش‌ها را اصلاح کرده و مواردی که جزو فتنه بوده همه برطرف شده است و الان فیلم تبدیل شده به اثری که فضای گفتمانی ایجاد می‌کند و فرزندان یک خانواده مثل فرزندان یک نظام هر کدام با طرز تفکری متفاوت با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند. این فیلم از نظر شورای پروانه نمایش ما قابل اکران است و می‌تواند در جامعه فضایی برای گفت‌وگو ایجاد کند و نقدهای مثبت و منفی هم داشته باشد. البته من از زمانی که محسن امیریوسفی فیلمنامه را نوشت و آن را خواندم مشکلاتی با متن داشتم که به خود او هم گفتم و اصلاحاتی را در شخصیت‌ها وارد کرد هرچند به نظرم آن فیلمنامه مشکل داشت اما به‌هرحال فیلم در زمان آقای شمقدری ساخته شد. ضمن این‌که همین الان هم از نظر شخص من بعضی دیالوگ‌ها قابلیت تغییر دارند و تأکید می‌کنم که از نظر شخصی نقدهایی به این فیلم وارد است اما نگاه من در جایگاه شخصی و مسئولیتی که دارم باید تفکیک‌شده باشد.
پیگیری‌های همیشگی محسن امیریوسفی: در این چهارسال همان کاری را کردم که آشغال‌های دوست‌داشتنی می‌گوید! یعنی حفظ آرامش، ناامید نشدن از گفت‌وگو و آشتی، درک همه نگاه‌های مخالف و پرهیز از نگاه دوقطبی. با همین نگاه بود که فیلمم را در این چهارسال به جشنواره‌های خارجی ندادم و سعی کردم اولین نمایشش در ایران باشد. شاید بعد از این همه سال صبوری عدالتی در وزارت ارشاد وجود داشته باشد؛ آن هم برای فیلمی که پروانه ساخت از وزارت ارشاد دارد و به تأیید سازمان سینمایی کاملا مطابق فیلمنامه ساخته شده است. امیدوارم همین آرامش را تا اکران فیلمم داشته باشم و خداوند مرا از خشم دور کند، خشمی که زاییده چهارسال محافظه‌کاری و بی‌عدالتی مدیران قبلی سازمان سینمایی است. مدیرانی که ارثیه شوم توقیفشان نصیب رئیس فعلی سازمان سینمایی شده است.
آشغال‌های دوست‌داشتنی
