هراز نو : در ایام ضربت خوردن سید مظلومان و امیر مومنان به جاست اشاره ای به بعدی از ابعاد فضایل علوی نماییم و آن هم عبادت بی مانند آن حضرت در مقابل حضرت دوست می باشد.
عبادت و بندگي مولا امير مؤمنان علي(ع) شهره جهان است، و مرکز ثقل مقامات و منزلتهای علي(ع) در کنار علم خدادادی همان عبادتها و نمازها و ناله ها و نيازهای شبانه ی اوست، اين مسئله تا آنجا اهميت دارد که خداوند به ملائکه ی خود مباهات و فخرفروشی به سبب عبادتهای اميرمؤمنان ميکند.
پيامبر اکرم(ص) ميفرمايد: صبحگاهی جبرئيل با شادی و حالت بشارت بر من وارد شد. گفتم حبيب من چه شده تو را خوشحال و بشارت رسان ميبينم؟ پس گفت: اي محمد!(ص) چگونه خوشحال نباشم و حال آن که چشمم بخاطر اکرامي که خداوند نسبت به برادرت و جانشينت و امام امتت علي بن ابي طالب روا داشته، روشن شده است.
پيامبر اکرم(ص) فرمود: چگونه خداوند برادرم و امام امتم را گرامی داشته است؟
قال: باهي بعبادته البارحة ملائکته و حملة عرشه و قال: ملائکتي انظروا الي حجّتي في ارضي علی عبادی بعد نبيّي، فقد عفر خدّه في التّراب تواضعاً لعظمتي، اشهدکم انّه امام خلقي و مولي بريّتي؛
گفت: خداوند با عبادت ديشب علی بر ملائکه و حاملان عرش مباهات نموده است. و فرموده است: ملائکه ی من نگاه کنيد به حجّتم بر بندگانم در زمين بعد از پيغمبرم، براستی صورت و گونه هایش را به خاطر تواضع در مقابل عظمت من بر خاک نهاده است ، شما را شاهد ميگيرم که او (علی) پيشواي مخلوقاتم، و سرپرست مردمان من ميباشد.
در منابع شيعه آن قدر از عبادت اميرمؤمنان(ع) سخن به ميان آمده که نياز به يک کتاب مستقل دارد، خالي از لطف نيست که به يک روايت اشاره کنيم:
ضراربن ضمره در حضور معاويه درباره علي(ع) چنين گفت:
پس خدا را شاهد ميگيرم که او را در بعضی از جايگاه هایش ديدم. در وقتي که شب پرده های تاريکي اش را انداخته بود و ستارگان ظاهر شده بودند، در حالي که در محرابش ايستاده بود و محاسن خود را بر دست گرفته و مانند انسان مار گزيده به خود ميپيچيد و چون انسان غمديده گريه ميکرد… گويا هنوز آواز او را در گوش جان دارم که ميفرمود؛
آه آه از کمي توشه، طولانی بودن سفر، وحشت راه و بزرگ بودن جايگاه ورود.
پس آنگاه اشک معاويه جاري شد و با آستينش آن را پاک کرد و ديگران هم اشک ريختند سپس معاويه گفت، آری ابوالحسن چنين بود…
منابع؛
بحارالانوار، داراحياء التراث العربي، ج 41، ص 21
ذيل روايت 28.
اشک شفق، ص 182.
المناقب، ص 326، ح 335.
عَبْدُٱلْزَهْراْ: سید مصطفی سیار ،کارشناس مذهبی هرازنو