بزغاله های سبز

بسم الله الرّحمن الرّحیم و صلّی الله علی محمّد و آله الطّاهرین و عجّل فرجهم
اگرچه نگارنده در آستانه دومین سالگرد حماسه بزرگ و غرورآفرین ۹ دی در صدد تنظیم مطلبی در خصوص سیره راهبردی ولی امر مسلمین در دفع و کنترل فتنه مخملی سال ۸۸ بود ، لکن نامه ۲۰ نماینده عضو فراکسیون اقلیت به رئیس مجلس در اعتراض به قرائت گزارش کمیسیون اصل نود از فتنه ۸۸ در صحن علنی مجلس و متعاقب آن افاضات آقای موسوی نماینده خدابنده در لفافه اعتراض به رئیس جمهور اما با تکرار وقیحانه مقطّعاتی از بیانه های سبزرنگ فتنه گران همچون : ” آیا می‌دانید کاغذ پاره خواندن تحریم‌هاو خس و خاشاک و بزغاله گفتن‌ها چه هزینه‌هایی برای کشور در بر داشته است؟ ” و همچنین هجمه به قوه قضاییه در خصوص حصر سران فتنه با عبارت : ” آیا قوه قضائیه نباید در مورد حصر‌ها چاره‌ای بیندیشد و در این زمینه با حکم قانونی عمل کند و مراحل تفهیم اتهام را رعایت کند؟ ” موجب گردید تا در این مجال ، از زاویه دیگر به این مهم بپردازد . نظر به آنکه دروغ بزرگ انتساب واژه خس و خاشاک به ۱۳ میلیون نفر از سوی احمدی نژاد با توجه به وجود تصویر و صدای رئیس جمهور ، امروز جز در حد یک طنز سیاسی ، اعتبار دیگری ندارد و کج اندیشی و عقده گشایی نماینده مزبور را فریاد میزند ، لکن تکرار کلمه ” بزغاله ” و طعنه زدن به حضرت آیت الله علم الهدی در بکارگیری این واژه در خصوص فتنه گران عاشورای ۸۸ جای تأمل بیشتری دارد ، چه آنکه در همان زمان هم برخی از دوستان انقلاب نیز به لحاظ عدم آشنایی با معارف دینی ، مخالفت خود را با این ادبیات آیت الله علم الهدی اعلام داشته وآن را نکوهش نمودند .
حضرت امام خمینی رحمة الله علیه در جمله ای معروف به فرزندشان مرحوم حاج سید احمدخمینی ، چنین فرمودند : ” پسرم اگر سخنان اهل عرفان را نفهمیدی آنها را انکار نکن و علمش را به اهلش واگذار کن ” . حال مسأله عدم درک این فرمایش آیت الله علم الهدی در بیان آموزه های دینی نیز ، باید در ردیف و مصداقی از فرمایش و سفارش امام بزرگوار دانست که می بایست در فهم کامل آن کوشید .
مستند معترضین به سخنان آیت الله علم الهدی که در اجتماع عظیم و حماسه بزرگ ۹ دی بیان داشت که : ” … قطره قطره خونشان را دادند تا ولایت فقیه را حاکم کردند آنوقت یک مشت بزغاله گوساله بیایند در جلوی چشم مردم توهین به اصل ولایت فقیه بکنند … ” ؛ آیاتی از قرآن همچون ” آیه ۱۱ سوره حجرات ؛ و لا تنابزوا بالاقاب ” ، ” آیه ۱۰۸ سوره انعام ؛ ولا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم … ” و برخی روایات مانند : ” امیرالمومنین علیه السلام : الفحش وَ التفحش لَیساً مِن الإسلامِ : دشنام دادن و بد دهنی از اسلام به دور است ” ، لکن مثل این آقایان مثل آن فردی است که در توجیه نماز نخواندنش ، به آیه قرآن که می فرماید ” و لا تقربوا الصلوة ” ( سوره نساء آیه ۴۳) ؛ اشاره کرده و از توجه به ادامه آیه که میفرماید : ” و انتم سکاری ” ، غفلت می نماید ، چه آنکه هم در قرآن و هم در سیره معصومین علیهم السلام در بیان تمثیل و جهت تقریب به ذهن در خصوص شدت بی تقوایی افراد ، زشتی و منکر بودن عمل معاندین دین و … ؛ از واژگانی چنین استفاده شده است .
آیاتی چون ” اولئک کالانعام بل هم اضل – آیه ۱۷۹ سوره اعراف ” ؛ ” ان هم الا کالانعام بل هم اضل سبیلا – آیه ۴۴ سوره فرقان ” ؛ ” فمثله کمثل الکلب آیه ۱۷۶ سوره اعراف ” ؛ ” مثل الذین حملوا التوراة ثم لم یحملوها کمثل الحمار یحمل اسفارا آیه ۵ سوره جمعه ” در قرآن مجید از جمله آیاتی هستند که دقیقاً در این راستا بیان شده است و نه تنها ادعای نسخ و .. در خصوص آنها نشده بلکه همواره در مباحثات گوناگون و بویژه مباحث اخلاقی و فقهی مورد توجه و کاربرد بسیار علمای اخلاق و همچنین فقها میباشد .
امیرمومنان علیه السلام نیز بارها و به دفعات با بهره گیری از آموزه های قرآنی ، در بیانات خود مردم عراق و کوفه را با فرمایشاتی اینچنین توصیف و نکوهش نموده اند .
* روز بیعت ، فراوانی مردم چون یال های پر پشت کفتار بود . از هر طرف مرا احاطه کردند تا آنکه نزدیک بود حسن و حسین ( علیهم السلام ) لگدمال شوند و ردای من از دو طرف پاره شد . مردم چون گله های انبوه گوسفند مرا در میان گرفتند . ( نهج البلاغه خطبه ۳ )
* چه مقدار با شما کوفیان مدارا کنم چونان مدارا کردن با شتران نوباری که از سنگینی بار پشتشان زخم شده و مانند جامه فرسوده ای که هرگاه از جایی بدوزند از سوی دیگر پاره می گردد . هرگاه دسته ای از مهاجمان شام به شما یورش آورند، هر کدام از شما به خانه رفته، درب خانه را مى‏بندید، و چون سوسمار در سوراخ خود مى‏خزید، و چون کفتار در لانه مى‏آرمید . ( نهج البلاغه خطبه ۶۹ )
* گویی شما را در برخی از حمله ها ، در حال فرار ، ناله کنان چون گله ای از سوسمار می نگرم که نه حقی را باز پس میگیرید و نه ستمی را باز می دارید . ( نهج البلاغه خطبه ۱۲۳ )
در این فرمایشات حضرت امیر المومنین علیه السلام مردم کوفه را با عباراتی چون ” گوسفند ” ، ” سوسمار ” ، ” شتر ” و ” کفتار ” وصف و عتاب می نماید . وصف و عتابی که بر اساس خصلت ای رفتاری مشابه انجام میگردد به عنوان مثال تشبیه به ضَبَّه سوسمار به خاطر آن است که سوسمار در میان حیوانات به حماقت معروف است، تا آنجا که حتّى لانه خود را ممکن است گم کند. لذا آن را در کنار تخته سنگى مى سازد که نشانه باشد و گم نشود، به علاوه مى گویند سوسمار موجود بسیار بى عاطفه اى است; چراکه حتّى نوزادان خود را مى خورد.
همچنین تشبیه به کفتارنیز به خاطر حماقت این حیوان است از جمله این که او حضور دشمن را احساس مى کند ولى با زمزمه هاى شکارچى به خواب مى رود; خوابى که منتهى به اسارت و مرگ او مى شود و به این ترتیب کمترین مقاومتى در برابر دشمن خود نمى کند.
البته از این طیف دوستان ، که بنا بر شنیده هایی از منابع موثق خودشان ، برنامه‌ای چون شاخص را بیان غیر صادقانه و تحریف‌آمیز، شخصیت جامع عارف کامل و مهربان و رهبری مقتدر امام خمینی معرفی و آن را موجب مخدوش نموده این شخصیت عظیم الشان میدانند ، بعید نیست که عقل مبارک خود را بالاتر از حضرت امیر علیه السلام دانسته و آن را نپسندند و یا بیان اینگونه مطالب را از لسان امام ، موجبات مخدوش شدن شخصیت امام و اسلام می دانند هر چند بهتر است که ایشان را بی بهره از مطالعه ، آشنایی و درک معانی بلند نهج البلاغه دانست .
اما جالب اینجاست که که بدانیم واژگان آیت الله علم الهدی در ۹ دی ۸۸ ، دقیقاً وام گرفته از فرمایش امیرمومنان علیه السلام در خطبه ۱۳۱ نهج البلاغه است . حضرت در این خطبه چنین می فرمایند :
” ای مردم رنگارنگ و دل های پریشان و پراکنده که بدن هایشان حاضر و عقل هایشان از آنها غائب و دور است ، من شما را به سوی حق میکشانم اما چونان بزغاله هایی که از غرش شیر فرار میکنند میگریزید .”
و چه زیباست این تعبیر و تشابه رفتاری . مگر نه اینکه ولی امر مسلمین در طول ایام فتنه ، از زمان انتخابات و بویژه از نماز جمعه ۲۹ خرداد ۸۸ تا ۹ دی به گونه های مختلف و بارها و بارها سران فتنه را به انجام رفتار قانونی ، پرهیز از اردوکشی های خیابانی ، مرزبندی با دشمنان انقلاب و … و در یک کلام به ” حق ” دعوت نمودند ، اما آنها و ایادی شان از آن سرباز زدند و مانند بزغاله از دعوت به تمکین از ولایت و قانون سرباز زدند .

والسلام علی من اتبع الهدی

ابراهیم بوداغی – مدرس دانشگاه